Þjóðviljinn - 24.08.1986, Blaðsíða 14

Leitað ásjár
í nýjustu
WoddyAllen,
kvikmyndinni,
Hannahandher
sisters, sem
Regnboginn
tekurtilsýningarí
nœsta mánuði
Mickey er Woody Allen sem leikur Mickey. Þaö er erfitt aö horfast í augu viö dauðann.
Hjartað er hœgfara vöðvi
Hannah and her sisters.
Bandarísk, 1986.
Leikstjórn og Handrit Woody All-
en.
Myndataka: Carlo di Palma.
Framleiðandi: Robert Greenhut.
Aðalhlutverk: Mia Farrow, Barbara
Hershey, Dianne Wiest, Michael
Cain, Woody Allen, Max Von Sy-
dow, Lloyd Nolan, Maureen
O'Sullivan o.fl.
Mér var þungt í skapi, ósofinn
og hrjáður eftir nótt með fullu
tungli. Hafði legið andvaka
vegna tunglgalskaps og hús-
draugurinn gerði vart við sig um
nóttina. Kaffilaust morgunverð-
arborð og dagurinn framundan
lítt spennandi. Skrifborðið fullt
af verkefnum og samt var ég á
leið á bíó, þó klukkan væri hálf
tíu að morgni. Mér hafði verið
boðið að sjá forsýningu á nýjustu
kvikmynd Woodys Allen, Hann-
ah and her sisters, ásamt kvik-
myndaeftirlitinu. Woody hefur
átt það til að vera með tvíræða
brandara og því sjálfsagt að
kanna hvort börnum sé óhætt að
skoða þessa nýjustu afurð hans.
Við höfðum komið okkur fyrir
í haganlega gerðum hægindastól-
um og ég lygndi aftur augunum.
Kannski ég sofni. Það væri synd
og skömm því fregnir höfðu bor-
ist utan úr hinum stóra heimi að
hér væri sennilega á ferðinni ein
besta kvikmynd háðfuglsins og
segir það ekki lítið en Woody All-
en er tvímælalaust í hópi þeirra
leikstjóra sem mér þykir hvað
vænst um. Pað er kannski rangt
að tala um að komast með tærnar
að hælum Chaplins því maður
vissi aldrei hvað sneri fram og
hvað aftur á skónum hans, en hafi
einhverjir gert það, þá eru það
franski meistarinn Tati og Woo-
dy Allen.
Ég glennti því upp glyrnurnar
er kvikntyndin byrjaði að rúlla og
strax frá fyrstu mínútu vissi ég að
engin hætta vará að égsofnaði. Á
tjaldinu birtist fólk sent lifði í
þessari sömu innantómu veröld
og maður sjálfur, þar sem skipt-
ast á skin og skúrir og ein ör-
væntingin leysir aðra af hólmi þar
til tilgangur Iífsins opinberast
seint og um síðir í kvikmyndahúsi
einhversstaðar í New York í
kjánaprikum Max-bræðra. Þið
skiljið: Hjartað er hægfara vöðvi.
Og þegar út var komið tók maður
eftir því að sólin glennti sig enn
einn daginn yfir 200 ára afmælis-
barnið og gamall maður hjálpaði
ungri telpu með barnavagn fullan
af tómum gosflöskum upp á
gangstéttina. Drunginn var horf-
inn og nýr dagur framundan full-
ur af erli og heimskupörum.
Hannah and her sisters er fjöl-
skyldudrama. Grunntónninn er
alvarlegur en frásögnin krydduð
gamanmálum. Hin fornu nrinni
Woodys Allen eru hér öll sam-
ankomin; samband karla og
kvenna, firring stórborgarinnar,
óttinn við dauðann, leitin að
hinni einu og sönnu trú, kynlífs-
vandamálið, tilgangurinn í lífinu,
samskipti foreldra og barna,
hjónabandið, framhjáhaldið,
girndin til systur konu sinnar og
þannig er hægt að telja áfram
endalaust flesta þá þætti sem
skipta upplýsta millistétt New
York í dag einhverju máli.
