Þjóðviljinn - 09.04.1981, Side 7

Fimmtudagur 9. april 1981 ÞJÓDVILJINN•— SÍÐA 7
Fjarskalega
skemmtilegt
leikhúsverk
Siguröur Hallmarsson og Anna Ragnarsdóttir I hlutverki Frúarinnar,
eiginkonu B.P. forsetaefnis.
farsa án þess aö biðja nokkurn af-
sökunar á þvi og tala þá sjálfsagt
þvert á skoðanir þeirra Islend-
inga sem þykjast vita um leikhús
og telja farsa eitthvað lftilmótlegt
eða óæðra leikhúsverk.
Ég heyri að þú ert á annarri
skoöun?
— Spurðu manninn á götunni
um nafn á einhverjum heims-
frægum leikritahöfundi og vittu
til, hann nefnir Dario Fo. Ég veit
ekki betur en þessi frægi farsa-
höfundur sé vinsælasta leikrita-
skáld i augum tslendinga um
þessar mundir. Og hvaða nafn
dettur fólki fyrst i hug þegar
kvikmyndir eru nefndar; er það
ekki snillingurinn Chaplin, sem
samdi farsa alla tið. Nei, það er
siöur en svo að farsi sé eitthvað
lftilfjörlegt form á leikriti, þvert
á móti eitt hið merkasta leikhús-
form.
Eftir aö þú hættir þingmennsku
hlýtur þú að hafa haft betra næði
til að skrifa en áöur, ertu ekki
með fleiri verk i smiðum?
— Við getum sagt að ég sé með
tvö verk i smiðum, en þau eiga
langt I land og það er alls ekkert
ákveðið meö þau, hvar þau verða
sýnd eða yfirleitt hvort þau verða
til, við skulum ekki ræöa þaö mál
neitt frekar.
Ertu þá ekki með eitthvað
annað en leikrit I huganum,
skáldsögu til að mynda?
— Nei, ég hugsa bara um leikrit
eins og stendur, þaö er mér nóg,
nema hvað ég ætla að fara að
skemmta mér dálitið, ég er að
hugsa um að fara vestur á Barða-
strönd og dunda við grásleppu-
veiði i vor með tengdasyni mínum
Unnari Þór Böðvarssyni.
—S.dór
segir Sigurður Hallmarsson, sem leik-
ur forsetaframbjóðandann í „Halelúja”
Leyfi mér að kalla
þetta farsa
Rabbað við
Jónas Áma
son rithöfund
um nýja
leikritið hans
sem framsýnt
var á Húsavík
um síðustu
helgi
Ekki var auðvelt að ná tali af
Jónasi Arnasvni ríthöfundi i til-
efni þess að frumsýnt var norður
á Hiisavik nýtt verk eftir hann um
siðustu helgi. Okkur var tjáð að
Jónas væri á leið suður til
Reykjavikur og að þar ætlaði
hann engan stans að gera, heldur
halda beint heim til sin að Kópa-
reykjum i Borgarfirði. Það var
þvi ekki um annað að gera en
sitja fyrir honum á flugvellinum
þegar Húsavikurvéiinn kom
suður og við settum okkur niður
við borð i kaffiteriu Flugleiða og
frömdum stutt viðtal.
Það fyrsta sem Jónas var
spurður að var hvers vegna einn
kunnasti leikritahöfundur þjóðar-
innar léti litiö áhugamannaleik-
félag Uti á landi frumsýna eftir
sig verk; flestir mæna til atvinnu-
leikhúsanna þegar slikt stendur
til?
— Ég skal segja þér, að ég valdi
HUsavik vegna þess að ég vissi að
Leikfélag HUsavikur hefur á að
skipa mjög góðum hópi leikara og
einnig vegna þess, að þetta leik-
félag hefur alla tið sýnt minum
verkum sérstakan áhuga, og sýnt
öll min leikrit. Þessi áhugi þeirra
fyrir þvi sem ég hef verið að
semja hefur veitt mér móralskan
stuðning, og þegar þetta fólk
spurði mig hvort ég teldi Leik-
félag HUsavikur ekki nógu merki-
legt til að fá leikrit eftir mig til
frumflutnings lét ég þau hafa
þetta verk mitt.
Það er alltaf talað um aö höf-
undar gangi með verk sin i ,,mag-
anum” svo og svo lengi, tæplega
hefur þetta verk þitt haft langan
meðgöngutima eftir efni þess að
dæma?
— Ég byrjaði að skrifa það um
miöjan ágUst i fyrra. Mér þótti of
snemmt að byrja strax eftir kjör-
dag, en I ágUst var gerjunin kom-
in á það stig að heppilegt var að
hef jast handa eftir allan innblást-
urinn. Ég sendi svo fyrstu drögin
að leikritinu til Húsavikur i
desember sl.
Er það ekki alltaf svo að leik-
ritahandritsem veriðer að frum-
flytja breytast meira eða minna á
æfingum?
— JU, það er rétt, ég sagðist
hafa sent drög i desember en
siðan hefur handritið veriö lag-
fært og þvi breytt nokkuð.
Er það þá komið i endanlegan
bUning eftir frumsýninguna á
HUsavík?
— Ég tel það vera, þó myndi ég
taka tillit til óska leikstjóra um
einhverjar tilfærslur eöa breyt-
ingar ef fram kæmu og ég gæti
sætt mig við þær. Sannleikurinn
er nefnilega sá að þetta leikrit er
mjög erfitt I flutningi tæknilega
séö og það var fjölmargt sem
erfitt var að leysa á litla sviðinu
þeirra á HUsavik, en þeim tókst
það meistaralega.
