Þjóðviljinn - 30.01.1990, Blaðsíða 12

—SPURNINGIN-
Hvernig líst þér á samn-
inginn sem virðist ætla
að nást hjá aðilum vinn-
umarkaðar?
Ásdís Matthíasdóttir
gjaldkeri:
Ja, mér finnst hann bara lofa
góðu. Ef það gengur eftir sem
maður hefur heyrt, að vextir og
verðbólga lækki, þá finnst mér
þetta mjög jákvætt.
Hermann Jónsson
verslunarmaður:
Ég hef bara ekki hugmynd um
það, ég hef ekki lesið neitt um
þetta enn. Það er þó gott ef verö-
bólgan minnkar.
Arnór Jónatansson
umdæmisstjóri:
Ef ríkið samþykkir þetta þá er
þetta jákvætt. Þetta er líklega það
eina sem dugir í dag og ég held
að það þýði ekki að biðja um
meiri launahækkanir, það er
betra að stöðva verðhækkanir.
Lúðvík Þórðarson
bílstjóri:
Ja, ég hef nú ekki fylgst svo vel
með því, en mér finnst þetta
ganga alltof hægt. Ég er alveg
sáttur við ef vörur lækka eitthvað,
en það hefur aldrei gengið að
tryggja það nógu vel.
Halla Erlendsdóttir
húsmóðir:
Mér finnst þetta alveg ágætt, en
það erfyrir öllu að ekki verði verk-
föll. Það þarf samt að gera miklu
meira, en allt er betra en verkfall.
En það er bót að þetta eru ekki
verðbólgusamningar.
þiómnuiNN
Þriðjudagur 30. janúar 1990. 20. tölublað 55. árgangur.
SÍMI 681333
Á KVÖLDIN
681348
SÍMFAX
681935
Hildur Finnsdóttir, prófarkalesari, og Lilja Gunnarsdóttir, blaðamaður,
þangaðtölvu, stól og lampa í blíðviðrinu um helgina. Mynd: Jim Smart.
hafa fundið leiðina að fyrirheitna húsinunr.37viðSíðumúlaogstefna
L *
i * .
Þjóðviljinn er fluttur
Þjóðviljinnflutti um helgina eins ogfrá vargreint ísíðasta blaði. Ekki um langan veg reyndar -
frá Síðumúla 6 að Síðumúla 37. En allir búferlaflutningar eru reyndar um óraveg hafi menn
nokkrar taugar til þess staðar sem frá er farið
0g vissulega hafa Þjóðvilja-
menn margs að sakna í því
ágæta húsi sem nú hefur verið selt
bókaútgáfunni Vöku-Helgafelli.
Margir góðir félagar og sam-
starfsmenn áttu sinn skerf í því
húsi: aura, steypuvinnu, máln-
ingarvinnu, já og svo hönnunina
sjálfa. Þjóðviljinn hefur átt heima
á nokkrum stöðum í bænum frá
þvi hann varð til árið 1936.
Eitt sinn var hann í kompu
einni í ágætu fyrirtæki sem gekk
undir nafninu Jesúprent: hún var
svo þröng að þeir þrír menn sem
þá unnu við blaðið komust ekki
allir fyrir þar í einu. Síðan rýmk-
aði húsnæðið smám saman - eins
og hjá þjóðinni. En Síðumúli sex
var fyrsta húsnæðið sem beinlínis
var sniðið að þörfum þessarar
blaðaútgáfu og vel það reyndar.
Margur pappírinn fékk hvíldina í ruslapoka við flutningana, og
breytingarnar leiða meðal annars af sér betra skipulag á handbóka-
og myndasafni. Hér losa hins vegar ritstjórarnir Ólafur H. Torfason og
Árni Bergmann ýmis verðmæt gögn úr höggheldum umbúðum á nýju
ritstjórnarskrifstofunum. Mynd: Jim Smart.
Við áttum nokkurt pláss aflögu.
En þótt Þjóðviljamenn sýni
trega því húsi sem bjó vel að þeim
í fjórtán ár, þá er óþarft að kvarta
yfir húsnæðinu nýja, annarri hæð
í ágætu húsi við sömu götu. Þar er
nokkuð þrengra en í fyrra hús-
næði en vonandi ekki til skaða og
meira nábýli allra deilda blaðsins
hefur sína kosti. Og séum vér öll
velkomin eins og þar stendur. Og
lesendur að sjálfsögðu einnig,
hver með sín mál og sína daglegu
kvörtun. Við erum varla enn búin
að bera allt inn sem þar á að vera,
þaðan af síður að finna rétta hluti
eða gögn í réttum kassa (eitt
merkilegasta ævintýrið við flutn-
inga er það, hve margt kemur í
leitirnar sem fyrir löngu var
gleymt og týnt: enginn veit
hverju að sér hefur sankað fyrr en
niður skal pakkað). En hvernig
sem okkur gengur sjálfum að
koma öllu í röð og reglu skulum
við vona að lesendur verði ekki
fyrir óþægindum svo heitið geti,
en ef þau skjóta upp sínum sels-
haus skulum við heimamenn bera
skömm og hneisu einir þar af.
Svo skulum við segja amen
eftir efninu eða mæla sem ábyrg-
ur þjóðhöfðingi við tímamót:
Enn lifum vér... áb
„Stundin er runnin upp“, klukkan á ritstjórninni leggur af stað út úr
gamla Þjóðviljahúsinu. Mynd: Jim Smart.