Myndin greinir frá þrem systr-
um, þeim Hönnuh, sem er leikin
af Miu Farrow, Lee (Barbara
Hersey) og Holly (Dianne Wiest)
og körlum þeirra þeim Eliiot
(Michael Caine), sem er giftur
Hönnuh en heldur framhjá með
Lee, Mickey (Woody Allen).
sem er fyrrverandi eiginmaður
Hönnuh en giftist Holly, og lista-
manninum Frederick (Max Von
Sydow) sem þolir ekki fólk nema
yngstu systurina Lee, sem Elliot
heldur framhjá með en missir í
fangið á bókmenntaprófessor.
Þetta er nokkuð flókið en
gengur samt allt upp að lokum
við þriðju og síðustu þakkar-
gjörðarmáltíðina á heimili for-
eldra þeirra systra sem gömlu
brýnin Maureen CLSullivan,
móðir Miu Farrow, og Lloyd
Nolan leika. Pá koma einnig sjö
af átta börnum Miu Farrowfram í
myndinni, þó hlutverk þeirra séu
ekki stór. Woody Allen vanrækir
því ekki eiginkonu sína og fjöl-
skyldu hennar.
Einn helsti kostur myndarinn-
ar er persónusköpunin. Einsog
sjá má af framansögðu er hér fjöl-
di persóna á ferðinni og engin
þeirra meira áberandi en hinar þó
ntyndin beri nafn Hönnuh. Syst-
urnar þrjár eru hver með sínu
móti, Hannah hin fullkomna,
sem ætíð hleypur undir bagga, en
einmitt þessi fullkomnun verður
til þess að fæla hennar nánustu
burt frá henni, enda er hún
stöðugt veitandi en aldrei þiggj-
andi. Andstæða hennar er Holly,
fyrrverandi kókaínneytandi sem
allt gengur á afturfótunum hjá,
en rís alltaf tvíefld aftur upp og
tekst á við tilvistarglímuna á nýj-
an leik. Lee er hin þriðja, sak-
laus, fríð og hvers hugljúfi en sef-
ur hjá eiginmanni systur sinnar
án þess að blikna.
Karlmennirnir eru líka steyptir
í mismunandi mót. Elliot, sem
malar gull en ræður ekkert við
gráa fiðringinn, elskar konu sína
og heldur fram hjá henni, listunn-
andi og harðsvíraður kaupsýslu-
maður, öruggur á ytra borði en á
þó erfitt með að fela tilfinningar
sínar, er undir niðri lítið barn sem
langar til að gráta við öxl móður
sinnar.
Listmálarinn Frederik, sem
þolir ekki umheiminn, hefur
megnustu óbeit á fólki, lifir í list
sinni fyrir list sína en neitar að
selja listina í metravís og ákveðn-
um litum svo málverkin passi við
sófana í stofunum. Eina raun-
verulega sambandið sem hann
hefur við umheiminn er í gegnum
sambýliskonuna Lee. Undir niðri
er hann þó lítið barn sem langar
til að gráta við öxl móður sinnar.
Mickey er Woody Allen sem
leikur Mickey. Hann er lítið ráð-
villt barn sem óttast dauðann og
óttast lífið. Læknisrannsókn
leiðir í Ijós að hann er að tapa
heyrninni á öðru eyra en ekki er
vitað hversvegna. Grunur læðist
að honum að æxli við heila valdi
þessu. Hann horfist í augu við
dauðann örvæntingin uppmáluð.
Heilamynd leiðir þó í ljós að ekk-
ert æxli er við heilann. Mickey
ræður sér varla fyrir kæti þar til
hann uppgötvar að þetta er bara
frestun á dauðanum því eitt sinn
skal hver deyja. Hann fyllist ör-
væntingu sem endar með því að
hann beinir byssukjafti að
hausnum á sér. Skotið hleypur
óvart af en framhjá hausnum.
