Auglýsarinn - 02.11.1902, Blaðsíða 2

160
AUGLÝSARINN.
[2. nóvbr. 1902.
sér. Fannst honum þá sem hik
nokkurt kæmi áillmennin. Skar
einn þeirra með hníf niður úr
buxnavasa hans og náði peninga-
buddunni, en bóndi gat gripið
hana af þeim. Særðist hann lítið
eitt á lærinu af hnífnum. Bóndi
þessi er vel að manni og fóru
svo leikar, að ræningjarnir höfðu
miður og slapp bóndi úr greipum ]
þeirra. Sagt er að menn !
þessir haíi haft grímur fyrir and-
liti svo að þeir skyldu eigi þekkj-
ast, enda mun það einhlítt, því að
enginn veit enn hverjir þetta hafa
verið. Önnur saga gengur nú líka
um bæinn að bóndinn í Digranesi
hafi hitt ræningja tvo í Fossvogi
hér um kvöldið og hefðu þeir ætl-
að að fara eins að, en bóndi slapp.
Sönnur á þessari sögu vita menn
þó eigi enn fyrir víst.
TJr Iieimi sálariiiuar.
sá hann, að á meðan hann Var áð'
virða þessa mynd íyrir sér, þá
sneri hún við höfðinu að honum og
þá kannaðist hann undir eins við'
andlitsfall eins hins hezta vinar síns.
Andlitið bar vitni um frið og ró
með ummynduðu og dýrðlegu útliti..
Andlitsfallið sem áður hafði verið
bæði góðlegt og blitt, var nú enn
þá bliðara og skærara og eins og
allt hið góða í svipnum hefði saru-
einast í augnaráði, er bar vitni um
sterka og djúpa ást og vináttu.
(Eins og hór er lýst hefir heimild-
armaðurinn geymt mynd þessa í
huga sinum).
Síðan hvarf allt á einu augna-
bliki. Þegar svipur þessi hvarf var
það líkast því og þegar reykjareym-
ur fýkur fyrir loftsandvaraDum.
Næsta dag færði pósturinn hon-
um þá fregn, að vinur hans. hefði
kvatt þetta líf í kyrð og ró á sama
augnabliki og hann hafði séð hann.
Til minnis.
Landsbökasafnið er opið daglega 1,1. 12—2,og
á md., mvd. og ld. 12—3.
LandsUjalasafnið (í Þinghúsinu) pd., fmtd. og
ld. 12—1.
Náttflrugripasafnið er opið á sunnud., kl. 3—3
síðd.
Forngripasafnið (I Bankahúsinu) mvd. og ld.
11—12.
Landshankinn Opinn hv. virkan dag 11—2
Bankastjðrn við 12—1.
Söfnunarsjððurin (i húsi Þorst. Tómassonar) 1.
mánud. hvers mánaðarö—6 síðd.
Landshöfðingjaskrifstofan opin 9—10’ú llVa—
2, 4-7.
Amtmannsskrifstofan opin dagl. kl. 10—2, 4—7
Bæjarfógetaskrifstofan opin dagl. kl. 9—2,4—7.
Póststofan opin 9—2, 4—7. Aðgangur að box-
kössum 9—9 Bæjarltassar tæmd-
ir lúmhelgad. Vl2 árd., 4 slðd.
en á sunnud. 7V2 árd. að eins.
Afgreiðsla gufusltipafél. 8—12, 1—9.
Bæjarstjðrnarfundir 1. og 3. fmtd. hvers mán-
aðar kl. 5 siðd.
Fátækrafundir 2. og 4. fimmtud. hvers mán.
Héraðslæknirinn erað hitta heima dagl. 10—11.
Tannlæknir heima 11—2. Frílækn. 1. og 3.
mánud. I mánuði.
LAAAAAAAAAAAi
Úr bæmini og grendiimi.
Slys. Jón Guntilaugsson vita-
vörður á Reykjanesi fannst ör-
endur 24. f. m. í sjávarlóni milli
Járngerðarstaða og Staðar í Grinda-
vík. Haldið að hann hafi drukkn-
að.
