Dagblaðið Vísir - DV - 24.03.2000, Qupperneq 16

.. .Vðlcl
Flosadóttir
... offitusjúklingur og ég er þreytt á því a&
heita sama nafni og þessi stelpa í há-
stökkinu. Ég er t.d. hætt aö geta notaö
greiðslukort vegna þess að fólk fer alltaf
að hlæja
þegar það
les nafnið
mitt á
kortinu og
lítur svo á
mig. Ég er
m j ö g
þung, ég
játa þaö
fúslega,
en ég er
e k k i
hlægileg
að sjá.
Fólk myndi ekki hlæja að mér og það gerir
það nánast aldrei nema það ...
... viti nafnið mitt.
* Ég pantaði mér tíma hjá presti. Ég er ekki
kirkjurækin en hann er alltaf að dreifa mið-
um ! pðstkassana hér í Kópavoginum og
auglýsa ókeypis ráðgiöf. Það fyrsta sem
hann sagði við mig þegar ég kom í tímann
var: „Ert þú Vala Flosadóttir? Ég var að
vona að það væri ...
... hástökkvarinn
Vala Flosadóttir."
„Jæja?" spurði ég hann. „Ég vona að þú
hafir ekki orðið fyrir vonbrigðum að sjá
Völu Flosadóttur offitusjúkling?" og þá fór
hann að
** hlæja. Ég sat
lengi þegj-
andi á móti
honum og
svaraði hon-
um engu. Ég
reyndi að
taka hann á
taugum og
það tókst
að lokum.
H a n n
hætti að
flissa. Svo
létti ég á
mér. Ég sagði
honum hvað ég hataði þessa stelpu. Ég
sagði honum líka að í hvert skipti sem ég
heyri íþróttafréttir þá voni ég að hún hafi
fótbrotið sig...
v
... og hætt keppni.
En það er Ijótt. Auðvitað vona ég þaö ekki,
þetta er bara svo vandræðalegt. Prestur-
inn gat ekki hjálpað mér. Hann stakk bara
upp á þv! að ég færi! megrun. Þá stóö ég
nú bara upp og sagði honum að hann gæti
sjálfur farið í megrun. Hann er þónokkrum
kílóum yfir kjörþyngd. Svo fór ég heim,
lagðist í þunglyndi ...
... og borðaði á mig gat.
Ég hef ákveðiö að skipta um nafn. Ég
hringdi! Völu Flosadóttur og hún var ekki
til í að
skipta um
n a f n
þannig að
það var
ekki um
annað að
ræða. (Ef
einhver
ætti að
skipta um
nafn þá
er það
hún.) Ég
velti því
lengi fýrir mér hvað
ég ætti að kalla mig, það er ekki auðvelt
að finna nýtt nafn á sjálfan sig. En að lok-
um fann ég nafn sem ég er sátt við. Ég
ætla að láta breyta nafninu mínu !...
-j ... Ingibjörgu Sólrúnu.
Það hlær enginn að því, ætla ég að vona.
Nema kannski fíflin niöri á Hagstofu, ég
kvíöi mest fyrir því. En ég segi bara: „Lát-
um þá hlæja. Þeir hlæja ekki lengi. Og það
mun enginn hlæja að Ingibjörgu Sólrúnu
Flosadóttur í framtíðinni."
S&PÍ11S
Ippgtærstu bókaverslun landsim
EynuTndsson í Austurstræti. Síð«
hefur verslunin |ckið algjörum
stakkaskiptum og þykir með
glæsilegri verslunum bæjarins.
Auður Jónsdóttir spjallaði við
Bryndísi um verslunairekstur
inn, miðbæjarbyttur, leikliét
og PlayStation, svo
I íttU. *1 M
I hvað sé nefnt. * ÆmlmM

.v,'
Bryndís: „Eg hef reyndar kenningu um hvers vegna ég varö verslunarstjóri og hún er sú aö ég var versta afgreiöslumann-
eskjan í búöinni og meö þjónustuiund í algjöru lágmarki."
Sumir vildu Qð’ffudri
flestir íslenskir rithöfundar eru
að dunda sér við að skrifa,“ seg-
ir Bryndís og bætir við að hún
eigi einn og hálfan skáp af ólesn-
um bókum og hálfan af bókum
sem hún hefur kíkt í.