Eftir að hafa ráfað stefnulaust um
borgina villist hann inn á kvik-
mynd með Max-bræðrum og
sættist aftur við hlutskipti sitt.
Það þarf ekki að fj ölyrða um að
allur leikur er með miklum ágæt-
um, enda valinn maður í hverju
hlutverki, þó langar mig að minn-
ast á leik Dianne Wiest, sem
leikur taugabiluðu systurina
Holly af hreinni snilld.
Kvikmyndataka Carlos di
Palma er til fyrirmyndar einsog
hans er von og vísa og gildir það
jafnt um það sem gerist innan
veggja sem og utan. New York
W. Állen og C. di Palma er falleg
borg en ekki sykursæt. Öngstræt-
in eiga einnig sína hlýju og þegar
einveru er leitað er rölt niður á
bryggju og horft yfir sundið. Við
þekkjum þetta sjálf enda lífið
ekki svo frábrugðið hér og þar
þegar allt kemur til alls.
Tónlistin er tekin úr hinni og
þessari áttinni, frá Bach til Pucc-
inis, staldrað við á veitingahúsi
með Cole Porter og endað á
rokkbúllu með vilitum pönkur-
urn. Það er eins með tónlistina í
myndinni og annað, að hún
spannar öll sviðin.
Þegar út var komið þá ómaði
þessi margræða lífssinfónía inni í
mér. Kannski hafði ekkert
breyst, ekkert annað en mín eigin
afstaða til þess sem daglega ber
fyrir augu, smáatriðanna sem svo
gjarnan hverfa því hugurinn er
upptekinn af því stóra, sem þegar
allt kemur til alls er alls ekki neitt
stærra en hið smáa.
-Sáf
Reykjavík 200 ára
„þér vorhvötin
leiki um hjarto “
Kvenfélag fœrir borginni Ijóð
Reykjavíkurborg bárust margargóðargjafir á tveggja alda afmælinu
um síðustu helgi. Meðal gefenda var Kvenfélagið Vorhvöt sent haföi
látið semja, - eða endursemja -, hátíðaljóð til borgarinnar, og mun
ljóðinu þegar hafa verið komið til borgaryfirvalda fagurlega innrömm-
uðu. Framlag hinna ljóðelsku félagskvenna til hátíðahaldanna hefur
ekki farið hátt enda virðist hér gefið nreð þeim hug að vinstri höndin
viti ekki hvað hin hægri gjörir. Þjóðviljanum tókst að hafa uppi á afriti
af ljóðinu:
Afmælisljóð til Reykjavíkur 200 ára frá Kvenfélaginu Vorhvöt.
Lag: Vorhvöt (Þú vorgyðja svífur...)
Þú borg vorra drauma með Davíð viðstjórn
vérdáum þig, lofum ogprísum.
Frá rótum vors hjarta nú fœristþérfórn
með fannhvítum jöklannu dísum.
Ég sé hvar í skýjum þú svífur á ferð
ísjálfstœðri frelsisins þjónustugerð.
Þúfrjálshyggjumóðir og vagga okkar vœr,
þér vorhvötin leiki um hjarta
og strœti þín gœli við ganglúnar tœr,
við geislahvolf himinsins bjarta.
Og öndvegissúlurnar efli vorn dug
og anda vorn styrki og treysti vorn hug.
Nú tvöhundruð árin þú telur í dag,
en tvöþúsund brátt munufylgja.
H ver ártugurfœri þérfrjálsrœðis hag
ogfjármagnið rísisem bylgja.
Þú aldregi byggirá brotinni jörð,
nei, bláfjötur Ægis skal standa um þig vörð.
Svofrjáls vertu, Reykjavík, víttinn ávog
með Viðey á úthafsins bárum.
Þar aldregi finnist neitt ekkanna sog
né ásjónur flóandi í tárum.
Og aldregi, aldregi sœkiþigsorg
frá sundrungaröflum, mín hjartkæra borg.
Sigurlaug Helgadóttir
forseti Vorhvatar
14 SIÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 24. ágúst 1986