Dagblaðið Vísir - DV - 17.01.2001, Page 1

15
Miðvikudagur 17. janúar 2000
dvsport@ff.is
■
jiijys
1J
W
ÆJiJiLHÍ
mam
Alexander Kárason, vélsleðamað-
ur frá Akureyri, mun 1.-4. febrúar
næstkomandi taka þátt í stærstu
jaðarsportleikum veraldar sem hal-
dnir verða í Vermont-fylki í Banda-
rikjunum. Það eru hinir árlegu
Winter X-games sem sjónvarpsstöð-
in ESPN stendur fyrir. Á leikunum
munu 350 í þróttamenn frá öllum
heimshornum keppa í hinum ýmsu
greinum vetraríþrótta á Mt. Snow-
skíðasvæðinu.
Alexander hefur unnið sér inn
rétt til þátttöku í snjócrossi á leik-
unum eftir frábæran árangur á
stórmótum i Bandaríkjunum aö
undanfómu. Þátttaka hans á jaðar-
sportleikunum markar tímamót í
sögu íslenskra vélsleðaíþrótta og á
ferli Alexanders sjálfs. í fyrsta sinn
hefur islenskur vélsleðaíþróttamað-
ur náð slíkum árangri á alþjóða-
vettvangi og verður spennandi að
sjá hvemig honum reiðir af meðal
32 bestu vélsleðaökumanna heims.
Jaðarsportleikunum verður sjón-
varpað i 180 löndum og er áætlað að
um 20 milljónir manna komi til
með að fylgjast með útsendingun-
um.
Handknattleiksdómararnir Stef-
án Arnaldsson og Gunnar Viðars-
son hafa verið kallaðir til starfa á
heimsmeistarkeppninni í hand-
knattleik sem hefst eftir viku í
Frakklandi og taka þeir sæti
júgóslavneskra dómara sem ekki
sáu sér fært aö mæta til keppninn-
ar.
Að sögn Stefáns munu þeir
dæma í D-riðli keppninnar sem
spilaður verður í Dunkerque en
meðal annarra spila þar Rússar og
Norðmenn. Stefán segir það ólík-
legt að þeir dæmi meira en í riðl-
unum og þykir líklegt að sem
varapar í keppninni lendi þeir í
niðurskurðinum að lokinni riðla-
keppninni. -ÓK
Dæma á HM
Kann landsliðið ekki að kasta og grípa?
Astæðan fyrir þessu bréfi eru ummæli ágæts þjálfara Hauka,
Viggós Sigurössonar, á Visir.is 12. janúar 2001. Þar er haft eftir hon-
um að landsliösmenn kvennalandsliðsins í handbolta kunni ekki að
kasta og grípa og getulega séð sé það eins og 4. deildar lið i þýskum
kvennahandbolta. Að eyða peningum í svona lið sé eins og að kasta
peningum út um gluggann.
Viggó er að sjálfsögðu frjálst aö hafa sínar persónulegu skoðanir
en spumingin er hvort þjálfaranámskeið á vegum Handknattleiks-
sambands íslands (HSÍ) sé rétti vettvangurinn fyrir slíkar skoðanir.
Sú sem hér skrifar hefur leikið fyrir hönd íslands síðustu árin og
kann þvi mjög illa þegar farið er með shk ósannindi, þar að
auki opinberlega. Það er ekki ætlunin aö halda því fram að
íslenska kvennalandsliðið sé eitthvað sterkara núna en undanfarin
ár og þess vegna hafi verið tekið þátt í stórmóti. Slík fullyrðing væri
einfaldlega röng því það er verið að byggja upp nýtt liðmeðung-
um leikmönnum og því engan veginn rökrétt að búast við einhverjum
teljandi árangri strax.
Liðið í dag er vissulega ekki eins sterkt og landsliðið 1998 sem náði
t.d. mjög hagstæðum úrslitum í æfmgaleikjum á móti Austurríki,
(sem hefur verið með sterkari landsliðum síðustu ár) og Hollandi
(sem hefur verið að byggja upp gott lið sem vann m.a. Norðmenn i
úrslitakeppni Evrópumótsins ‘98) en það er bara ekki það sem er til
umræðu hér. Til umræðu hér eru þær ósönnu fullyrðingar
að leikmenn kvennalandsliðsins kunni ekki að kasta og grípa.