„Laura“ fór 25. f. m. tii út-
landa. Með henni fóru Copland
kaupmaður með Stefaníu Rafns-
dóttir heitmey sína, kaupmenn-
irnir: Helgi Helgason, Valdimar
Ottesen, Thorbjörn Muus, Þórar"
inn Egilsson og Kristján Jónasson
agent. Bpjesen dróttstjóri alfar-
inn með konu sinni, N. C. Bach
bakari frá Eyrarbakka og svo
einhverjir danskir menn.
Laust brauð. Tjörn á Vatns-
nesi er laus frá næstu fardögum*
Metið á 1185 kr. 96 au. og þar í
300 kr. tillag úr landssjóði.
Ræningjarþykja nú gera mjög
vart við sigí grennd við bæinn. Fyrir
skömmu var bóndínn á Kleppi að
fara heim til sín seint um kvöld
héðan úr bænum, og er hann kom
á mýrina fyrir innan Laugarnar
koma þar 3 kolapiltar til móts
við hann og skipa honum, að
láta af hendi við þá peninga þá,
er bann hefði meðferðis, því að
bóndinn hafði verið með eitthvað
af peningum. Hann lézt eigi
mundu láta þá, þótt hann hefði
eitthvað. Réðust þeir þá á hann,
en tík ein fylgdi bónda, er hann
sagði að fara heim og láta vita af
[Framl).]
Þess má geta að þenna dauðadag
bar svo brátt að, að vinur hans
vimirinD, er sýnina sá hafði ekki
lieyrt um vin sinn í margar vikur
og það var ekkert. sem gat leitt
huga hans til vinarins á þeirri stundu
sem hann sá hann.
Veðrið var þokulegt um daginn
og þó að ekki væri mikil þoka var
þó eins og ský væri fyrir dyrum úti
þegar komið var fram í göngin-
Eftir því sem haDn kom lengra fram
safnaðist þessi þoka saman — ef
svo má segja — á einn st.að og
þéttist svo að hún sýndi drög ti.1
mansmyDdar og kom höfuðið og herð-
arnar æ betur og betur í ljós, þar
sem þó svo sýndist sem aðrir partar
líkamans væru huldir í línslæðu sem
var eins og kápa meé mörgum fell-
ingum. Kápan snerti gólfið svo að
fæturnir sáust ekki Sýndist því
myndin vera uppmjó og keilumynd-
uð.
Svipur þessi hafði engan lit, hann
liktist myndastyttu, er úthöggvin
væri í þoku. Heimildarmaður þess-
arar sögu varð svo hissa, að hann
veit ekki hvort hann gekk lengra
áfram eða stóð í sömu sporum.
Hann var fremur undrandi en hrædd-
ur. IÞað, sem hann fyrst hólt var
það að hann sæi hér áður óþekktar
verkanir ljóss og skugga- Honum
datt ekki í hng að hér væri um
neitt yfirnáttúrlegt að ræða, en svo
XXIX.
Saga sú, er nú kemur er ef til
vill ein af þeim allra merkilegustu
og undarlegust-u, einkum með tilliti
til verlcanarma á marga og jafnvel
á dýr og væri ekki úr vegi að sál-
arlíf dýranna og ,sér í lagi hund-
anna væri raimsakað nánar en gert
er. Hversvegua spá huqdar-t. d.
oft dauða með óheillavæulegu span-
góli o. s. frv. ?
„Eitt fimmtudagskvöld í miðjum
ágústmánuði 1849 gekk eg sem oft-
ar til Harrisons prests og hans fólks
til þess að eyða kvöldinu þar, því
að það var mitt mesta vinafólk;þar
eð veðrið var inndælt gengum við
öll út í dýragarðinn. Eg get þessa
að eins til þess að sýna, að séra
Harrison og hans fólk var allt frískt
þenna dag og enginn gat húist við
því sem síðar kom fram. Daginn
eftir fór eg burt til þess að heim-
sækja skyldfólk mitt i Hartfortshire.
Það bjó f húsi, sem hét Elamstead
Lodge og stóð við þjóðbrautina'í 26
enskra mílna fjarlægð frá London.
Yið átum nónmat vana-lega kl. 2
og á mánudagskvöldið, þegar við
vórum búin að borða yfirgaf eg
kvennfólkið í dagstofunni, gekk út
á hlaðið og út á þjóðveginn. Menn
verða að minnast þess, að þetta var
um hábjartan dag í ágústmánuði.
Sólin skein skært og eg var nú
staddur á mjögbreiðum þjóðvegi og