Alþýðublaðið - 15.09.1969, Blaðsíða 8

8 Alþýðu'blaðið 15. septemlber 1969
„Hrakfalla-
ársins"
Gisbert RiibenHöiiK
— Gættu þess, Gisbert, að kanínurnar bíti þig ekki!
□ Gisbert Ríibenkönig heitir tíu ár? gamall snáði,
er býr í vestur-þýzk aoþrpinu irchhof við Kassel.
Þettc er ósköp venjulegur strákur við fyrstu sýn,
en samt er hann harla óvenjuleeur. Hann er nefni-
lega alveg einstakur hrakfallabálkur. H?nn hefur til
að mynda verið svo tíður gestur á héraðssjúkrahús-
inu, að yfirlæknirinn er farinn að kalla hann „fasta-
kúnnann“.
Riibenkönig fjölskyldsn. (Gisbert er þó að sjálfsögðu ekki með. Hann var
á sjúkrahúsi, þcgar myndin var tckin ...)
HVAÐ KEMUR NÆST?
Aumingja Gisbert ler svo ó-
henpinn, að einstakit má
telia. Á i'ímjm stutta iævi-
ferli t hefur hann lent að
minnsta kosti tólf sinnum í
bráðum lífsháska ieða svifið á
milli heims oe helju. Þaft er
Iþví engin jfurðla. ,þó að for-
eldrum hans verði !að Spyrja:
„Hvað skyldi nú 'koma næst?í£
Hánunkjtur þjáningasögu
Gisberts er þó sá. er ,hann
var sendur /á hressinsrarhæli
til að ná sér eftir meiri hártt-
ar íimiskurð i— en varð einn
ig veikur af því!
SJÚKDÓMAR OG
SLYSFARIR
Síða.st þsi'rar Gisbert gisti
„sitt anniít heiimili11. héraðs-
r'íúkrs'húsið í Mefe’Jmpwn var
hann í he'lar þrjár klufúku-
s+iunúir á rlVurðarborðmu í
hönduim ifj'ögurra læ'kna.
Hann haifði verið bitinn af
tveimur griimmium sdhæfers-
hiund'uiTii. s'em losuðu í hionum
þriú ri'fíbe'n. Læiknarnir urýu
að taka úr h'onum tvö — og
set.ja gerviibein í staðinn.
Drengur náði sér þó óvenlju
úkjótt — c'g h'eiilsaðist fram
ar öffiium vonum. Var hann
því sendur heim — en sú
div "1 hans í hei.mahúsum varð
hieldiur en eikikí slkamlmvinn.
Lrlkami hans vildi ekiki sætta
sig við gerviheinin, og aiftur
varð G'shert að leggjast á
starðarborðð, að þessu sinni
til að fiá' þau fjatilægð.
En einnig þetta lókst Gis-|
bsr.t að yifirvinna. Sjúkrasam
lagið taldii sjálfsagt að láta
harrn nú ná sér vel — e'ftir
þsssar erifiðu slkurðaðgerðir
— og sendi hann í því sikyni
til dvalar á hressingar'hælli
e nu í Allgáu í bayersikiu Ölp
unum Það fór þó eklki sem
i'f’iyldl, þvií að aftur urðu ó-
'höppin 4 vegi Gisberts Hann
'gat hvorki ieiikið sér við jaifn
afdra sína né not ð hins heil
brigða c.g hressandi tfijalla-
löif'ts. Hins vegar lá hann þar
rúmfast'ur í fulfar tvær v.%-
ur. Lo'ksins þá var hann orð
inn ncgu frísikur til að fara
aftur heim.
ÓHAPP Á ÓHAPP
OFAN
Þegar heim. kcpj v'rtfet h'ann
ftillur aif fjöri og fiápi og
u'ggði eiklki aði'sér.’"Svo fjör-
'Ugtar var hn;nn. að hann gaf
s'g aif lífi og sál við lej'kjum
félaigá s'nna, hvort sem nú
um var aS ræða bófahasar
eða fikvlmingar.sik. En Gis-
b'.ert heifði ..elkQd átt .að gera
það, að minmta kosti eklki
af svo m'lklli álköfð. Hönutm
hsfði verið nær að hlýða heií
ræðinu g.-irrr a, sem segir „að
hætta 'kuli hVerjum leilk. þá
hæst harn standi“. De la
kor-n. upp með Gjsbert og fé-
lögum han.s, 03 þegar hvass
hyrnc’iur hnullungu.r • var
gVvndi’ega hafinn á loft, gat
d’-ki h+á bví farið, að hann
h°.fnaði í höfði GiÉlb'arts.
Hann lent' á nefi hans og
munað: aðeins hiársbreidd, að
hor-'n Eúaúdaði ekfki augun.
Já. bar ulapp Gisbert hó sann
arlega vel. þrátt fvrir þá ó-
he-nr.ni fína að þiu'rfa. end'iloga
að fá ste'rúkí'inr.mina í nefið!
EKKI EFTIRSÓTT
NAFNBÓT.
— Hvílífk vandræði andvörp
>uðu foreOdra.r hans —■ og elMki
lé'ttist á þeim' brúnin, þegar
Gisbert þeirra var út'nefnd-
ur „Hraíkifallabá'Ilku.r ársins“
í Vestar-Þýz'kalandi. En þau
urðu að sætta sig við útnefn
ingu'na hvort sem þeim Mk-
aði betur eða verr, Gisjbe.rt
átti svo langan og sérstæðan
„hrakfalllaferir1 að ba.ki sér:
EINSTÆÐUR LISTI
1 Eins árs gamall féklk hann
blóð'.ótt og svelf uim stkieið á
mil'Ii heims og helju.
2. Þegar hann var fimm
ára var hann einu sinni sem
oftar sendur út í bakarí siíð
degis á S'unnud'eigi. Þlá dalt
hann og rotað :st. Læknar
'kvúðu Iiann hafa fe'ngið slæm
an heilahristing og hann
varð að liggja rúimifastu'r í
margar vikur.
3. Oður hundur, seim igrun
aður er ran að vera hald'inn
hundaæði, biítur dreniginn i
n-eif.ð þegar hann er fimm
ára gamall. Sem betur fór
reyndist hundurinn liggja
undir óréttmæ'tum grun, svo
að eikiki varð um alvarieg
eftiriköst áð ræða
4. Síðar á sama ári var Gis