Þjóðviljinn - 25.03.1983, Blaðsíða 3

Föstudagur 25. mars 1983 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 3
Yfirvinnubann Hlífar í Straumsvík
Um hvað
er deilt?
/
Samfara áformum um tæknibreytingar og hagræðingu gerði fram-
kvæmdastjórn ISAL áætlun á árinu 1981 um að fækka starfsfóiki úr 743
niður í 626. Fulltrúaráð verkalýðsfélaganna lýsti því þá strax yfir að þau
teldu þessa tölu of lága.
Hinn 25. febrúar s.l. samþykkti framkvæmdastjórnin hins vegar enn
frekari niöurskurð á starfskrafti, og var tilkynnt að fækkað yrði um 70
manns á næstunni eða fyrir 15. september s.l.
Samkvæmt þessu er stefnt að því að fækka niður í 570 í stað 626 eins og
áður hafði verið áformað.
Fækkun þessi er áformuð án þess að dregið verði úr afköstum, og mun
hún að sögn Arnar Friðrikssonar aðaltrúnaðarmanns starfsmanna hafa í
för með sér aukið álag á starfsmenn sem margir vinna við erfiðar aðstæður
auk þess sem hlutur yfirvinnu í heildarvinnutíma við áíverið muni aukast.
Það er álit starfsmanna að tæknibreytingarnar hafi ekki haft í för með
sér þann vinnusparnað sehi áætlanir yfirmanna gerðu ráð fyrir. Þá telja
þeir vafasamt að sparnaður geti falist í því að auka hlut yfirvinnu. Þá telja
þeir einnig að rnikið vfirvinnuáiag muni auka slysatíðni.
Yfirvinnubannið sem samþykkt var samhljóða á fundi yerkanrannafé-
lagsins Hlífar í Hafnarfirði beinist að því að fá stjórn fyrirtækisins til
viðræðna um hagræðingu og skipulag vinnunnar með það fyrir augum að
koma í veg fyrir fækkun starfsfólks. Hingað til hefur stjórn ÍSAL ekki
viljað ræða við forsvarsmenn verkamanna hjá Hlíf, heidur ásakað þá um
lögbrot.
Bilanir í rafskautum hafa valdið því að nú eru sum ker látin ganga opin og óvarin þannig að rykmökkinn
leggur um kerskálann og grár ryksallinn liggur yflr öllu. I þessu andrúmslofti hafa starfsmcnn kerskála
unnið að meðaltali 60 klst. á viku síðustu mánuði.
Guðmundur Þorsteinsson trúnaðarmaður í skautasmiðju:
Hernaðarandi
á yinnustaðnum
Guðmundur Þorsteinsson: Hann
fyrirlítur okkur alla jafnt...
Astæðan fyrir þessu yfirvinnu-
banni er bæði tilkomnar og áform-
aðar uppsagnir starfsmanna,
sagði Guðmundur Þorsteinsson,
trúnaðarmaður í skautasmiðju ál-
versins, - en svo er heldur ekki hægt
að horfa framhjá framkomu
stjórnenda fyrirtækisins gagnvart
starfsfólkinu, sem er fyrir neðan
allar heliur.
- Það er alveg rétt, sem fram
hefur komið hjá starfsmönnum
verksmiðjunnar í blöðum, að okk-
ur er hótað með brottrekstri hér á
staðnum ef við opnum munninn.
Það er verið að halda okkur í
stöðugri spennu hér, og mörgum
virðist sem yfirmenn vinni mark-
visst að því að halda starfsmönn-
um í stöðugum ótta og óánægju.
