Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 12.03.1939, Síða 8

■8
SUNNUDAGUR
Saga Letígarðsíns
Framh. af 6. síðu
Reykjahælis varð hann að hætta
slíkum læknisaðgerðum, enda
fóru flutningar eftir fianntíma
að verða dálítið hagkvæmari
með íyjúklinga austan yfir fjall
til sjúkrahúsanna í Reykjavík.
Vegna þessara góðu læknis-
krafta, sem héraðið hafði. yfir
að ráða, vaknáði sú hugsun
meðal héraðsbúa að brýn nauð-
syn væri fyrir héraðið, — og
enda héruðin austanfjalls —
að fá sjúkrahúsi komið upp, er
rúmaði 20—30 sjúklinga. Og
eirfnig vegna þess, hve miklum
erfiðleikum var bundið að
koma sjúklingum yfir Hellis-
heiði á vetrum, iog oft ómögu-
legt að fá pláss fyrir sjúklingá
sjúkrahúsum í Reykjavík þótt
brýn nauðsyn væri á. Allt þetta
til samans var þess valdaWdi
að 1920 var hafist handa —
illu heilli — á spítalabyggingu
Eyrarbakka, að iila rannsök-
uðu máli, en með næstum
almennlum vilja og samþykki
héraðsbúa, sem sízt gat kómið
til hugar að árangurinn
yrði þeim steinar fyrir brauð.
Árið 1920 var verðlag á öllu
á „toppi“ og fóru byggingavör
ur sízt varhluta af því kapp
verði, því hver sement-tiwma
sem í spítalabygginguna fór
kostaði kr. 70,00 og allt annað
efni eftir því. Auk þess var
kaupgjald það hæsta; sem það
hefur komist austanfjalls eða
kr. 1,38 um kl.st.
Héraðsbúar gáfu stórfé til
byggingarinnar, og mun einn
kaupmaður austanfjalls hafa
gefið um 10.000 kr. til bygg-
ingarihnar og sýnir þessi fórn-
fýsi manna hversu áhuginnvar
geysimikill fyrir að fá þessa
stofnun inn í héraðið. Seint á
árinu 1920 var hússkrokkurtnn
kominn undir þak, enda komið
í hann nálægt eitt' hundrað og
tuttugu þúsundir og af þeirrr
upphæð var skuld við LancV
bankahn nálægt tuttugu þús-
nndir.
En nú varð algert strand á
fjárframlögum héraðsbúa til
byggingarinnar, því verðfallog
hrun í atvinnu og viðskiptalíf-
inu fór upp úr því að gera al-
varlega vart við sig. Þar við
bættist að þing og stjórn var
andvíg byggihgunni og ófúsað
veita henni fjárhagslegan stuðn
ing, þáð var því óhjákvæmilegt
að fresta frekari aðgerðum í
þessu byggingarmáli.
Það er að vísu leiðinleg
saga þessi spítalabyggingar-iog
lækna saga Eyrarbakkahéraðs,
en það verður ekki hjá því kom
ist að rifja hana upp að litlu
leyti eins og áður er sagt. Form
gallar á bygginguínni voru æði
margir og stórir, 1þó var hús-;
stæðið sjálft með þeim verri.
Húsið var byggt á þeim al-
versta stað, sem til var á Eyr-
arbakka.
Um það Ieyti hófust umræð-
ur um nýtt fangahús eða letigarð
Endalok þessara umræðna
urðu þau, að 1928 var sam-
þykkt fjárveiting til bygging-
ar l'etigarðs — hundrað þús-
und krónur — sem síðarhláut
nafh'ið Vínnuhæli.
En þá var að fipna staðinn
fyrir stofnunina, Og þurftuþá
verandi stjórnlarvöld landsins -
ekki langan umþenkingartíma
að finna hann. Pað var hraun-
ið utan við Eyrarbakkaþorp.
Framhald
Lykíll Raudahafsíns
Framh. af 1. síðu
Djibuti, unz þeim verði afhent
já.rnbrautin, höfnin og franska
landsvæðið allt. Þetta er part-
ur af Abessiníu, segja þeir,og
við eigum -þess vegna rétt til
þess!
Innan við Iandamæri franska
svæðisins, aðeins 70 km. frá
Djibuti, hafa ítalir komið fyrir1
hópum (innfæddra) hermanna;
sem vekja eiga óspektir til að
skapa ítölurn frekari innrásar-
tækifæri líkt og í Abessiníu
1935. Komizt hefur upp um á-
ætlun þeirra Grazianis og Bado-
glios 1935 um að hertaka Dji-
buti með 20 þúsund manna her.
Þegar ítalir hófu í vetui' köll
sín um Djibuti, þorðu •Frakkar
ekki annað en senda þangacð
herskip og mikinn liðstyrk.
Djibuti er ekki föl.
íbúarnir vilja ekki ítalska
stjórn fyrirnokkurn mun, Frakk-
ar eru vel látnir, en Abessiníu-
styrjöldin hefur skapaðmanns
aldurs hatur í Afríku 'á öllu
ítölsku.
Eftir hinum óskiljanlegu
Laval-samningum 1937, sem
nú eru opinberaðir og upphafn
ir, átti italía að fá eyna Dou-
merah milli Djibuti og Aden,
sjálfsagt til að gera þar víg-
girta höfn. Sami tilgangur cr
hjá Itölum í því, er þeir reyna
nú að ná fótfestu á eyjum Yem
enríkis þvert ofan í brezk-ít-
alska sáttmálann. Frá Djibuti
eða öðrum stað jafngóðum væri
sem sé hægt að loka Rauða-
hafinu og reka sjórán í Ind-
landshafi með flugvélunj og
kafbátum. Pá væru ekki aðeins
franskir hagsmun'ir í húfi; held-
ur einnig lífæð Bretaveldis
stöðvuð.
Öðru veifi tala ítalir ísmeygi
lega um það, að fyrir sér vaki
aðeins það að nytja Abessiníu,
og til þess þurfi þeir aðeins
þetta: Fríhöfn í Djibuti, eigin
hafnarvirki og vöruskemmur,
járnbrautina í síuar hendur al-
gerlega og Suesskurðinn undii'
ítalska stjórn a. n. 1. (Þóttþeii'
njóti þar fulls jafnréttis nú).
Ronnet og aðrir fasistavinir
kváðu ekki vera fjarri þessari
úrlausn handa Mússolini í bilij
En þeir, sem muna hvernig
fasistar halda samninga, reikna
með því, að ítalskar „vöru-
skemmur" í fríhöfn í Djibuti -
mundu þýða vopnabúr, hertöku
héraðsins og víking á siglinga
leiðunum, næst þega*- fasistum'
þóknast stríð án stríðsyfirlýs-
ingar.
Kerling í Sviþjóð sá mynd af
listaverki, - nakinni stúlku.
„Þarna eru stelpumar lifandi
konrnar nteð hégómann“, sagði hun
— „eiga hvorki skyrtu né brók,
en cyða samjt í pað að lála mynda
sig“. (
Yíkingsprent h. f.