Halelúja er gamanleikur ekki
satt? .
— Ég leyfi mér að kalla þetta
gengiö og hvernig viðtökurnar
hefðu veriö?
— Þetta stykki Jónasar er
fjarskalega skemmtilegt, hlægi-
legt og viðtökurnar voru eins góö-
ar og hugsast gat, stormandi
lukka.
NU hefur Leikfélag Húsavikur
sýnt öllleikrit Jónasar Arnasonar
og fær nú verk til frumflutnings,
hvers vegna?
— Það er rétt að við höfum
fylgst vel með þvi sem Jónas hef-
ur samið og sýnt öll hans leikrit
og við höfum oft haft á orði við
hann aöfá aö frumflytja verk eft-
irhann og nU sem sagt hefur orðið
af þvi. Ég vona bara að þetta
gangi vel hjá okkur og við-
tökurnar sem leikritið fékk á
tveim fyrstu sýningunum lofa
vissulega góöu. Það hefur verið
svo hjá okkur og sennilega er það
einnig viðar, að 2. sýning hefur
veriðilla sótt. Nú brá aftur á móti
svo við aö nærri lá húsfylli á 2.
sýningu.
ÞU hefur ekki svarað þvi hvers
vegna þið hafiö sýnt verkum
Jónasar svona mikinn áhuga?
— Ja, ætli það sé ekki vegna
þess aö okkur þykir Jónas höfða
meira til fólksins i landinu en
flestir aðrir. Það er staðreynd,
sem aðsóknin að verkum hans
hefur sannaö um allt land, að
hann nær til áhorfenda og til aö
mynda þykir mér Jónas mann-
legri i sinu skopi en flestir aðrir.
— S.dór.
Það var mikið hlegið
Helga Magnúsdótti r er
formaður Leikfélags Húsavikur
og við spurðum hana hvernig
frumsýningin á „Halelúja” hefði
gengið um helgina og hvernig
fdlki hefði likað.
— Frumsýningin gekk mjög
vel og hvernig fólki likaði, ja, það
var mikið hlegið. Þetta er
gamanleikur og getur slikt verk
fengið betri dóma en mikinn
hlátur?
Ég hef heyrt að þið
hafið þurft að leysa mörg
tæknileg vandamál við uppfærslu
þessa verks?
— Já, það er rétt, þau voru
mörg og nokkuð erfið úrlausnar
sum hver. Til að mynda er um
sjónvarpsútsendingu að ræða og
einnig er lyfta sem fólk fer með á
milli hæöa. Og á þessu litla sviði
okkar var nokkuð erfitt að koma
þessu fyrir, en þaö tókst. Já, og
segir Heiga
Magnúsdóttir
formaður LH um
frumsýninguna
á „Halelúja”
ekki má gleyma þyrlupallinum á
þaki hússins.
Eru þessi tæknimál svo flókin
að þið getiö ekki fariö með verkið
Utum land?
— Ég tel það. Ég fæ ekki séð aö
nokkur möguleiki sé á að fara
með verkið til sýningar út frá
HUsavik nema meö ærinni fyr-
irhöfn.
Þar sem hér er um
frumsýningu að ræða, sem sjálf-
sagt er nokkuð dýr I uppfærslu,
hvað getið þið átt von á mörgum
sýningum á Húsavik?
— Um það er ekki gott aö
segja. Sýningar á þeim leikritum
sem við höfum sýnt undanfarin ár
hafa verið frá 13 minnst og uppi
38.
i Oft hafa sýningar veriö
rétt yfir 20. Og það er rétt þetta
verk er nokkuð dýrt i uppfærslu,
þannig að ég vona að sýninga-
fjöldinn verði i hámarki. Viö
þurftum til að mynda að taka upp
videó band sem siðan er sýnt i
sjónvarpi á sviðinu og á stóru
tjaldi, nú og lyftan varð all dýr,
svo eitthvaö sé nefnt. En við erum
áhugaleikfélag og leikararfá ekki
greitt fyrir sýningar, þaö léttir
okkur róðurinn.
Hafið þið áður frumsýnt verk
eftir Islenskan höfund?
— Nei, þetta er I fyrsta skipti,
sem við ráöumst i slikt. Við höf-
um aftur á móti frumsýnt hér á
landi verk eftir erlendan höfund,
„Heiðursborgarar” hét þaö.
Hvað sýniö þið yfirleitt mörg
leikrit á ári?
— Við reynum yfirleitt að sýna
tvö stykki á ári. 1 fyrra sýndum
við „Vals” eftir Jón Hjartarson
og „Fjalla-Eyvind” eftir Jóhann
Sigurjónsson. Það hefur verið
mikiö lif hjá LH og okkur hefur
gengiö vel að fá fólk til starfa,
hvort heldur það er leikarar eða
aðstoðar fólk. Vissulega er um
mikiö álag að ræða á þetta fólk,
það eyöir I þetta öllum sinum fri-
tima, jafnvel hluta af vinnutima
lika, en áhuginn er mikill þannig
aö við þurfum engu að kviða held
ég. — S.dór.
Frá vinstri: Siguröur Hallmarsson sem B.P. forsetaframbjóöandi, Ingimundur Jónsson sem Tony
kosningastjóri og Guöný Þorgeirsdóttir sem Magister Matthildur.
Hlutverkin I hinu nýja leikriti
Jónasar Arnasonar „Halelúja”
eru 17 en eitt af aöalhlutverkun-
um er hlutverk B.P. forsetaefnis.
Þetta hlutverk leikur Siguröur
Hallmarsson og viö spuröum
hann hvernig frumsýningin heföi