Dagblaðið Vísir - DV - 25.02.2000, Qupperneq 14

„Þegar ég var í
fjölmiðlafræði í FG fór ég
í skoðunarferð um
íslenska útvarpsfélagið
og fannst rosalega
spennandi að sjá öll frægu
goðin, Gulla Helga,
Jón Axel og fleiri, og í
huganum setti ég mér
það markmið að komast
í vinnu hjá fyrirtækinu
fyrir aldamótin.“
Hann var rekinn úr menntaskóla fyrir fjársvik og vinsamlegast beðinn um að leita sér geðhjálpar. Geðlæknirinn
úrskurðaði hann alheilbrigðan og þrátt fyrir að manni detti oft í hug að hann hljóti að vera með lausa skrúfu þá er
þetta hans fyrsta og eina reynsla af geðlæknum. Maðurinn heitir Sigmar Vilhjálmssson og er annar stjórnandi
morgunþáttarins Sjötíu á Mono 87,7 og markaðsfulltrúi hjá ÍÚ. Snæfríður Ingadóttir hitti þennan rauðhærða sprelli-
gosa sem er búinn að gera símaat í hálfri þjóðinni og annað skemmtilegt á þessum 23 árum sem hann hefur lifað.
Leiðinleaasta barn í
„Ég er örverpiö í fjölskyldunni og
hef alltaf þurft að berjast fyrir at-
hygli,“ segir hinn rauðhærði Sigmar
Vilhjálmsson þar sem hann situr á
kaffihúsi í miðbæ Reykjavíkur og riíj-
ar upp sitt 23 ára lífshlaup. „Ég hef
örugglega verið leiðinlegasta barn í
heimi; montinn, góður með mig og
fyrirferðarmikill prakkari," segir
Simmi, eins og hann er oftast kallað-
ur, og telur sig hafa batnað og
þroskast mikið síðan þá.
Dry vodki á klaka
Fjölskylda Sigmars er stór, hann er
yngstur sex bræðra, en foreldrar
hans hófu snemma að búa til börn og
þegar mamma hans er tvítug eru syn-
imir þá þegar orðnir þrír. Simmi er
að mestu leyti alinn upp á Egilsstöð-
um, eða þar til hann er 13 ára gamall,
en þá flyst fjölskyldan til Onsala sem
er bær rétt fyrir utan Gautaborg. Ná-
granni fjölskyldunnar í Svíþjóð var
forstjóri Volvo. „Hann keyrði um á
brynvörðum Benz sem kom mér mjög
á óvart þar sem hann var sjálfur for-
sjóri Volvo,“ segir Simmi sem kom
aftur á klakann 16 ára gamall. „Mað-
ur kom eiginlega til landsins sem nýr
maður, röddin hafði breyst og maður
hafði stækkað á alla kanta. Stökkið
að koma frá mörg þúsund manna bæ
og til baka til Egilsstaða var mikið.
Ég var búinn að vera í vernduðu um-
hverfi þama í Svíþjóð, var á fullu í
handbolta og komst m.a í úrtak fyrir
landsliðið. Á Egilsstöðum var hins
vegar engin slik starfsemi í gangi og
eiginlega ekkert félagslíf í gangi
nema dry vodki á klaka, þannig að ég
lenti dálítið á skjön við sjálfan mig
enda var ég á viðkvæmum aldri,“ seg-
ir Simmi sem hefur nám við Mennta-
skólann á Egilsstöðum um haustið en
hættir um áramótin og fer suður að
vinna.
Rekinn fyrir fjárdrátt
Sigmar er þó aðeins ár fyrir sunn-
an þar sem hann stundaði m.a. nám í
FG en byrjar aftur i ME haustið 1995.
Þá er hann einnig kosinn formaður
íþróttaráðs menntaskólans.
