Frjáls verslun - 01.03.1945, Blaðsíða 11

fjórir saman: Þorsteinn Árnason frá Reykjavík,
Ólafur Benediktsson frá Akureyri, Ólafur B. Ólafs-
son frá Akranesi og ég. DVöldumst þar svo, þangað
til við lukum prófi í september síðastl. Þeir Þor-
steinn og Ólafur Ben. hafa nú fengið góðar stöður í
New York, sjálfur starfa ég á skrifstofu Fiskimála-
nefndar hér í bænum, en Ólafur B. Ólafsson, sem
var meðal farþega á Dettifossi, er nú nýkominn
heim eftir mikla hrakninga, eins og mönnum er
kunnugt."
„Eru þá engir íslendingar á Rider College í
vetur?“
„Jú, þeir Bjarni Albertsson og Arnbjörn Ólafs-
son frá Keflavík og Gunnar Hvannberg frá Reykja-
vík komu þangað í haust og munu stunda þar nám
um cins eða tveggja ára skeið.“
„Hvo margir nemendur stunda nám við skólann
að jafnaði?“
„Á friðartímum eru þeir allt að því 2000, en þegar
við komum þangað, voru þar aðeins 300 nemcndur.
þ'ar af 30 piltar.“
„Maður skyldi þá ;ella, að blómarósirnar haíi litið
yldtur, landana, hýru auga?“
„Við skUlum ekkert um þaö segja,“ svarar Þor-
grímur og brosir. „Annars urðum við ekki fyrir
rteinum yfirgangi af hálfu hins veika kyns.“
„Ekki hafið þið verið einu útlendu nemendurnir
í skólanum?“
„Síður en svo, því sú var tíðin, að þangað sóttu
nemendur frá flestum löndum heims. En nú hefur
styrjöldin breytt því, eins og öðru, og í fyrra voru
þarna tiltölulega fáir útlendingar og flestir þeirra
frá Suður-Ameríku. Þó voru nokkrir lengra að
komnir, t. d. frá Kína og Filippseyjum, að ógleymd-
um prinsinum mikla og mektuga frá Siam, — sem
var annars bezti strákur."
„Mönnum hefur þá ekkert brugðið í brún við
fregnina um komu ykkar „heimskauta-búanna" ís-
lenzku?“
„Nei, vafalaust ekki. Að minnsta kosti tel ég víst,
að þeir hafi ekki gcrt ráð fyrir þeldökkum og skinn-
klæddum Eskimóum, því John G. Gill, forseti skól-
ans er mikill Islands-vinur og mjög vel kunnugur
sögu okkar. Hann er góður kunningi Thors Thors
sendiherra, og hafði Thor nokkrum sinnum heim-
sótt Rider College og einu sinni flutt þar langt og
ýtarlegt erindi um Island, sem var að allra dómi
hið snjallasta. Skömmu áður en við lukum prófum
var Thor gerður að heiðursdoktor við skólann.“
„Hvernig líkaði þér við Rider College, og hvert er
álit þitt á amerískum skólum yfirleitt?"
„Mér líkaði prýðisvel við skólann og sama er að
segja um okkur félagana alla. Hann er einkar hent-
ugur fyrir íslendinga, sem hafa lokið námi við Verzl-
unarskóla íslands eða aðra slíka. Maður getur valið
um námsgreinar eftir upplagi og áhuga. Hvað mig
sjálfan snertir, þá lagði ég stund á fög, sem lúta
að vátryggingum, skipulagi skrifstofustarfa og út-
breiðslustarfsemi. Auk þess las ég spænsku, ensku
og enskar bréfaskriftir. Ég er þeirrar skoðunar, að
amerískir skólar standi sízt að baki þeim evrópisku.
Að minnsta kosti hygg ég, að þetta muni vera
reynsla manna varðandi nýjungar á hvaða sviði sem
er. Ameríkanar eru „praktískir". Þeir kenna meðferð
hlutanna í dag í samræmi við notkun þeirra á morg-
un.“
„Varla mun ástæöa til að ætla, að frammistaða
ykkar í skólanum hafi ekki verið ættjörðinni til
sóma?“
„Við gerðum okkar ýtrasta til þess, að dvöl okkar
í Ridcr College mætti frekar auka hróður íslands
heldur en hitt, og ég ætla, að það hafi tekizt vonura
framar. Við nutum hinnar orðlögðu hjálpsemi og
alúðar landsmanna í hvívetna, og allir umgengust
okkur cins og vini og gamla kunningja."
„Hverjar hugmyndir gerir almenningur í Banda-
ríkjunum scr um ísland?“
„Þessari spurningu ætla ég að svara með því að
scgja ykkur frá atviki, sem átti sér stað, skömmu
eftir komu mína til Trenton. Ég var á gangi í
skemmtigarði einum, þar sem fjöldi barna var að
leikjum. Tveir snáðar, á að gizka tíu ára gamlir,
komu hlaupandi á móti mér, en sáust lítt fyrir. í
hita leiksins rakst annar þeirra á mig, svo aö ég
hrasaði. Þeir báðust kurteislega afsökunar, og var
hún fúslega veitt. Tókum við nú tal saman, og þar
sem mig langaði til að heyra, hve mikið þessir ungu
drengir vissu um ísland og íbúa þess, þá tók ég nú
að spyrja þá spjörunum úr. Mér til mikillar undrun-
ar gáfu þeir skýr og skilmerkileg svör við flestu
og þegar ég spurði þá, hvaðan þeim kæmi öll þessi
vitneskja, þá kváðust þeir hafa fengið hana frá
kennurum sínum. Að lokum spurði ég, hver hefði
fundið Ameríku, og ekki létu þeir standa á svarinu.
„Það var Leifur Eiríksson, og hann var ekki Norð-
maöur, heldur Islendingur.“
„Það er ástæðulaust að geta þess, að ég kvaddi
drengina með virktum og bað þá að skila alúðar-
kveðjum til kennara sinna.
Enda þótt tæplega megi draga þá ályktun af dæmi
þessu, að almenningur í Bandaríkjunum hafi yfir-
leitt jafn sannar og raunréttar hugmyndir um Is-
land og þessir snáðar, þá ber það þó á hinn bóginn
vott um vaxandi skilning. Og víst er um það, að
þekking Bandaríkjamanna á högum okkar er mun
meiri og fullkomnari en fólk hér. heima gerir sér
almennt í hugarlund.“
FRJÁLS YERZLUN
11