Þjóðviljinn - 25.03.1983, Síða 11

Föstudagur 25. mars 1983 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 23
RUV ©
7.00 Veðurfregnir. Fréttir. Bæn. Gull í
mund. 7.25 Leikfimi. Morgunorð: Mál-
fríður Finnbogadóttir talar.
8.30 Forustugr. dagbl. (útdr.).
9.05 Morgunstund barnanna: „Þeir kalla
mig fítuboIlu“ eftir Kerstin Johansson
Jóhanna Harðardóttir les þýðingu sína
(4).
9.20 Leikfimi. Tilkynningar. Tónleikar.
10.30 „Mér eru fornu minnin kær“ Einar
Kristjánsson frá Hermundarfelli sér um
þáttinn (RÚVAK.).
11.00 „Ég man þá tíð“ Lög frá liðnum
árum. Umsjón: Hermann Ragnar Stef-
ánsson.
11.30 Frá Norðurlöndum Umsjónarmað-
ur: Borgþór Kjærnested.
12.00 Dagskrá. Tónleikar. Tilkynningar.
12.20 Fréttir. 12.45 Veðurfregnir. Til-
kynningar. A frívaktinni Margrét Guð-
mundsdóttir kynnir óskalög sjómanna.
14.30 „Vegurinn að brúnni“ eftir Stefán
Jónsson Þórhallur Sigurðsson les (30).
15.00 Miðdegistónleikar: Tónlist eftir Lu-
dwig van Beethoven
15.40 Tilkynningar. Tónleikar.
16.20 Útvarpssaga barnanna: „Hvítu
skipin“ eftir Johannes Heggland Ingólf-
ur Jónsson frá Prestbakka þýddi. Anna
Margrét Björnsdóttir les (7).
16.40 Litli barnatíminn Stjórnandi: Dóm-
hildur Sigurðardóttir (RÚVAK).
17.00 Með á nótunum Létt tónlist og
leiðbeiningar til vegfarenda. Umsjónar-
menn: Ragnheiður Davíðsdóttir og
Tryggvi Jakobsson.
17.30 Nýtt undir nálinni Kristín Björg Þor-
steinsdóttir kynnir nýútkomnar hljóm-
plötur. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins.
19.00 Kvöldfréttir
19.40 Tilkynningar. Tónleikar.
21.10 Lög unga fólksins. Þóra Björg Thor-
oddsen kynnir.
20.40 Kvöldtónleikar.
21.40 Svipast um á Suðurlandi Jón R.
Hjálmarsson ræðir við Ingólf Guð-
mundsson á Miðfelli í Þingvallasveit.
22.05- Tónleikar
22.35 „Paunksónata“, eftir Hallgrím H.
Helgason Helgi Skúlason les.
23.00 Kvöldgestir - Þáttur Jónasar Jónas-
sonar
01.10 Á næturvaktinni - Sigmar B. Hauks-
son - Ása Jóhannesdóttir.
03.00 Dagskrárlok.
RUV
19.45 Fréttaágrip á táknmáli
20.00 Fréttir og veður
20.30 Auglýsingar og dagskrá
20.40 Á döfínni Umsjónarmaður Karl Sig-
tryggsson. Kynnir Birna Hrólfsdóttir.
20.50 Skonrokk Dægurlagaþáttur í umsjón
Eddu Andrésdóttur.
21.20 Kastljós Þáttur um innlend og erlend
málefni. Umsjónarmenn: Sigurveig
Jónsdóttir og Ögmundur Jónasson.
22.25 John Chapman snýr við blaðinu
(The Secret Life of John Chapman)
Bandarísk sjónvarpsmynd frá 1976.
Leikstjóri David Lowell Rich. Aðal-
hlutverk: Ralph Waite, Susan Anspach,
Pat Hingle og Elaine Heilwell. John
Chapman er miðaldra skólameistari,
sem finnur ekki lengur gleði í starfi sínu.
Eftir deilu við son sinn ákveður hann að
taka sér leyfi frá störfum. Hann hyggst
leita gæfunnar í gjörólíku umhvefi sem
óbreyttur verkamaður meðal alþýðunn-
ar. Þýðandi Dóra Hafsteinsdóttir.
23.45 Dagskrárlok
frá les
Vegir þeirra eru
órannsakanlegir
Kona hringdi:
Ég get ekki annað en lýst
yfír megnri óánægju með út-
hlutun þessara svonefndu lág-
launabóta. Ég er einstæð móð-
ir og þar að auki öryrki og
gefur það kannski auga leið
um það, að ekki sé miklum
tekjum fyrir að fara.
Jú, jú, ég fæ svo sem lág-
launabætur, ekki vantar það,
hvorki meira né minna en 300
kr. Ég á sjálfsagt að taka með
þökkum þessari hýru en það
fer nú að draga úr þakklæti
þegar það vitnast að menn,
sem reka eigið fyrirtæki, hafa í
tvígang fengið 2000 kr. í lág-
launabætur.
Hvað er hér að gerást? Ég lýsa megnasta vantrausti á þá
verð að segja það eins og er, menn, sem ábyrgð bera á
að mér er ómögulegt annað en svona útreikningum.