- Við hérna í skautasmiðjunni
höfum verið að ganga í gegnum
tæknibreytingar, sern hafa umbylt
okkar vinnustað. Við höfum lagt
okkur frarn um að taka þátt í þessu
en yfirmennirnir hafa algjörlega
hundsað hina ntannlegu og félags-
legu þætti. Okkur hefur verið
stjórnað með tilskipunum sem
nálgast hernaðaranda og ég held ég
megi segja að þessi samskiptamáti
yfirmannanna við verkamenn sé al-
mennt ekki þekktur á öðrum ís-
Þrískiptar vaktir í þrlf
Benedikt Benediktsson í kerskála
Óvönum mönnum, sem leggja
leið sína í - kerskála álversins í
Straumsvík um þessar mundir
verður þungt um andardráttinn.
Þykkur rykmökkur liggur í loftinu
og reykmökkinn leggur upp frá all-
mörgum opnum kerjum, sem verið
er að gera við eftir tæknileg óhöpp
sem urðu með rafskautin í janú-
armánuði.
Grár ryksallinn liggur yfir öllu og
dráttarvélar sem aka eftir skálan-
um sem er kílómeterslangur þyrla
upp rykinu. Sú spurning hvarflar
að manni, hvort muni verra fyrir
heilsuna að vera forfallinn reyk-
ingamaður eða lifa við þetta and-
rúmsloft í lengri tíma.
Benedikt Benediktsson starfs-
maður í kerskála segir að mengun-
in hafi versnað til muna eftir að
raki komst í rafskautin við flutning
í óveðrunum í janúar. Hann sagðist
vinna 8 klst. og fyrir yfirvinnu-
bannið hefði hann að meðaltali
haft 20 klst. yfirvinnu á viku.
Við erum að mótmæla þessum
uppsögnum, sem við teljum að
komi fram í auknu vinnuálagi og
verri vinnuaðstöðu hér í kerskálan-
unt, sagði Benedikt. Hér þarf að
ráða menn á þrískiptar vaktir til
þess að sópa burtu rykið sem liggur
hér yfir öllu. Þess í stað eru þeir að
fækka ntönnum og flytja þá yfir í
aðrar deildir þar sem aðeins er dag-
vinna. Samtímis eru þeir að lána
hingað menn til þess'að þrífa frá
öðrum deildum, en það sýnir best
að hér þarf fleira fólk,
Hefur verið gerð athugun á loft-
menguninni hérna?
Vinnueftirlitið hefur lítið gert að
því að kanna loftmengunina hérna,
og því hefur verið haldið fram af
stjórn fyrirtækisins að suntar þær
mælingar sem gerðar hafa verið séu
ekki marktækar. Mælingarnar hafa
því komið okkur að litlu gagni
hingað til.
Bcnedikt Benediktsson: ekki tekið
mark á mengunarmælingum.
Elgum að jánka öllu
Ólafur Jónsson rafgreinir í ker-
skála: Hér er mikill kurr í
monnum.
I rykmekkinum í kerskála hitt-
um við einnig Ólaf Jónsson raf-
grcini, sem unnið hefur hjá ÍSAL í
fjöldamörg ár.
Hér er nú mikill kurr í mönnurn,
sagði Ólafur, og verð ég að segja að
það er nokkuð nýtt fyrir þennan
vinnustað. Við teljum að ekki séu
forsendur fyrir því að fækka hér
fólki. Hér hefur verið mikil meng-
un síðan um áramót, þegar bilanir
urðu í rafskautum, og við viljum að
hér verði fastráðnir menn á þrí-
skiptar vaktir við þrif.
Þeir hafa verið að flytja hingað
menn í þrif frá öðrum deildum, og
það sýnir að þörf er á viðbót hér í
skálann.
Hefur yfirvinna verið mikil að
undanförnu?
Menn hafa tekið þetta 5-8 klst.
aukavaktir á hálfum mánuði að
jafnaði. Yfirvinnubannið núna
hefur leitt til þess, að þeir hafa þeg-
ar hætt við að kveikja á nokkrum
kerjum sem áttu að fara í gang.
Hefur verið fækkun á mönnum
hjá ykkur?