Ölóður maður réðst á
tvær afgreiðslustúlkur
Það er heljarinnar ábyrgð
fólgin í því að hafa umsjón með
verslun sem er staðsett í miðbæ
Maðurinn lamdi
aðra og kýldi
hina niður svo hún
fékk gífurlegt
glóðarauga og gat
ekki opnað augað
í nokkra daga
á eftir.
Reykjavíkur og er opin til tíu á
kvöldin, sjö daga vikunnar.
Bryndisi er mikið niðri fyrir
þegar talið berst að staðsetningu
Eymundsson og líkir miðbæn-
um við Soho-hverfi annarra
borga. Hún er samt á þeirri
skoðun að Soho-hverfi erlendis
hafi það fram yfir Austurstrætið
að vera vel upplýst en telur
götulýsingum vera ábótavant í
miðbænum og einnig skorti til-
„Ég kynntist bókabisnessinum i
FB þar sem ég vann í bóksöl-
imni í einn og hálfan vetur. í
æsku hafði ég reyndar tainið
mér að hanga i bókabílnum þar
til ég varð bílveik meðan jafn-
aldrar mínir héngu í sjoppum,"
segir Bryndís þar sem hún situr
andspænis mér á Ozio og pantar
grænmetissúpu að orðunum
slepptum. Þegar þjónninn fer
heldur hún áfram: „Eftir stúdents-
próf vann ég í félagsmiðstöð i eitt
og hálft ár og fór síðan til London
í leiklistarskóla. Þá var ég 21 árs
og fannst ekkert annað koma til
greina í líflnu og er enn sátt við þá
ákvörðun. Þegar ég kom heim í
fríum vann ég við afgreiðslu hjá
Mál og menningu og vann þar
áfram í eitt ár eftir að ég kom
heim.“
Árangursfíkill sem gerir
hvað sem er...
Þegar Bryndís hætti í Mál og
menningu fékk hún hlutastarf í Ey-
mundsson, Austurstræti, og hafði
unnið þar sem afgreiðslustúlka í
tvö ár þegar henni bauðst staða
verslunarstjóra. „Ég hef reyndar
kenningu um hvers vegna ég varð
verslunarstjóri og hún er sú að ég
var versta afgreiðslumanneskjan i
búðinni og með þjónustulund í al-
gjöru lágmarki. Hins vegar er ég ár-
angursflkiil og geri hvað sem er ef
ég held að árangur náist,“ útskýrir
Bryndís og smakkar á grænmetis-
súpunni áður en hún heldur áfram:
„Á þessum tímapunkti var ég
nýorðin 27 ára. Gamli verslunar-
stjórinn hætti og yfirmenn verslun-
arsviðs eyddu þremur mánuðum í
að leita eftir nýjum verslunarstjóra
með tilheyrandi auglýsingum og
viðtölum. Það byrjaði að visu einn
sem stoppaði i þrjá daga og fór aft-
ur. Á meðan á leitinni stóð flissaði
ég og fullyrti að þeir myndu aldrei
flnna nokkurn sem væri nógu vit-
laus til að taka þetta að sér - en rýt-
ingurinn snýr alltaf aftur og þeir
fundu mig.“
Lélegasti söngvari
leiklistarstéttarinnar
„Mér var boðið starfið á fostu-
degi og átti að gefa svar á mánu-
deginum. Þegar þetta gerðist var
Bókmenntir eru
svo oft tengdar
einhverju fínu og
leiðinlegu og í
hugum flestra eru
þær fyrir
verur.
ég bara í hlutastarfi i búðinni og i
öðru hlutastarfi sem hvislari í
Þjóðleikhúsinu. Fyrirvarinn var
örstuttur en ég sá fram á 40 ára
starfsferil sem hvíslari. Það hefði
kannski verið ágætt ef ég hefði
ekki þurft að umgangast leikara
daglega. Svo ég ákvað að taka
starfinu og einbeitti mér að því að
hækka yfridráttarheimildina í
samræmi við hækkandi laun,“
segir verslunarstýran glottandi og
viðurkennir að álagið hafi verið
tedsvert fyrst í stað: „Það var ekki
síst álag á mér vegna þess að ég
hóf nám í Söngskólanum á sama
tíma og söng auk þess í kór Krists-
kirkju. Ég stóð nefnilega í þeirri
trú að ég fengi aldrei nein hlut-
verk því ég væri lélegasti söngvari
leiklistarstéttarinnar. “
En, nú er þetta starf sem margan
fertugan framapotarannn fýsir aö
fá, heyröiröu einhver tímann
hneykslisraddir yfir því að ung
kona í hlutastarfl fengi stöðuna?
