Alþýðublaðið - 31.05.1969, Blaðsíða 7

A'lþýðublaðið 31. maí 1969 19
af háltfu Hafx'annsóknarstofnun
arinnai', ásamit því að vandiega
ler fylgzt með þoli þeirra miða
sem þegar em fundin og strnid
uð.
'Hafin er í Bolungairvík vinnsla
■á fiski úr hörpudiskum. Þessi
vinnsla hefur þegar gefið svo
góða raum, að góðar yonir eru
við hana bundnar.
Ölium er kunnugt um þær
stórfelldu tekjur, sem hiumar' og
rækjuiveiði undatnfarinnia ára
hefur gefið og jafnivel heil
byggðarlög hafa að verulegu
leyti byggt afkomu sína á.
Stöðugt er og unnið að sjávar-
gróffurathugu num á vegum Haf
Ráðherrann ásamt konu sinni, frú
Jónu Jónsdóttur, og herra Ásgeiri
Ásgeirssyni, fyrverandi forseta ís-
tands.
rann!sóknarstofnuniarinnar“.
„Telur þú eðlil'egt að þrír
„hringar“ (S.H..SÍS og SÍFi
sjái um útflutning meirihluta fs
lenzkra- sjávarafurða; — ætt.i
rílkið ekki að eiga iþarna stærri
Mut að máii?‘<
t r=wr«rí|iP?wg
i 1 Ui
MINNI HÆTTA Á NIÐ-
XJRBOÐUM í VERÐI
„Hvað eðlilegt er í þessum
efnium má sjálfsagt lengi deila
um. Hér verður seint fundin sú
regla, sem gilt geti um alla
fraimtíð. Astand markaðanna
hverju sinni verður að ráða
lákvörðlunum um stefnuma fi“á
ári til árs. Kostirnir við það að
(haffa fáa stóra aðila, er bjóði
tframleiffsluvörur okkar á erlend
um imarkaði, eru fyrst og fremst
þeir, að minni hætta er á niður
boðum í verði og jaffnframt
meiri trygging fyrir að öll fram
leiðsla landsmanna seljist, a.m.
k. þegar sala er treg.
ÍÞeigar við hins vegar önnum
ekki eftirspurn á tilteknum
vörutegundum og verð af þeim
feökum er stigandi, þá er hættu-
Viff sjóselBingu Árna FriSrikssonar.
lítið að leyfa fieiri aðilum að
ispreyta sig. Reynslan er sú, að
þeir aðilar sem bjóða tiltöluilega
lítið magn, geta oft náð hærra
verði við stíik skilyrði. Meðan
slikir ,,hringar“ er,u samtök
framleiffendia sjálfra getur þaff
því vart talizt óeðlilegt að þeir
sjái um sölu vönunnar, undir
eftirliti Þess opimbera eins og
nú er gert.
Varðandi síðai'i lið spurning
arinnar. um afskipti ríkisins, þá
er það svo í dag, að útfl|utning9
ieyfi verður að fá hjá útflutn-
ingsdeild viðEkiptamálaráðuneytis
ins, áður en varan er send úr
landi og verður deildin að sam
Iþykkja bæði söluverð og magn.
'Gjaldeyristteild bankanna sér
'svo lum að gj’aldieyrisskil séu í
samræmi við þessi veittu leyfi.
Persónulega hefi ég aldrei far
ið dult með þá skoðuin miína, að
lumrædd s'amtök ættu sjálff að
óska eftir því, að hið opinhera
ætti fuMitrúa í stjórnum þeirra,
er ætti þess óhiefta.n kost að
fylgjast með öilum ákvörðumum
og framkvæmdum. Með b-ví
-móti væri u-nnt að eyða miargs
kornar tortryggni og gstsökum í
garð þessara aðila, sem oft ból
ar á.“
„Er núverandi verðlagsmynd
un í sjávarúitwegi ekki úrieit; sbr.
aff Verðlaigsráð sjávarútvegísins
ikemur sér saman uffl kaupvierð
á fiski, en söluverðið kemui’
ekki í Ijós fyrr en lömgu siðiar?£‘
MIKILL VANDI
„Vissulega er hér um mikinni
vanda að ræða, þegar áætla
verffur e.t.v. heilt ár fram í tím
ann hugsanlegt afurðamiagn o.g
aflamagn. Á móti kemur svo
aftiur krafa sjómanma og útgerð
armanna um að vita að hverju
þeir enu að ganga. Þegar slífcar
áætlanir svo bregðast, af ástæð
Uim sem innl-andir aðilar fá engu
um í-áðið, þá reynist nauðsyn-
legt að grípa til ráðstaffama eins
og ríkisstjórnin sá sig knúna til
að gera á s.I. hausti og vetri,
Að öðrum kosti vofði yfir algjör
stöðvun, í þessari megin uppi
stöðu íslenzks atvinnulífs og
þarf ekki að útlista afleiðingarn
ar af því ástandi sbr. s.l. vetrar
vertíð.
Þess er vart að vænta að sjó
mc.in og útgerffarmenin mundu
nú vilja sætta sig við það örygg
isleysi, er því fylgdi að bíða upp
gjörs á fiskverði sínu þar til
ársaíflinn væri all;ur seidur og
taka 'þeim verðsveiflum einir,
er þar .eiga sér ávailt stað.
Það sem raunverulega gerist
með núvérandi fyrirkomulagi, er
áð þjóðin tekur öll þessa álhættu
og nýtur þess eða geldur, hver
hin endantega niðurstaðá verð-
lur.
Aðrar aðferðir hafa áður veríð
reyndar, en frá þeim þefur verið
horfið, Þrátt fyrir ágall'a þessa
;
Framhald á bls. 20.