„Gjaldkeri félagsins var ekki kom-
inn með aldur fyrir ávísanahefti
þannig að ég var skráður sem hand-
hafi heftisins. Um vorið þegar farið
var norður í skólaferð vildi svo til að
heftið var tekið með og óspart notað
þrátt fyrir að staðan væri í núlli,"
segir Sigmar skömmustulegur og
bætir við:
„Það stóð alltaf til að borga skuld-
ina upp. Ég fékk meira að segja út-
prentun á stöðunni í bankanum í júní
þegar ég lagði heftinu og hélt vel til
haga þvi sem ég var búinn að eyða í
eigin nafni. Ég hafði góðar tekjur
þetta sumar þannig að ég hefði vel
getað borgað þetta strax upp en ein-
hvern veginn dróst það fram á haust-
ið. í september á ég að skila af mér
mínum útreikningum fyrir árið sem
formaður íþróttaráðs og er alltaf að
treina að leggja frá mér gögnin því ég
var að bíða eftir siðustu útborgun
minni frá bakaríinu sem ég hafði ver-
ið að vinna í um sumarið svo ég gæti
núllað skuldina. Einum degi áður en
ég fékk útborgað er farið í gögnin og
þá kom náttúrlega í ljós að heftið var
nærri 100 þúsund krónur í rnínus,"
segir Simmi sem lagði strax inn á
reikninginn og hann fékk útborgað.
„Ég skammaðist min gríðarlega
því pabbi minn hafði verið skólastjóri
í menntaskólanum til fjölda ára og
mér fannst ég hafa brugðist honum.
Að þurfa að segja foreldrum mínum
frá þessu var eitt af því erfiðasta sem
ég hef gert. Það lítur að sjálfsögðu
mjög illa út að sonur fyrrverandi
skólastjóra sé að misnota aðstöðu
sína. Ég á hins vegar aldrei eftir að
kyngja því að ég hafi ætlað að stela
þessum pening því það stóð aldrei til
í mínum huga,“ segir Sigmar sem bað
sjálfur um að fá að koma fram fyrir
skólann og biðja skólasystkini sínar
afsökunar.
Skikkaður til geðhjálpar
Viðurlög Sigmars við þessu broti
voru þau að honum var vikið úr skól-
anum og átti aldrei að eiga aftur-
kvæmt, nema að hann myndi leita sér
geðhjálpar þar sem hann þótti ekki
kunna að fara með peninga. Skoðanir
heimamanna á því voru þó skiptar því
ekki var fyrr búið að reka Sigmar úr
skóla fyrir stórfelld fjármálasvik, eins
og skólameistarinn orðaði það, en
hann var kominn á fullt i rekstur á
pitsustað i samstarfi við Skeljung.
„Ég var búinn að ákveða að sæta
ekki þeirri niðurlægingu að fara úr
skólanum með skömm þannig að ég lét
mig hafa það að fara til geðlæknis. Ég
var bókaður á fund hjá geðlækni frá
Akureyri sem var staddur fyrir aust-
an. Þegar fundinum lauk sagði hann
einfaldlega: „Ég veit ekki hvað þú ert
að gera hérna, ég skil ekki af hverju
þú átt að vera hérna og það besta sem
ég get gert fyrir þig er að gefa þér
apótekaralakkrís. Ég held þú ættir
ekki að mæta aftur." Þannig voru mín
fyrstu og einu kynni af geðlæknum."
segir Sigmar og bætir við að hann hafi
reyndar farið og keypt sér apótekara-
lakkrís, farið aftur inn í skólann eftir
áramót og verið þar þrjár annir til við-
bótar.
Þú varst oröaöur viö fleiri atvik en
þetta mál, m.a áttiröu aö hafa brotist
inn í sjoppu nemenda:
„Það gengu ýmsar kjaftasögur um
mig fyrir austan. Ég átti m.a að hafa
verið með allykill frá pabba sem ég
átti að hafa notað til þess að komast
allra minna ferða um skólann og
heimavistina. Það er hins vegar ekk-
ert til í þessari sögu. Þetta með sjopp-
una er að vissu leyti satt. Við vorum
nokkrir félagar að spila pool fyrir
framan sjoppuna þegar ég tapa og
sparka í hurðina á sjoppunni í reiði
minni. Þá hrekkur hurðin upp og
reyndar gengum við inn og tókum
karton af tyggjó,“ segir Simmi og glott-
ir en viðurkennir þó að hann hafi ekki
verið bamanna bestur á þessum árum
hvað ýmislegt varðar. „Þetta atvik
með ávísanaheftið varð samt hom-
steinninn að því að maður hljóp af sér
hornin þama á Egilsstöðum. Hver veit
nema maður fari einhvern tímann aft-
ur og nái í þau,“ segir Sigmar og
glottir.
