Dagblaðið - 16.02.1980, Qupperneq 2

DAGBLAÐID. LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 1980.
Dómarar í Hæstarétti í viðamestu sakamálum sem upp hafa komið hér á landi á þessari öld, Gudmundar- og Geirfinnsmálunum.
DB-mynd Höröur.
Enn fy rnast mál í dómskerf inu
— en samt er gagnrýni á dómskerfið „ósanngjörn og stafar af þekkingarskorti”
A.J. hrin)>(li:
Þegar Vilmundur Gylfason
gagnrýndi dómskerfið sem ákafasl
mæili það mjög harðri andstöðu
flestra „möppudýra” landsins, sem
löldu gagnrýnina ósanngjarna og
stafa af hekkingarskorti.
Þessum sömu mönnum vefst hins
vegar jafnan tunga um tönn þegar
kemur að þvi að útskýra, hvers vegna
ýmis stórmál fyrnast í dómskerfinu.
Þannig fór til dæmis með Punds-
málið i fyrra og nú fáum við að
heyra að niðurstaðan í svokölluðti
Guðmundar RE máli í Sakadómi hafi
orðið á j>á leið, að sökin væri fyrnd.
Er þetta eins og það á að vera?
Geta þeir aðilar er veittust að
Vilmundi Gylfasyni fyrir gagnrýni
hans á dómskerfið virkilega ekki
viðurkennt að þetta er ekki eins og
það á að vera, aðeitthvaðer að?
Allir vita að milljónum og aftur
milljónum hefur verið koslað við
rannsókn ávisanamálsins svonefnda
og kunnugir segja að aldrei verði
dæmt í því máli ellegar það verði
,,fyrnt”' þegar dómur verður
kveðinn upp. Er þetta eins og það á
að vera?
Það vantar ekki að það fjölgi i
lögfræðingastéttinni og löglærðum
fulltrúum fjölgi hjá rikinu. Gott og
vel en þá viljum við lika sjá árangur i
dómskerfinu, annan árangur en
þann, að málin séu fyrnd þegar þau.
koma til dóms. Ef ekki þá skulum við
bara sleppa að halda hér uppi lög-
fræðingastétt. Þeir virðast ekki
vandanum vaxnir.
Parkinsonlög-
málið í ríkis-
stjórninni
kjósandi hringdi:
Ekki er langt siðan hinn heims-
Irægi Parkinson kom hingað til lands
og kynnti kenningar sinar hjá
Stjórnunarfélaginu og viðar.
Kenning hans gengur út á það
meðal annars að ,,kerfið" hafi alltal'
lilhneigingu til að þenjast út. Starls-
ntönnum fjölgi við santa verkefnið.
Það teljisl ntikilvægara en áður án
þess að haft sé l'yrir þvi að sýna frant
á það.
Mér detlur þetla í hug þegar
ntynduð hefur verið ný rikisstjórn hér
á landi undir forsæti Gunnars
Thoroddsen. Enn einu sinni hefur
ráðhcrrunum Ijölgað og eru þeir nú
orðnir tíu. Ekki er langl siðan þeir
voru aðeins sjö og á tímabili voru
þeir aðeins þrir.
Eg vil alls ekki halimæla þeirri
rikisstjórn sem nú er nýtekin við en
þetta finnst mér Ijóður á hennar
ráði. Að ntinni hyggju hefur alls ekki
verið sýnt fram á nauðsyn þess að
fjölga ráðherrum. Þverl á ntóli tel ég
að það Itafi ákvcðna ókosti i för ntcð
sér eins og til dæntis það að það
þrcngisl unt blessaða ntennina í
Alþingi. Auðvitað þýðir þelta lika
aukin útgjöld fyrir rikissjóð.
Ráðherrarnir eru nú orðnir tiu í ríkisstjórninni.
„Enginn ætti til dæmis að geta lokið stúdentsprófi án þess að hafa verið a.m.k. tvö sumur á sjó eða unnið i frystihúsi,” segir
bréfritari. DB-mynd: Bjarnleifur.
Sjómennska verði
þegnskylduvinna
— og sjávarútveginum verði gert hærra undir höfði
í íslenzka skólakerfinu
Kráin:
ÓKURTEIS
VEITINGAMAÐUR
6412—9372 hringdi og kvaðst vilja
lýsa óánægju sinni með afgreiðslu-
manninn í Kránni við Hlemmtorg.
,,Ég verzla þarna næstum daglega
ásamt vinnufélögum minum.og alltaf
niætum við og aðrir viðskiptavinir
ókurteisi frá þessum af-
greiðslumanni.
Kráin er mjög vinalegur og
skemmtilegur staður en hann liður
mjög f-yrir þá framkomu sem þessi
afgreiðslumaður sýnir viðskipta-
vinum sinum.
Þá er einnig ástæða til að kvarta
yfir því að hann reykir yfir matnum
og sýnir þannig mikinn sóðaskap.
Þessi afgrciðslumaður spillir mjög
lyrir þessum annars ágæta stað.”
Sjómaöur hringdi:
Það hefur verið halt á orði, að
.rikisstjórn Gunnars Thoroddsen sé
og verði mikil landbúnaðar-
rikisstjórn. Hvað hæfl er í þvi vil ég
ekkert segja um og ég tel að reynslan
verði að skera úr um það.
Mig langar aðeins i þessu
sambandi að minna á það sem
stundum virðist gleymast, að sjávar-
útvegurinn er og verður undir-
stöðuatvinnuvegur þjóðarinnar.
A öðrum atvinnuvegum er og
verður meira og minna tap. Sjávarúl-
vegurinn stendur bókstaflega undir
lift þjóðarinnar. Þessu þurfa menn
að gera sér grein fyrir í eitt skipti
fyrir öll.
Mér finnst að sjómennska eða
önnurvinna við sjávarútveginn ætti
að verða nokkurs konar herskylda
okkar eða þegnskylduvinna. Enginn
ætti til dæmis að geta lokið stúdents-
prófi án þess að hafa verið a.m.k.
tvö sumur á sjó eða unnið i
frystihúsi.
Þegar róltæklingar og aðrir „vinir
alþýðunnar” innan veggja Háskólans
hrópa á hærri námslán i nafni
jafnréttis þá eru þeir að heimta að
hinar vinnand! stéttir, og þá einkum
sjómenn, borgi brúsann fyrir þá og
Raddir
lesenda
styrki þá til þess að mennta sig á
þann hátt, að þeir fái margfalt
meiri laun en við sem borgum
brúsann.
Enda bregzl það ekki, að þegar
þessir karlar hafa lokið læknis-
fræðinni eða sálfræði eða hvað þessi
fræði nú öll heita, þá tekur því ekki
lengur lyrir þá að vera „róttækir”.
Það er bara lint að vera „róltækur” i
Háskólanum og við eigum að borga
undir þá tómstundaiðju.
Nú cr kontinn linti til að snúa við
á þessari braut og gera sjávarúl-
vcginum hærra undir höfði í íslenzka
skólakerfinu, ekki endilega innan
veggja skólanna heldur á þann veg,
að „róttæklingarnir” fái að kynnast
þvi af eigin raun að vinna fyrir sér á
sjónum.
I
V,