Já, samfara tölvuvæðingunni
svokölluðu, sem átti að gera þetta
meira sjálfvirkt, þá hefur verið
fækkaö um helming, þannig að nú
sjáum við tveir um eftirlit nteð 80
kerjum,sem 4 gerðu áður.
Meinið er bara að tölvurnar hafa
ekki unnið eins og sagt hafði verið,
þær þarf að taka úr sambandi með
reglulegu millibili og í heild hefur
þessi tæknibreyting aukið vinnuá-
lagið til muna.
Hér gildir sú regla að við eigum
að segja já við öllum hlutum og
stjórnin virðist ekki sjá ástæðu til
þess að ræða þessi mál við okkur.
Hún hefur gengið á lagið, en þetta
gengur náttúrlega ekki til lengdar
nema menn setjist niður og ræðist
við og semji um hlutina.
lenskum vinnustöðum.
- Sem dæmi get ég nefnt þér að
við áttum í erfiðleikum með vél þá
sem brýtur skautin. Hávaða- og
rykmengun var óeðlileg, þannig að
Vinnueftirlitið kom til að líta á að-
' stæður. Það virðist hins vegar yfir-
manninum meira kappsmál að fá
að vita, liver hefði kallað á Vinnu-
eftirlitið, heldur en að láta iagfæra
þá bilun sem um var að ræða.
- Þeir hafa sagt okkur að fyrir-
hugaðar uppsagnir fastráðinna
starfsmanna eigi að fara eftir starfs-
aidri, fjölskyldustærð, starfsáhuga
manna og samstarfsvilja og eftir
því hvort þeir hafi fengið svokölluð
áminningarbréf vegna meintrar
vanrækslu í starfi.
Það gefur auga leið að við þessar
aðstæður er ekki hægt að vinna,
| þegar uppsagnarbréfum er veifað
yfir höfðum manna með þessum
hætti.
Þá hafa menn unnið hér sem
„lausráðnir“ til 2-3 ára í senn. Síð-
an er stjórn fyrirtækisins að senda
þessum mönnum bréf og þess eru
dæmi að menn hafi fengið þannig
skriflegar uppsagnir og síðan skrif-
lega ráðningu í sama starf nokkr-
um dögurn síðar. Við teljum að
þetta sé óviðunandi atvinnuöryggi.
Tæknibreytingar þær, sem hér
hafa verið gerðar, hafa aukið vinn-
uálagið, og þær nýju vélar sent við
höfunt fengið eru ekki sjálfvirkar
eins og yfirmennirnir hafa viljað
halda fram, auk þess sem þeim hef-
ur fylgt aukinn hávaði og loft-
mengun.
Við getum því ekki skilið hvers
vegna eigi að fækka hér mönnum,
og allra síst ef það á að framkvæma
með þeim hætti sem gert er.
Yfirvinnubannið var samþykkt
mótatkvæðalaust á starfsmanna-
fundi álversins hjá Verkamannaé-
laginu Hlíf. Þetta er ekkert einka-
mál eins eða neins, þetta er mál
okkar allra, verkamannanna hér
við álverið.og þessi deila verður
ekki unnin í fjölmiðlum, heldur
með samstöðunni á vinnustaðnum.
Menn eru hér rasandi yfir fram-
komu yfirmanna og stjórnar ál-
versins, sem hafa ekki viljað ræða
mahn viö okkur, hvaö þá meira. bg
held að ég geti gert þau orð að mín-
um, sem einn félagi okkar lét falla
um forstjórann hér um daginn, að
hann væri að því leyti réttlátur að
hann- fyrirliti okkur alla jafnt.
Og ég verð að segja eins og er,
mannskapurinn hérna á þetta ein-
faldlega ekki skilið, því hann hefur
hingað til lagt hart að sér við að
tileinka sér nýjar starfsaðferðir, en
þetta getur ekki gengið lengur
nema með bættum samskipta-
háttum.