Þjóðviljinn - 08.09.1981, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 8. september 1981
KÆRLEIKSHEIMlLIÐ VÍðtalíð
— Ertu nokkuð að gefa gullfisknum of mik-
inn mat?
— Nei, nei, mamma!
Þetta myndarlega fólk er gestir okkar þessa dagana. Þau eru frá
Sovétlýftveldinu Grúsiu og heita Nuna Gabúnja, Nanuli Abesadze og
Zurab Tsiskaridze. Grúsiska trlóift syngur á tónleikum sem haldnir
verfta um landift meft dansflokknum alkunna. Auk þeirra koma
fleiri tónlistarmenn fram á þessari grúslsku dagskrá.
Rætt við Gunnar I.
Guðjónsson,
málara:
„Hef alltaf
átt nóg af
peningum
og skínandi
fína bíla”
Þjóftviljinn tók Gunnar tali i
tilefni af opnun málverka-
sýningar hans i Menningar-
stofnun Bandarikjanna nii um
helgina. Gunnar var fyrst
spurftur um tilefni sýningar-
innar og sýningarstaftarins
— Þannig er nú málum
háttað, að ég á afmæli á
opnunardaginn laugardaginn 5.
september og þá verð ég fertug-
ur áö aldri. Þess vegna eru lika
verkin á sýningunni fjörutiu aö
tölu.
Elsta myndin er landslags-
mynd frá 1957 og er með fyrstu
myndunum, sem mér tókst að
fullklára.Hún varnú lengitýnd,
en fannst loksins uppi I Háskóla
Islands. Ég man nú reyndar
ljóslega hvernig ég missti
sjónar af henni. Ég léði hana
vini minum, sem þá var að læra
til prests, en hann var svo
rauður I skoðunum, að hann
hætti við guöfræöina og geröist
kennari.
Hvað varðar sýningarstaðinn,
þá vildi svo vel til að Thomas
Martin sem er hæstráðandi hér
i Menningarstofnun Bandarikj-
anna uppgötvaði mig og list
mina og meö okkur tókst hinn
ágætasti vinskapur. Thomas
var siöan svo elskulegur að
bjdða mér aö sýna verkin min
hjá sér.
Langfiest þessara verka sem
hér eru á feröínni eru oliuverk
og vatnslitamyndir málaðar á
þessu ári. Og viðfangsefnin? Þú
þarft ekki annað en rétt lfta á
verkin til þess að sjá, að ég er
nátúralisti.
Ég óslt upp að Bjarnastööum I
Grimsstaðaholti og var ungur
mjög hrifinn af myndabókum,
sem liklegast hafa kveikt I mér
listamannseldmóðinn.
Þeir Bstamenn, sem siðar
höfðu mest áhrif á mig voru
kannski Picasso og Jóhannes
Geir. Að ööru leyti gef ég ekki
baun fyrir alla heimsins
isma, maöur á aö vinna sjálfur
og einstaklingsbundið. Þó get ég
sagt að mér sé ekkert gefið um
abstrakt. Ég held ég beri ekkert
skynbragö á hana ogég hef bara
ekki lyst á aögera hlutiefég ber
ekkert skynbragð á þá.
Sjáðu bara Eirik Briem,
hann málar orðiö realistisk't ög
selur fyrir miljónir miljóna.
Hvort það sé mælikvarði á hvort
hann sé mikill listamaður? Auð-
vitað. Þaö er ekki hægt aö selja
almenningi hvað sem er. Al-
menningur á alltaf siðasta orðiö
I listmatinu en ekki einhverjir
upphafnir sérfræöingar.
Ég hef alltaf getað helgaðmig
list minni, sem betur fer.
Akveönir menn hafa alltaf
Og ég sem hélt,
aft þetta væri
landskrift!
V.
