Dagblaðið - 12.01.1979, Síða 10

10
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 12. JANÚAR 1979.
wbiabib
frfálst, úhád dagblað
Útgefandi: Dagblaðið hf.
Framkvœmdastjóri: Sveinn R. EyjóHsson. Ritstjórí: Jónas Kristjánsson.
Fróttastjórí: Jón Birgir Pótursson. RrtstjómarfuUtrúi: Haukur Heigason. Skrífstofustjórí rítstjómar
Jóhannes ReykdaL íþróttir: Hallur Símonarson. Aðstoðarf róttastjórar Atfi Steinarsson og ómar Vaidi-
marsson. Menningarmál: Aöalstoinn Ingótfsson. Handrit: Ásgrímur Pólsson.
Blaðamenn: Anna Bjamason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurðsson, Dóra Stefánsdóttir, Gissur Sigurös-
son, Gunnlaugur A. Jónsson, Hallur Hallsson, Helgi Pátursson, Jónas Haraldsson, Ólafur Geirsson,
Ólafur Jónsson. Hönnun: Guðjón H. Pálsson.
Ljósmyndir: Ámi Páll Jóhannsson, BjamleHur Bjamleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Ragnar Th. Sigurðs-
son, Svoinn Þormóðsson.
Skrífstofustjórí: ólafur EyjóHsson. Gjaldkeri: Þráinn ÞoríeHsson. Sölustjórí: Ingvor Sveinsson. Drorfing-
arstjórí: Már E.M. Halldórsson.
RKstjóm Síðumúla 12. Afgreiðsla, áskríftadeild, auglýsingar og skrífstofur Þverholti 11.
Aöalsimi blaðsins er 27022 (10 linur). Áskrift 2500 kr. á mánuði innanlands. i lausasöki 125 kr. eintakið.
Sotning og umbrot Dagblaðið hf. Siðumúla 12. MyncJa- og plötugorð: Hilmir hf. Siðumúlo 12. Prentun:
Árvakur hf. Skeifunni 10.
Smánarsamningar
Ástæðulaust er, að landsmenn sætti
sig við að þola atvinnu- og tekjumissi til
að veita Færeyingum efnahagsaðstoð.
Samningarnir, sem að minnsta kosti
tveir ráðherranna stóðu að við Færey-
inga í fyrrakvöld, geta ekki þýtt annað en
þungar byrðar á herðar íslendinga. Meginatriði er, að
við höfum af engu að taka. Við þurfum sjálf að þola
skerðingu bæði þorsk- og loðnuveiða. Minnkun afla á ís-
landsmiðum þyrfti að verða miklu meiri en verið hefur,
eigi stoðum að vera rennt undir lífskjör þjóðarinnar í
framtíðinni. Því meira sem við gefum útlendingum þeim
mun minna höfum við í okkar hlut, sumpart með því að
draga úr veiðum okkar, atvinnu og tekjum þegar í stað,
sumpart með því að nær verður gengið fiskistofnum og
aflinn verður minni í framtíðinni.
Því er glapræði hjá íslenzkum ráðamönnum að semja
enn við útlendinga um veiðiheimildir hér við land þvert
ofan í gefnar yfirlýsingar.
Samkvæmt samningnum á þorskafli Færeyinga hér
aðeins að minnka um þúsund tonn á ári, úr sjö í sex þús-
und, en heildarafli þeirra af bolfiski á samt að verða
óbreyttur, sautján þúsund tonn. Þetta samsvarar ársafla
fimm íslenzkra skuttogara, sem gæti verið uppistaða lífs-
kjara í svo sem fimm íslenzkum sjávarplássum.
Meðan við þurfum að skerða loðnuafla á íslands-
miðum, er Færeyingum enn gefinn kostur á að veiða
sautján þúsund og fimm hundruð tonn af loðnu í stað
þrjátíu og fimm þúsund tonna áður. í stað þess sem
loðnuafli Færeyinga minnkar, mega þeir nú veiða
sautján þúsund og fimm hundruð tonn af kolmunna hér
við land. íslendingar eiga að fá að veiða þrjátíu og fimm
þúsund tonn af kolmunna við Færeyjar, heimild sem
sennilega verður okkur næsta gagnslítil.
Eins og DB greindi frá í gær telja margir þingmenn, að
ráðherrarnir Benedikt Gröndal og Kjartan Jóhannsson
hafi gert þessa samninga án nauðsynlegs umboðs frá
ríkisstjórn og þingflokkum stjórnarinnar, þar sem um
svo mikið mál var að ræða. Eins og mál eru vaxin, er
grundvöllur til, að þingmenn úr öllum flokkum hafi vit
fyrir ráðherrunum og felli þessa smánarsamninga.
Yfirlýsingar Kjartans Jóhannssonar sjávarútvegsráð-
herra á þingi Landssambands íslenzkra útvegsmanna
fyrir skömmu voru aðeins túkaðar á þann veg einn, að
ráðherrann mundi beita sér gegn endurnýjun á hvers
konar samningum um veiðiheimildir til handa útlending-
um hér við land. Við þetta hefur ráðherrann ekki staðið.
íslendingum er vel til frænda sinna i Færeyjum.