Misskilningur leiðréttur
Á dögunum birtist hér les-
endabréf frá Guðm- Jakobs-
syni sem laut að því, að á
blaðamannafundi Bókhlöðu-
manna hafí þess verið getið að
Þorsteinn Matthíasson hefði
„séð um útgáfu“ á fímmta
bindi bókaflokksins í dagsins
önn og á öðru bindi Islenskra
atfafnamanna.
Guðntundur vildi leiðrétta
misskilning sem þarna kæmi
fram, því hann vissi vel, að
Þorsteinn væri höfundur bóka
þessara en ekki umsjónar-
maður.
Fyrir mistök féll svo kjarni
þessarar leiðréttingar niður
og hefur Guðmundur beðið
blaðið að bæta úr því.
barnahorn
Krókódíllinn og
sjakalinn
Arnar
Ríkharður
Einu sinni var strákur sem hét
Arnar Ríkharður. Hann var svo lítill
að allir kölluðu hann litrík og svo
kölluð hann allir allt í einu stórrík.
Þá er sagan búin. Sessa
Gátur
1) Hvenær bragðast litlu eplin
best?
2) Hvað er líkt með ekkjumanni
og gulrót?
3) Hvað er það sem byrjar á 8 og
endar á 7?
4) Hver getur gengið um hagann
án þess að yfirgefa húsið sitt?
5) Maður gekk niður í fjöru, kast-
aði steini í sjóinn og sigldi á hon-
um til Svíþjóðar. Hvað er þetta?
6) Maður nokkur á 6 dætur og
hver þeirra á einn bróður, hve
mörg börn á maðurinn?
7) Hvers vegna notaði Kristján
IV. rauð axlabönd?
8) Hvenær lifði sterkasti maður
heims?
9) Hvaða bogi þarfnast engra
örva?
Ráðningar á gátum
uuiSoquSay (5
•op uuEq uo JUQy (s
uinunxnq 8is uin ddn Ep[Bq qe [ijl (l
'L (9
e8bse§Xq (g
•uuihiSius (y
7.8 (£
[UUlQJOf J
ijqiu uui§uiui[3q ujoq bjei| nBcj (z
[p njo jqjs uiSua je8o<j ([
Það var einu sinni krókódíll, sem
átti heima í stórri á. Dag nokkurn
um hádegisbilið var hann ógn svang-
ur og fór þá að hugsa um hve
sjakalasteik væri góður matur.
Næstum því á hverjum degi kom
sjakali einn niður að ánni til þess að
drekka, en var vanur ef hann kom
einhversstaðar auga á krókódílinn
að þjóta strax í burt.
„Þennan sjakala verð ég að ná í til
miðdegisverðar“, hugsaði krókó-
díllinn og fór að hugsa út ráð til þess
að ná í hann þegar hann kæmi til
þess að drekka.
Að lokum ákvað hann að leggjast
við rætur nokkurra murtutrjáa alveg
á fljótsbakkanum og látast vera
dauður.
„Þegar sjakalinn sér mig þar,
heldur hann víst að ég sé dauður og
kemur þá eflaust nær mér til þess að
skoða mig og þá gríp ég hann“,
hugsaði krókódíllinn og var mjög
upp með sér af kænsku sinni.
Þegar sjakalinn kom til þess að
drekka kom hann auðvitað auga á
krókódílinn, sem lá hreyfingarlaus
hjá murtutrjánum.
Skyldi hann í raun og veru vera
dauður, illyrmið að tarna?, hugsaði
sjakalinn og glápti á krókódílinn.
Hann hætti sér þó ekki of nærri hon-
um. Krókódíllinn hreyfðist ekki
minnstu vitund.
„Það er ómögulegt að hann sé
dauður", sagði hinn kæni sjakali,
„ég hef heyrt að allir dauðir krókó-
dílar dingli halanum og á þessum
hreyfist hann ekki minnstu vitund.
Nei, hann er áreiðanlega ekki
dauður.“
Þegar krókódíllinn heyrði að
dauðir krókódílar dingluðu halan-
um fór hann líka að dingla sínum
hala.
„Já, sei, sei“, hrópaði sjakalinn
og þaut í burt, „hann er ekki sérlega
vitur þessi góði vinur minn, krókó-
díllinn“.
Næsta dag, þegar sjakalinn kom
til þess að drekka, hafði krókódíll-
inn falið sig á botni árinnar og þegar
sjakalinn fór að drekka greip krókó-
díllinn um fótinn á honum með
kjaftinum.
„Nú hef ég loksins náð í þig“,
sagði hann.
„Hugsið ykkur“, sagði sjakalinn,
„hve auðvelt það er að gabba krókó-
díl! Eg þekki einn hérna í grendinni
sem veifar rófunni þegar hann er
dauður og sem ekki getur þekkt fót
á sjakala frá tréstubb.“
Þegar krókódíllinn heyrði þetta
sleppti hann strax fætinum og
sjakalinn hljóp á brott, feginn yfir
að hafa bjargast úr gini hins voða-
lega krókódíls.
Gunnhildur 9 ára teiknaði þessa mynd fyrir okkur.