© Bull's
Gunnar I. Guftjónsson meftal verka sinna. —Ljósm. Eik
keypt verkin min. Ég hef alltaf
átt nóg af peningum og skinandi
fina bila til þess að keyra i, nóg
að bita og brenna og yfirleitt
eitthvaö til þess að staupa migr-
á. Og I gegnum lifsins ólgusjó
hef ég alltaf getaö sótt minn
kraft og mitt þrek i eitt: Astina.
Viða hef ég drepið niöur fæti
og stundaö mina list, allt frá
Grænlandi til Barcelona. Ég bjó
i eitt ár á Spáni og lærði tölu-
veröa spænsku. Þegar Spán-
verjarnir komu til min og báðu
mig um að útskýra hvað ég væri
aö gera, sagði ég gjaman: ,,No
explica arte, solo trabájar”,
(Ég útskýri ekki list, ég vinn
bara.) Það fannst þeim ekki nóg
og gott, þeir vildu ræða listina.
Ég álit, að sú myndlist, sem
ekki skýrir sig sjálf, eigi engan
rétt á sér.
Hann Jón Engiibers var allur
i abstraktinni, en sá kunni nú á
bankastjórana.
Þó ég hafigengiö á listaskóla
hef ég hreint enga trú á þeim .
Þeir geta miðlaö ákveðinni
tækni, það er allt og sumt. Það
verður enginn skáld þótt hann
læri aö lesa.
Fyrir 7-8 árum átti ég marga
málara fyrir vini. Ég sé ekki
betur en aö i dag séu þeir allir
horfnir eins og jörðin hafi
gleypt þá, ef ekki steindauöir.
Einn þessara vina minna
kastaöi sér fyrir jámbrautar-
lest, annar er á spitala og svo
mæfti lengi telja. Ég held, að
það hafi vantað eitthvað I þessa
menn, sem ég hafði. Kannski er
þaö þvi aö þakka, aö ég fór
alltaf á grásleppuna á hverju
vori.
Þess má að lokum geta, að
sýning Gunnars i Menningar-
málastofnun Bandarikjanna
stendur frá 5,—-19. september og
er opin frá kl. 14—19 alla daga.
Sýningin verður lokuð mánu-
daginn 7. sept. sem er sérstakur
fridagur Bandarikjamanna.
Hver er hvurs og hvurs er hvaft?
óttalegt rok er
þetta alltleinu!
,Vaða allsnakinn”
„Hollusta kaldra t
einkum í sjóvatni, verðurl
varla oflofuð ... og varlal
mun svo kveifarlegur nél
viðkvæmur maður til ..
að ekki geti vanið sig á þaul
og haft gott af. Maður skall
— hvar engin orðulegl
baðhús eru til — vaðal
allsnakinn, nema í hempu,
ef svo vill, utan um sig, útí I
sjóinn, smáausa yfir höfuð
sér vatninu, og þegar
komið er vel í mitti, fleygja
sér flötum, busla stundar-
kom, ekki lengur en þan-
gað til hætt er að súpa
hveljur, flýta sér þá á þurrt,
þurrka sig í hasti og fara í
hreint næst sér, ganga
síðan spölkorn á eftir,
undir það maður svitni,
velja til þessa logn og hlýtt
veður á sumardag, og hafa
ekki nýborðað."
Liekninf’abók fvrir almúga. eflir
Jón Pétursson o. f!.. bls. II}. úlf
Kaupmannahöfn 1834
Þessa merku grein um sjóböft
rákumst vift á i nýjasta frétta-
bréfi um Heilbrigftismál.
Það var á nýjársnótt
klukkan að ganga fimm.
Síminn hjá lækninum
hringdi og rödd dagði: Þú
verðurstrax að koma upp
í Breiðholt, — ég er orðinn
snarbrjálaður!
— Hvers konar vitleysa
er þetta, sagði læknirinn,
sem nennti engan veginn
upp úr rúminu. Þú ert
ekkert brjálaður!
— Auðvitað er ég brjál-
aður, — heldurðu að ég
myndi hringja í þig ef ég
væri normal?