Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 16.04.1939, Qupperneq 1

Hljómkviða næturinnar
Eftir Árna úr Eyjum
Frá Vestmannaeyjum.
(I Vestmannaeyjum er svo á-
kveðið í fiskiveiðasamþykkt, að
enginn bátur megi leggja úr höfn
í róður, fyrr en gefið hefur verið
sérstakt ljósmerki, „blúss” svo-
nefnt. — Burtfarartími er breyti-
legur, eftir því sem líður á ver-
tíðina. Er hann jafnan miðaður
við það, að bátarnir komi á fiski-
miðin undir birtinguna. T. d. er
„tíminn” í byrjun febrúar kl. 4 að
morgni, en færist svo fram, eftir
því sem daginn lengir, til kl. 3, 2
o. s. frv.
Blússið er gefið á hinum tilsetta
tima frá ákveðnum bát í flotan-
um. Liggur þá allur flotinn með
heitar vélar og laus frá festum.
Um leið og ljósmerkið er gefið,
setur allur bátaskarinn „á fullt”,
því að allir vilja komast sem fyrst
á miðin. Nú er ytri höfnin venju-
legi burtfararstaðurinn, en í eftir-
farandi frásögn er farið af innri
höfninni.
Mörgum þykir það ómaksins
vert að vaka eftir því eina nótt,
að sjá flotann halda úr höfn).
— — Stundarfjóffii-g: fyr
ir klukkan þrjú vorum viðkomn
ir fram á hafnargarðs;haus. Var
hann alskipaður 'fólki, og num
stærri hópur, sem ekki kærði
sig um að hætta sér fram á>
Qarð, beið uppi á Skansimun.
Nóttin er koldimm, veðrið un
aðs.lega kyrrt og milt, en him-
ininn orðinn kafþykkur og syart-
ur eins og ketilbotn. Sjcrinn
er grár og kuldalegur ogund-
iraldan gnauðar þunglyndis-
lega við Urðirnar. Gegnt okkur
gnæfir Heimaklettur rétt
skanunt frá, dimnrur, tröllauk-
inn, brimsorfinn. í bjarmanum
frá Garðavitanum má greina
svart bergið nokkuð uppVeftir,
en svo rennur það saman viö
myrkrið, er ofar dregur, oglæt-
ur ímyndunaraflið óra fyrir
ógnarhæð.
Inlú á höfninni liggja ein-
ir hundrað bátar með heitar
vélar, viðbúnir að leggja afstað
er merkið verður gefið. Allir
verða að hlyta því að bíða eftir
ljósmerkinu, til þess að enginn
aðstöðumunur (annar en mis-
jöfn stærð bátanna og vélaafl)
sé á því að koma lóðunum á
hin beztu mið. Pað kemur þó
fyrir að einn og einn bn'tur