Dagblaðið - 16.02.1980, Page 5

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 1980.
5
„ Vil ekki hafa dómsmálaráðu
neytiö galopið og aðhyllist
íhaldssemi í kirkjumáium"
— segir Friðjón
Þórðarson,
dóms-og kirkju-
málaráðherra,
sem nú sezt í
fyrsta sinn í
ráðherrastól
„Ég nánast datt inn í pólitíkina
1953 og fór beint í framboð í Dala-
sýslu, sem þá var einmennings-
kjördæmi. Þetta „fall” mitt inn í
pólitíkina varð fyrir einróma áskorun
forráðamanna Sjálfstæðisflokksins þar
í sýslunni en þá var Þorsteinn Þor-
steinsson sýslumaður að láta af
stjórnmála- og þingstörfum.”
Þannig komst Friðjón Þórðarson,
hinn nýi dóms- og kirkjumálaráðherra
landsins, að orði er DB hitti hann við
breitt skrifborð í stórri skrifstofu
dómsmálaráðherra, þar sem út og/eða
inngönguleiðir eru tvær, mörg listaverk
prýða veggi, Alþingistíðindi fylla
hillur, en hvergi sést mappa, hvorki í
hillu eða á borðum.
Friðjón Þórðarson sezt nú í
ráðherrastól í fyrsta sinn. Hann er
innfæddur Dalamaður, fæddur á
Breiðabólstað á Fellaströnd 5. febrúar
1923 og er því nýlega 57 ára gamall.
Faðir Friðjóns, Þórður Kristjánsson,
var hreppstjóri á Fellsströnd og þar
hafði afi hans áður búið. Móðír hans
var Steinunn Þorgilsdóttir barna-
kennara frá Knarrarhöfn Friðriks-
sonar.
Friðjón varð stúdent frá MR 1941
og lauk lögfræðiprófi frá HÍ 1947.
„Þegar ég kom út úr skólanum hóf
ég fljótlega störf hjá borgardómara og
leysti Benedikt Sigurjónsson af í frii
hans vetrarlangt.
Síðan lá leiðin í stól fulltrúa lög-
reglustjóra. Það var 1. maí 1948 og
gegndi ég því fulltrúastarfi til 1955. Á
þvi tímabili kom það fyrir að ég var
settur lögreglustjóri í Reykjavík í fjar-
veru Sigurjóns Sigurðssonar,” sagði
Friðjón.
„Haustið 1949 fór ég á námskeið
Sameinuðu þjóðanna um lögreglumál
og upp úr því lá leiðin í lögregluskóla í
Connecticut um rúmlega 3ja mánaða
skeið.
, Ég hafði mikinn áhuga og gaman
af lögreglumálum og því fagnaði ég því
tækifæri sem ég fékk til að kynnast
S.Þ. og þá sérstaklega varðliði þeirra
Þessi áhugi minn hafði einhver áhrif á
Iögreglustjóra varðliðsins hjá S.Þ.
Hann spurði mig hvort ég vildi ekki sjá
það bezta sem gerðist í lögreglumálum.
Hafði hann sambönd frá fyrri störfum
sínum við mikinn og vel þekktan lög-
regluskóla í Hartford í Connecticut.
Kom hann á tveggja daga heimsókn
minni til skólans. En sú stutta
heimsókn dró dilk á eftir sér, því í lok
tveggja daga heimsóknarinnar var ég
spurður hvort ég vildi fara í lög-
regluskólann. Tilboðið var stórt i
sniðum, þvi fylgdi algjörlega fri dvöl
innan landamæra Connecticutríkis,”
sagði Friðjón. „Auðvitað sló ég til og
lærði mikið.”
Friðjón hélt áfram hjá lög-
reglustjóra eftir heimkomuna en
veturinn 1951—52 var hann settur
bæjarfógeti á Siglufirði. „Þó ég hefði
lært mikið áður, lærði ég heilmikið af
verunni með Siglfirðingum.”
Heim í Dalasýslu
sem sýslumaður
1955 varð Friðjón sýslumaður i
Dalasýslu og gegndi því embætti í ára-
tug, með setu í Búðardal, en 1965
fluttist hann til Stykkishólms og varð
sýslumaður Snæfellinga. Því embætti
gegndi hann í annan áratug, en 1975
voru stjórnmálastörfin orðin svo
umfangsmikil, að Friðjón lét af
embætti og hvarf til stjórnmálanna
óskiptur.
Þá beindum við talinu aftur að þvi
hvernig Friðjón „datt” inn í pólitíkina.
„Ég hafði ekkert skipt mér af stjórn-
eru Ijósin
í lagi?
UMFERÐARRÁÐ
LJOSMYNDIR:
B JARNLEIFUR
BJARNLEIFSSON
ATLI
STEINARSSON
setan hefur verið óslitin siðan,” sagði
Friðjón.
— Og nú fékkstu góðan stuðning
heiman úr hcruðum lil stuðnings við
stjórnarmyndun Gunnarsfhoroddsens?
