Dagblaðið Vísir - DV - 30.03.2001, Side 4

haf
E
SNL gegn
Joyce Meyer
\ðdáendur uppi-
5tandsgríns áttu
sumir i erfiðleikum
með að hemja
rindarbotns-
vöðvana þegar
Skjár einn kynnti
hinn ameríska
glensþátt „Satur-
day Night Live“ í
dagskrá sinni.
Þátturinn hefur
verið klakstöð
bandariskra gam-
anleikara á þeim 25 árum sem hann hefur
lafað í loftinu vestra. Leiðinlegra þykir að sýn-
ingu þáttanna hefur verið frestað. Hjá Skjá
einum fékkst ástæðan uppgefm, syrpan hefði
lent i svipuðu veseni og Ómar Konráðs á leið
sinni yfir Atlantshafið. Fyrstu spólunni verður
hins vegar stungið i tækið á morgun klukkan
22 og bendir margt til þess aö sú tímasetning
sé valin til þess að ganga á milli bols og höf-
uðs á „700-klúbbnum" sem notið hefur mikils
áhorfs á Omega. Stóra spurningin er sú hvort
Omega-menn muni svara með hrókeringu og
stilla Joyce Meyer upp andspænis Jennifer
Lopez og Gwyneth Paltrow sem ríða á vaðið í
SNL. Já, það má guö vita.
María er vinsælt
nafn á meybörnum
en hvergi jafn vin-
sælt og hjá geng-
ilbeinum guðs.
Eitt er það sem gripur skynfæri hins forvitna
borgarbarns þegar spásserað er innan um
grafreitina í kirkjugarðinum að baki Landa-
kotskirkju. Af þeim 36 nunnum sem þar hvíla,
innan um 3 kaþólska biskupa og nokkra
presta, heita 34 Maria. Ýmist heita þær Mar-
ía og einhverju gripandi millinafni: Til dæmis
Maria Xaveria, Valeria, Balbina, Florentina,
Clementina, Victoria, Albina eða Klotilde. Það
er ekki gott að sjá hvernig á þessu stendur.
Nunnurnarvita kannski sem er að eina konan
sem sá gamli hefur barnað hét jú María, og
þar sem æskilegur klæðnaður og atgervi
nunna er ekki ætlað að bjóða upp á leiftrandi
kynþokka er nafniö ef til vill eina meiköpp
þeirra fyrir augu guðs, að minnsta kosti hérna
megin skýjanna.
Hann á að baki langan feril í tónlistinni og hefur gefið út þrjár plötur í það heila. Þó
fólk þekki ekki nafnið Insol er tónlistarmaðurinn kokhraustur og hyggur á frekari út-
gáfu í framtíðinni. Ingólfur Sigurðsson er rétt rúmlega þrítugur trúbador sem að-
hyllist nýaldarstefnuna og boðar blóm, frið og ást með smáviðkomu í KFUM.
„Mér fannst svo auðvelt að semja lög að ég var stundum farinn að syngja skólabækurnar."
„Þetta var í fyrsta skipti sem ég fór
í stúdíó með svona stafrænum tækj-
um þótt, ég sé nú með stúdíó heima,
og þessi diskur þróaðist eiginlega út
frá þvi að ég var að taka upp ýmislegt
efni og hljóðmaðurinn minn á þess-
um tíma var að segja mér að gefa
þetta út, honum leist svo vel á þetta.
Hann var jákvæður út í tónlistina og
hrósaði mér fyrir lögin mín þótt
hann skildi ekki textana,“ segir Insol
um fyrstu plötuna sína sem skartaði
flutningi hans á lögum eftir Bob Dyl-
an.
Auðvelt með að semja
„Ingólfur segist hafa byrjað að
semja tónlist árið 1983, hann hafi ver-
ið mikið í listalífinu í Digranesskóla
og farið snemma að skrifa. „Ég var
mjög heimspekilega sinnaður, var
farinn að lesa Nýal og fleira, var svo-
lítill hugsuður. Fyrir þetta varð ég
strax þekktur í skólanum.“
Næsti diskur Ingólfs, Blóm, ást og
friður, kom út árið eftir og á honum
samdi hann alla tónlistina sjálfúr.
„Það vaknaði strax þessi draumur
að gefa út, ég fann mig mjög vel í
þessu. Ég var dáldið feiminn sem
unglingur þannig að þetta var leið
fyrir mig til að fá athygli og kynnast
öðrum krökkum á félagslegan hátt.
Þetta var svo skemmtilegt strax þeg-
ar ég byrjaði á þessu og ég átti svo
auðvelt með að semja, þetta bara
rann frá mér. Mér fannst svo auðvelt
að semja lög að ég var stundum far-
inn að syngja skólabækurnar," segir
hann hlæjandi. „Þegar ég var kominn
í menntaskóla var þetta farið að hafa
áhrif á námið og ég var farinn að
falla í skólanum og þannig er öll mín
skólaganga, ég hef yfírleitt hætt.“
Samband við æðra
mannkyn
„Ég kom fyrst fram árið 1985 á
litlu jólunum í skólanum og svo árið
eftir þegar árgangurinn okkar út-
skrifaðist. Ég man enn eftir því þeg-
ar ég kom fyrst fram, salurinn var
rosalegur og tók vel undir og stemn-
ingin var góð. Þá fann ég að þetta
var það sem ég vildi gera.“
Insol leikur á gítar og munnhörpu
auk þess að syngja og yrkisefnin eru
af ýmsum toga. Hippahugsjónin er
augljóslega í hávegum höfð en ný-
aldarstefnan fær sinn sess eins og
sannast á titli nýjustu plötunnar,
Hið mikla samband. Ingólfur segist
einmitt snemma hafa verið farinn
að semja lög um umhverfisvemd og
líka um stelpur eins og tónlistar-
menn gera. En seinna hafi honum
fundist það vera skylda sín að koma
með eitthvað mannbætandi í lögun-
um.
