Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 12.07.1964, Side 4

Góður felustaiur
Jósef hét maður, Biarnason. Hann
var umrenningur. Hann dvaldi
lengstum í Húnavatns-, Dala- og
Strandasýslum og fór oft flakkandi.
Hann var þroskamaður á vöxt og
styrkur í betra lagi, en bæði var
hann stirðvirkur og latur til vinnu.
Tolldi hann því illa í vistum. Hann
var í ætt við Eggert Jónsson, bónda
í Skálholtsvík við Hrútafjörð. Eggert
tók hann því á bæ sinn nokkurn
tíma og hugði á að venja hann til
vinnu og manndáðar, en lítt varð
úr því, og varð hann burtu að fara
þaðan,
Enginn var Jósef óknyttamaður,
og eitt sinn er menn ræddu við hann
um háttu hans, mælti hann: „Ég ér
ekki þjófur. Hann Símon bróðir
minn er Hófur. Hann hefur bað af
honmn föour nunum oluklcarjn pann
arna“.
Þess er getið, að eitt sinn kom
Jósef á flakki sínu að Hvammi í
Vatnsdal. Bjó þar þá sýslumaður
Björn Blöndal. Jósef hafði varning
nokkurn fánýtan með að fara, og
bauð varninginn falan í Hvammi, og
vildi enginn kaupa, en einhver
heimamanna sagði Jósef, að hann
skyldi varast að flíka þar vöru sinni.
Leiðrétting
í síðasta blaði Óskastundar-
innar birtist hið fallega kvæði
Vor eftir Ólaf Jóh. Sigurðsson.
Kvæði þetta birtist fyrst í fylgi-
riti Þjóðviljans, Sunnudegi fyrir
25 árum, og endurprentuðum við
það óbreytt.
Þar sem okkur hefur verið
bent á að höfundur gerði síðar
smábreytingu á fyrsta erindi
kvæðisins birtum við það hér
aftur eins og hann gekk endan-
lega frá því.
Það duldist iengi bak við hríð
og hregg,
unz Harpa kom — og golan þaut
við kinn.
Þá hætti ég að leika mér við legg,
ég lagði á sprett — og tamdi ei
fögnuð minn.
því ef sýslumður vissi, að hann væri
með prang þ£ mundi hann taka af
honum vöru hans. Jósef hræddist
þetta og fól poka sinn.
Sýslumaður frétti erindi Jósefs og
fann hann að rnáli og innti eftir ferð-
um hans. Jósef sagði af hið skjót-
asta. Sýslumaður spurði hvort hann
hefði varning nokkurn að selja. Jós-
ef játti því og fyrir því dveldist sér
svo lengi að hann þyrfti víða að
koma. Sagði sýslumaður honum að
slíkt liðist eigi, og hlvti hann að
missa þar varning sinn.
„Ekki kvíði ég bví,“ mælti Jósef.
„Þér getið ekki tekið hann af mér,
Ég sá svo um að þér fynduð ekki
pokann minn“.
„Ekki trúi ég því,“ mælti sýslu-
maður.
„.tú.'þéí skultjft aTcfröl finM h'áKh"-*,
svaraði Jósef, „því ég faldi hann
hérna í túninu 20 búfum fyrir neð-
an lambhúsið.
Seglhjólbörur
í hinu gamla Kína notuðu menn
hjólbörur meS segli og mastri. Hug-
myndina fengu þeir frá fiskibátun-
um, og þessar seglhjólbörur notuðu
þeir bæði til flutninga á vörum og
farþegum.
Óli og tungl-
karlinn
ísíðasta blaði birtist skemmtileg
saga sem heitir Óli og tunglkarlinn.
Því miður gleymdist að birta
nafn höfundarins en það var góður
kunningi okkar, Sveinn Auðunn Sæ-
land frá Espiflöt í Biskupstungum,
sem sendi okkur söguna og myndina
með henni. Sveinn hefur áður sent
Óskastundinni skemmtilegt efni og
biðjum við hann afsökunar á þessum
mistökum.
Coshver
Fyrir nokkru urðu sjómenn, sem
voru staddir fyrir utan strönd Flor-
!da í Sandarikjuúuffij
ar einkennilegum atburði. Skyndi-
lega þaut há vatnssúla upp úr haf-
inu fyrir framan þá. Svo há var
hún, að hægt var að greina hana
í margra kílómetra fjarlægð, og það
sem var enn merkilegra, vatnið
reyndist vera öldungis ósalt. Seinna
kom á daginn, að ástæðan fyrir
þessum einkennilega atburði var
sú, að neðansjávarjarðskjálfti átti
sér stað og hann olli þessum kyn-
lega gosi úti á miðju hafi.
/ SUDURHOFUM
Þessa suðurhafseyjamynd sendi 12 ára
stúlka, Rakel Jónsdóttir. Myndin var mjög
fallega Iituð og þykir okkur verst að geta
ekki birt hana þannig. — Rakel sendi Óska-
stundinni skemmtilega sögu sem birtist á
öðrum stað í blaðinu.— Við þökkum Rakel
kærlega fyrir.
“■•T
. f-'-
.
.. -iW-> .*
4) — OSKASTUND