Viggó reynir ekki einu sinni að vera faglegur í sinni gagnrýni
heldur er hann hreinlega með skítkast. Hefði hann kosið að gagnrýna
boltameðferð eða leikskilning hefði málið litiö öðruvísi út. Boltameð-
ferð er bara allt annað og miklu meira en bara að kasta og grípa. Ég
getfullyrt það að allir leikmenn kvennalandsliðsins kunna að grípa.
Þeir kunna líka allir að kasta þó svo lagfæra megi skotlag og bæta
boltameðferð margra leikmanna.
Hvað varðar fullyrðingar Viggós um getu landsliðsins þá efast ég
um að Viggó hafi horft á 4. deildar leik í þýska kvennaboltanum því
annars myndi hann ekki láta hanka sig á svona vitleysu.
Ég hef hins vegar, með minu fyrrverandi liði Stjömunni, leikið
fleiri leiki við þýsk lið (flest úr 2. Bundeslígunni) með góðum ár-
angri. Nú síðast fyrir tveimur árum lékum við við Borussia Dort-
mund sem endað hafði í þriðja sæti 1. Bundeslígunnar. Þar réðust
úrslitin ekki fyrr en rétt undir lokin og endaði leikurinn með fjög-
urra marka mun okkur í óhag ef ég man rétt. Eins og allir vita er langt
bil á milli 1. deildar og 4. deildar, svo þessi fullyrðing Viggós er hrein
og klár lygi og sýnir best það virðingarleysi og þann hroka sem hann
hefur gagnvart íslenskum handboltakonum.
Snjóboltalíkingar
Viggó notar sér til rökstuðnings að allir sem séð hafi stelpur reyna
að kasta snjóbolta sjái að þær hafi ekki þá sveiflu sem til þarf. Enn og
aftur verð ég að segja að ég skil ekki svona fullyrðingu. Það er til fuflt
af stelpum sem kunna ekki að kasta snjóbolta, en það er einnig til
fullt af stelpum sem kunna það. Þessu er alveg eins farið með stráka.
Ég get alveg tekið undir að hlutfall stelpna sem ekki kunna að kasta
er ef til vill hærra en hlutfafl stráka. Ég giska á að skýringin sé að
strákar fái meiri æfíngu í að kasta sem böm.
Viggó segir einnig að við getum bætt kvennahandboltann mikið
með betri þjálfun í yngri flokkunum og talar hann sértaklega um að
kenna að kasta og grípa. Ég get alveg verið sammála honum þama. Ég
vil ganga lengra í þeirri fullyrðingu og segja að þetta eigi bæði við
karla- og kvennaboltann. Ég vil jafnvel ganga enn lengra og segja
að leggja þurfi meiri áherslu á boltalausar hreyfingar og betri fóta-
vinnu.
Þegar handboltinn á undir höggi að sækja vegna minnkandi þátt-
töku í yngri flokkum verða félögin að skoða sín mál og gera gæði
þjálfunarinnar meiri. Það er ein einfaldasta leiðin til að sporna við
minnkandi þátttöku og draga úr affóllum þegar ofar dregur. Framboð
á tómstundum og afþreyingu er alltaf að aukast og er nauðsynlegt
að tryggja gæðin til að halda þátttakendum við efhið.
Ef litið er á stöðu kvennahandboltans í dag er ljóst að hún er ekki
góð. Aðeins tíu lið era í meistaraflokki sem mörg hver eiga
við mannskapsvandamál að stríða. Viö þurfum að halda rétt á
spöðunum því annars getur endað með því að við horfum upp á
kvennaboltann hverfa af fjölum íþróttahalla hérlendis. Það þarf að
gera átak í að auka ásókn stúlkna í iþróttina með því að velja hæfa
þjálfara til þess að kenna íþróttina en ekki nota til þess unga,
menntunarlausa og reynslulausa „þjálfara". Þótt ástandið sé ekki
enn orðið það slæmt að landsliðsmenn kvenna kunni ekki að kasta
og grípa, megum við ekki sofa á verðinum. Áður en langt um líður
gæti það orðið raunin.
Virðingarfyllst
Ragnheiður Stephensen,
landsliðskona og atvinnumaöur í handknattleik