„Sá stuðningur hefur verið meira en
góður, hann er einróma. Ég hef ekki
orðið var við einn einasta mann sem
ekki vill styðja þessa síðustu ákvörðun
mina.”
Friðjón sagði að ennþá ætti Gunnar
Thoroddsen dygga stuðningsmenn í
Mýra- og Snæfellsnessýslu og þeir
hefðu eindregið hvatt sig til stuðnings
við stjórnarmyndun Gunnars.
Um samstöðuna og framtið
samkomulags Sjálfstæðisllokksins
vildi Friðjón sýnilegasem minnstu spá.
„Það þarf vissulega samstarf lil að
þetta gangi. Báðir aðilar verða að ræða
saman. Ef meiningin er hins vegar að
hleypa i þetta mál fullri hörku, þá
sleppum við ekki okkar rétti,” sagði
Friðjón.
„Sjálfstæðisflokkurinn á t.d. fjóra
fulltrúa í núverandi fjárveitinganefnd
og sitjum við Pálmi Jónsson þar
báðir. Venjan er að ráðherrar sitji ekki
í slíkri samstarfsnefnd. En hlaupi full-
komin harka í málin þá munum við
hugsa okkur tvisvar um áður en við
hættum störfum í þeirri nefnd. Við
munum leygja okkur svo langt sem við
getum til þess að fara eftir reglum
flokksins og vilja. Bezt væri að losna
við það sem kallað er flokksagi og i
lengstu lög vcrður að vona að slíkt
takist,” sagði Friðjón.
Friðjón sagði í umræðum um nýju
störfin að eðlilegast teldi hann að
tiltölulega hljótt væri um dómsmálin
og mjög óeðlilegt að þau væru meira I
sviðsljósinu en brýnasta nauðsyn
krefði.
„Ég er ekki á þeirri skoðun að þessi
mál eigi að vera opin hverjum sem er og
hvenær sem er. Engar ákvarðanir hafa
enn verið teknar um breytt viðhorf frá
því sem verið hefur. Sjálfsagt er að
veita vissar upplýsingar en vegna máls-
aðila og þjóðfélagsins í heild verða að
vera þar vissar hömlur á.
Ég tel sjálfsagt að veita fjölmiðlum
upplýsingar um fréttnæma hluli og
annað það sem unnt er að segja frá. En
i öllum mínum dómarastörfum vildi ég
ekki hafa fjölmiðla inni á gafli hjá mér
i hverju réttarhaldi.
Málefni
kirkjunnar
í málefnum kirkjunnar þarf að
huga að ýmsu. Löggjöf um kirkjuleg
málefni er gömul og margt þarf að
skoða. Ég er i eðli mínu íhaldssamur
um kirkjunnar málefni. Mér finnst ve!
fara á um samskipti ríkis og kirkju og
þar þurfi ekki að gera byltingu,” sagði
Friðjón.
-A.St.
Friðjón Þórðarson 1 ráðherrastólnum við ráðherraborðið i Arnarhvoli.
DB-mynd Bjarnleifur.
Friðjón Þórðarson og kona hans Kristin Sigurðardóttir frá Hjallanesi i Rangárvallasýslu eru hér á heimili sinu að Rauðalæk
9 ásamt dóttur sinni, Steinunni Kristinu, sem brátt er tvftug. Fjórir synir þeirra hjóna eru eldri og hafa allir staðfest ráð sitt
og eru „flognir úr hreiðrinu”.
„tbúðin var tilbúin árið sem ég flutti úr bænum. En hún hefur komið sér vel fyrir okkur allan timann i stjórnmála-
störfunum og á námsárum barnanna. Hún mun áfram duga okkur þó embættið sé nýtt.”
DB-mynd Bjarnleifur.
málum í menntaskóla og lítið sem
ekkert í háskóla. Sex árum eftir
embættispróf mitt var Þorsteinn Dala-
sýslumaður að hætta í stjórnmálunum
enda fullorðinn orðinn. Eftirmann
þurfti að finna og leitað var til min. Ég
fékk hvatningu úr öllum áttum og sló
til.
í alþingiskosningum 1949 hafði
■ Þorsteinn fallið fyrir Ásgeiri Bjarna-
syni, en Þorsteinn komst á þing sem
uppbótarmaður.
Ég féll líka fyrir Ásgeiri 1953 og
komst ekki inn sem uppbótarmaður.
Ég kom hins vegar heim i hérað 1955
jsem sýslumaður. í kosningunum 1956
fór á sömu leið, ég féll fyrir Ásgeiri en
komst nú inn sem II. landskjörinn
þingmaður.
1959 voru tvennar kosningar. í fyrri
kosningunum féll ég og sat ekki á
sumarþinginu. Um haustið skipaði ég
þriðja sæti lista Sjálfstæðisflokksins á
Vesturlandi eftir þá nýgerða
kjördæmabreytingu. Ég náði ekki
kosningu en var varaþingmaður til
1%7. Það ár tók ég annað sæti listans
er Sigurður Ágústsson hætti og þing-
Ljósmyndaþjónusta