Margt vildum við fyrir þá gera, ef nauðsyn krefði. En nú
er ekki tilefni til að veita þeim efnahagsaðstoð. Ekki
verður annað séð en Færeyingar séu um margt efnahags-
lega betur í stakk búnir en við erum um þessar mundir.
Sárast mun íslendingum þó þykja, að með veiðiheim-
ildum til handa Færeyingum erum við óbeint að veita
Bretum og öðrum þjóðum Efnahagsbandalagsins heim-
ildir til veiða á íslandsmiðum.
Bretar halda nefnilega áfram veiðum hér gegnum
Færeyinga.
Meðan Færeyingar bera sig illa í Reykjavík og þrýsta
fram veiðiheimildum, láta þeir þjóðir Efnahagsbanda-
lagsins halda áfram veiðum í færeyskri landhelgi.
Þeir afhenda Bretum og Vestur-Þjóðverjum afla og
hirða hluta hans aftur af íslendingum.
Alsír:
Tekst ráðandi öfíum
að fínna eftirmann
Houari Boumedienne?
— á því getur framtíð landsins og þróun í þessum
heimshluta byggst í náinni f ramtíð. Annars er hætta
á að öreigar borganna og Marokkómenn muni
koma til skjalanna
Ekki er ólíklegt að Houari Boumedi-
enne forseti Alsír hafi haft Ijóst hug-
boð um að hann yrði ekki langlifur.
Eftir að hafa stjórnað ríki sínu nær al-
gjörlega einráður í rúm tíu ár þá hóf
hann að mynda stjórnkerfi sem gæti
lifað áfram þó hann hyrfi á braut. Þvi
miður fyrir Alsir og Alsirbúa þá dó
hann áður en því verki var nærri lokið.
Kaldhæðnislegt er það þó að kann-
ski kom það sér vel fyrir framtíðar-
stjórn -landsins að hann lá lengi á
banasænginni. Hann var meðvit-
undarlaus síðustu fjörutíu dagana og
var ekki hugað lif. Þar með fengu þeir
sem ákvörðun verða að taka um hver
verður arftaki Boumedienne nokkurt
tóm til að átta sig. Einhver á að hafa
sagt að forsetinn mundi gefa upp önd-
ina, þegar komizt hefði verið að sam-
komulagi um eftirmann hans. Svo fór
þó ekki og áttmenningarnir sem út-
nefndu sjálfa sig sem nokkurs konar
forsætisnefnd til bráðabirgða hafa
ekki einu sinni komizt að samkomu-
lagi um hvernig velja eigi nýjan for-
seta. Stjórnskipulagsáform Boumedi-
enne sjálfs voru ekki komin svo langt
að þau liggi fyrir.
Boumedienne, hinn látni forseti,
fékk tækifæri til að gera margt fyrir
land sitt og notfærði sér það af fremsta
megni að því bezt verður séð. Hann
var einlægur byltingarmaður i þess
ERLEND
MÁLEFNI
Gwynne Dyeer
orðs beztu merkingu. í stjórnartíð
sinni fékk alsirska þjóðin að njóta til-
tölulega heiðarlegra og góðra stjórnar-
hátta. Hann nýtti tekjurnar af oliu og
gaslindum landsins til að koma á fót
ókeypis heilbrigðis- og fræðslukerfi.
Hann hóf einnig iðnbyltingu og hugði
í þeim efnum nærri jafn hátt og keisar-
inn í íran. I hópi ríkja þriðja heimsins
var Alsír siðustu ár talið i forustusveit.
Boumedienne var ráðrikur úr hófi
fram og hikaði ekki við að ryðja úr
vegi hugsanlegum keppinautum um
völdin. Þó er talið að flestir þegna
hans hafi verið tilbúnir að fyrirgefa
honum ýmislegt vegna þess góða sem
hann kom til leiðar. Sá tími getur þó
komið að þeir eigi eftir að liggja
honum á hálsi fyrir að hafa skilið
þjóðina eftir i sliku forustulegu tóma-
rúmi eins og orðið getur nú á næst-
unni. Verið getur að erfiðleikatímar
séu framundan.
Áttmenningarnir sem nú halda um
valdataumana hafa farið sér hægt.
Varlega orðaðar yfirlýsingar um að
áfram verði haldið á brautinni sem
Boumedienne varðaði geta jafnvel
verið hið venjulega froðusnakk eftir*
lát fyrri leiðtoga. Annars er rétt að
undirstrika að byltingarstjórnin i Alsír
hefur um nokkurt árabil notið virðing-
ar fyrir að hafa ein slíkra stjórna í
arabarikjunum haldið sér við upphaf-
leg markmið sín. Undir stjórn Bou-
medienne forseta var pólitískt frelsi að
vísu ekki upp á marga fiska. Aftur á
móti var stöðugt stefnt að félagslegu
jafnrétti þegnanna, þjóðareiningu og
efnahagslegum umbótum.
Saga Alsír eru í mörgu ólík annarra
Polisarioskæruliðar, sem berjast fyrir sjálfstæði Vestur-Sahara sem áður var undir stjörn Spánar hafa notið stuðnings Alsir i
baráttu sinni við Marokkóstjörn.