„Fimm af lögunum á Blóm, ást og
friður voru samin á unglingsárun-
um og var ég þar að koma út þess-
um lögum sem ég hafði verið að
spila á tónleikum í MK og víðar.
Þetta eru lög sem eru búin að fylgja
mér lengi og fólk kannast viö. Það
skemmtilega við lögin á þeim disk
er að þau komu eiginlega sjálfkrafa,
öfugt við oft áður, þarna kom bara
laglína upp í kollinn á mér. Þetta
eru lög sem hafa hjálpaö mér rosa-
lega að fá viðurkenningu og vin-
sældir í gegnum skólagönguna og
þegar ég hef spilað þau á tónleikum.
Og við nýaldarsinnar teljum einmitt
að þegar lög koma þannig þá sé það
út af sambandi við æðra mannkyn,
skyngjafa á öðrum hnetti.“
Verðlaun fyrir
sviðsframkomu
Hefuróu spilaö mikið opinberlega
eftir aó þú hœttir í skólanum?
„Nei, ég hef voða lítið spilað opin-
berlega. I skólanum fékk ég að koma
fram í gegnum félagslífið, t.d. í söng-
keppninni 92, 93 og 94,“ segir hann
og i ljós kemur að hann fékk verð-
laun fyrir sviðsframkomu þegar
Emilíana Torrini sigraði í keppn-
inni ‘94. Þá spiluðu undir hjá hon-
um þeir Hafli í Dead Sea Apple og
Kalli í Bellatrix. „Skemmtilegir
strákar sem ég kannast ennþá viö.“
„Eftir það hef ég mjög litið spilað
opinberlega. Ég hef reyndar komið
aðeins fram i menntaskólunum síð-
ustu árin eftir að ég fór aö gefa út en
þetta hefur samt ekki verið mikið
skipulagt, það vantar soldið að ég sé
með einhvem umba. Ég þarf eigin-
lega að fara út í það núna til að
kynna þessar plötur.“
Hefuröu veriö aö vinna eitthvað eft-
ir aö þú hœttir í skólanum?
„Nei, þegar ég hætti í MK ‘94 fór ég
í bæjarvinnuna en hef ekkert verið
að vinna síðan.“
En hefur eitthvaö selst af þessum
plötum?
„Það hefur reyndar farið voða lítið
fyrir þessu. Ég hef ekki haft það mik-
ið fjármagn til að geta framleitt stórt
upplag. En ef það selst sem er komið
í búðirnar get ég fullyrt að þetta
verður gefið út í stærra upplagi
næst.“
eiössynif
Aðallega að hlusta á útvarpið
„Ég sit nú bara í mínu pleisi og
hef það sem náðugast,“ er við-
kvæði Sveins M. Eiössonar Borg-
nesings þegar Fókus nær í kapp-
ann og spyr hvað sé á seyði hjá
honum. Margir þekkja andlit
Sveins enda hefur hann leikið ein-
hver mestu fúlmenni íslenskrar
kvikmyndasögu í myndum Hrafns
Gunnlaugssonar og auk þess
brugðið fyrir í verkum Þráins
Bertelssonar og Friðriks Þórs.
„Ég geri helst ekki neitt og reyni
að hvíla mig þess á mifli,“ segir
hann hress í bragði. Hann hætti
nýlega störfum hjá Kaupfélagi
Borgfirðinga og hefur bara verið í
feitu tjifli síðan. „Ég er aðallega
að hlusta á útvarpið,“ segir hann
og hlýðir mest á mælt mál Rásar 1
og Rásar 2 en enga ógurlega
partítóna, að eigin sögn. „Það er
alltaf eitthvað að heyra í útvarp-
inu,“ bætir hann við og segist ein-
staka sinnum stilla á Bylgjuna.
Kempan hefur ekkert leikið síðan
tökur stóðu á Myrkrahöfðingjan-
um, síðustu mynd Hrafns. Hann
er þó ekkert á því að leggja leik-
inn á hilluna. „Það hefur bara
ekkert verið kallað í mig eftir það
og stendur ekkert fyrir dyrum
núna. Maður er aUtaf tfl ef ein-
hver viU mann.“ Kynni þeirra
Hrafns ná langt aftur í tímann og
það var krumminn sem uppgötv-
aði sniUinginn. „Það var meðal
annars af því að hann sá mig
leika í sinni sögu sem var sett upp
í Borgamesi,“ rifjar Sveinn upp.
Hvað framtíðin ber í skauti sér
viU hann spá sem minnst um. „Ég
hef nú ekki hugsað mikið um
það. Kannski fer ég í augnað-
gerð á næstunni. Ég er með
gláku. Það lokaðist fyrir annað
augað og stendur tfl að láta laga
það. Hvað svo sem verður, mað-
ur veit ekkert um það.“
Sveinn, huggulegur aö vanda, í
kvlkmyndinni Óöal feöranna. í
myndinni leikur hann firrtan
mann sem þröngvar sér á þroska-
hefta stúlku.
f Ó k U S 30. mars 2001