Byrjaði á Rás 2
1 dag stjórnar Sigmar morgunþætt-
inum Sjötíu á útvarpsstöðinni Mono
og ber titilinn markaðsfulltrúi út-
varpssviðs. Á hverjum degi lætur
hann brandarana fljúga fram til kl. 10
í morgunþættinum en þá setur hann
á sig bindi og selur auglýsingar
seinnipartinn.
„Þegar ég var í fjölmiðlafræði í FG
fór ég í skoðunarferð um Islenska út-
varpsfélagið og fannst rosalega spenn-
andi að sjá öll frægu goðin, Gulla
Helga, Jón Axel og fleiri, og í hugan-
um setti ég mér það markmið að kom-
ast í vinnu hjá fyrirtækinu fyrir alda-
mótin,“ segir Sigmar en hans fyrstu
alvörukynni af útvarpi hófust árið
1997 þegar hann fékk það starf að
semja vikulega pistla frá Austurlandi í
þættinum „Hve glöð er vor æska“ á
Rás 2. Síðan leiddi eitt af öðru, Sigmar
byrjaði á helgarvöktum á Mono og
fékk svo sinn eigin morgunþátt síðast-
liðið vor. Hann hefur ekki bara setið
við hljóðnemann heldur einnig skipt
sér af auglýsingasölu stöðvarinnar og
hreinlega rifið hana upp.
„Um áramótin ‘98-’99 var einungis
einn þáttm- kostaður á Mono. Ég sagði
við yfirmenn mína í háði að það væri
bara aumingjaskapur að geta ekki gert
betur í auglýsingasölunni," segir Sig-
mar sem var tekinn á orðinu og ráð-
inn sem markaðsfulltrúi Mono. „Salan
gekk vel og eftir aðeins tvo mánuði í
starfi voru komnir tveir kostendur á
alla þætti i dagskránni og stöðin farin
að skila hagnaði í fyrsta skipti," segir
Sigmar með stolti.
Landsliðsmaður í
spjótkasti
Það er ekki hægt að birta viðtal við
Simma án þess að minnast á íþróttir
en Sigmar hefur alla tíð verið mjög
virkur á þvi sviði og var m.a í lands-
liðinu í spjótkasti. íþróttaáhugann á
hann ekki langt að sækja en einn af
bræðrum hans er spjótkastarinn Ein-
ar Vilhjálmsson og faðir þeirra Vil-
hjálmur var einnig mikill íþróttamað-
ur og náði m.a góðum árangri í
þrístökki á Ólympíuleikum árið 1956.
Það er um ár siðan Sigmar tók þá
ákvörðun að draga sig úr íþróttunum
og kjósa frekar frama í fjölmiölum en
þá hafði honum m.a boðist námsstyrk-
ur til Bandaríkjanna út á spjótkastið.
„Stundum finnst mér ég hafa feng-
ið of mörg tækifæri. Flest það sem ég
hef tekið mér fyrir hendur hefur
gengið upp: handboltinn, spjótið og
útvarpið," segir Sigmar með þakk-
læti. Það er þó tvennt sem hann seg-
ist hafa langað til þess að verða þegar
hann var lítill en hvorugur þeirra
drauma hefur enn þá ræst enda eru
þeir ekki efstir á blaði lengur. Ann-
ars vegar vildi hann verða gullhafi á
Ólympíuleikum og hins vegar frétta-
maðurinn Páll Magnússon. Gullið fær
Sigmar varla úr þessu en hver veit
nema hann eigi eftir að ná frétta-
mannastólnum af Páli.
14
f Ó k U S 25. febrúar 2000