„Ég held að yfirmennimir hafi
álitið mig mikið eldri en raunin
var. Hvað varðar hneykslisraddir
þá fann ég ekki mikið fyrir þeim í
starfi en hef samt heyrt þær utan
að mér. Eflaust vildu sumir sjá
gáfaðri og betur menntaða mann-
eskju í þessu starfi," segir Bryndís
og kímir.
Verslunarstjóri meö leiklistar-
menntun, ertu efni í leikhússtjóra?
„Stundum þegar mér líður
pínuilla yfir að hafa sagt upp leik-
aradraumunum, þá hugsa ég: „Ég
er leikhússtjóri." Á þann hátt að
ég fæ fleira fólk inn í búðina á
hverjum degi en kemur í Þjóðleik-
húsið á góðu laugardagskvöldi og
þessu fólki þarf ég að sýna eitt-
hvað skemmtilegt. Breytingamar
þurfa að vera í jafn ríkum mæli og
hjá leikhússtjóra sem veit að hann
fær sömu gestina oft í mánuði.
Mitt starf er bara fólgið í því að
finna hvað er spennandi og sýna
fólki það, hvort sem um er að
ræða bók eöa bleksprautuprent-
ara.“
Spilar PlayStation og
les reyfara
Eymundsson hefur stóra deild
með erlendum bókum og í gegnum
tíðina hafa erlendir rithöfundar
heimsótt búðina og áritað verk
sín. Næsta spurning hljóðar því
svona: Ef þú þyrftir aö velja milli
þess aö fá œvisöguslúörarann Kitty
Kelly eða rithöfundinn Paul Auster
til aö árita bœkur í Eymundsson,
hvoru þeirra myndiröu bjóöa?
„Úff... og bara þau tvö kæmu til
greina?" spyr Bryndís og hallar
sér hugsandi fram á borðið áður
en hún svarar: „Ég er svo lógísk
að ég færi beint í sölutölur til aö
sjá, það sem ég veit nú þegar, að
Paul Auster selst betur. íslending-
ar kaupa ekki mikið af erlendum
slúðurbókum en örfá-
ir lesa þó bókmenntir.
Ég myndi þó bjóða
honum með því skil-
yrði að konan hans
kæmi með en hún ku
vera betri rithöfundur
og við eigum von á
bókum eftir hana.“
Lestu mikiö í frítím-
anum?
„Ég spila frekar
PlayStation en les
eina og eina bók og yf-
irleitt glæpasögur eða
eitthvað sem tengist
vinnunni. Ég hef eng-
an tima til að lesa
bókmenntir og held að
ég hafi hreinlega ekki
þroskann í það. Bók-
menntir eru svo oft
tengdar einhverju
finu og leiöinlegu og í
hugum flestra eru þær
fyrir æðri verur. ís-
lendinga vantar hins
vegar orð yfir
ákveðna tegund af
bókum sem eru bara,
tja, sögur. Rétt eins og Bókabúö í Soho
finnanlega almenna löggæslu.
„Síðastliðinn laugardagmorgun
réðst ölóður maður á tvær af-
greiðslustúlkur í Eymundsson.
Hann lamdi aðra og kýldi hina
niður svo hún fékk gífurlegt
glóðurauga og gat ekki opnað
augað í nokkra daga á eftir. Hún
er líka mögulega nefbrotin og er
vitanlega frá vinnu. En þennan
morgun þurftum við að vísa
samanlagt átta ölóðum mönnum
frá versluninni. Þetta er það
sem við höfum upp úr frjálsum
afgreiðslutíma skemmtistaða,"
fuliyrðir Bryndís ákveðin og
tekur fram að að nú sitji menn
stanslaust að sumbli í 16 til 20
tima og viti loks ekkert hvað
þeir geri. Að hennar sögn veitir
ríkið ekki peninga í þá auknu
löggæslu sem til þarf samfara
ákvörðun borgarinnar um
lengdan afgreiðslutíma.
„Kannski þarf þetta fólk að tala
saman!“ veltir hún skörulega
fyrir sér og pantar bolia af Café
au lait þegar þjónninn fjarlægir
súpudiskinn.
Reykjavíkur.
*
16
f Ó k U S 24. mars 2000