Alþýðublaðið - 30.12.1973, Síða 4

:.*:>S!A,V :?•<r*..^' WiSí <f.\ ~*t .•>./ .•* ‘/ •J

;»;•

:•• hV
•.iv-X
Cv/,

.V,.»w ■ f/
/•■/<
Í4-,/*
'$nt-
W£
■:m
m-s
Sr-r
fVk'-i
•£•.,->
v-V\vs,
fe'ír
Siff*'
^í'. r*/.

I Kz*.->*
Friður með mönnum

Allir góðir menn munu hafa
fagnað þvi, er vopn voru sliðruö i
Vietnam og horfur urðu á, að
bundinn yrði endi á hörmungar,
er hvilt höfðu á samvizku mann-
kyns árum saman. En skömm
stund leið, unz nýja bliku dró á
loft. t kjölfar friðarvona i Austur-
löndum fjær hófust vopnavið-
skipti i Austurlöndum nær. Sá
ófriður snertir ekki aðeins þær
þjóðir, sem þar hafa um aldar-
fjórðung eldað grátt silfur. Annar
ófriðaraðilinn hefur beitt aðrar
þjóðir en þá, sem hann á i höggi
við, beittu vopni. Það er kunnara
en frá þurli að segja, að Araba-
þjóðir vilja tsrelsriki feigt. k>vi
riki var þó komið á fót með álykt-
un Sameinuðu þjóðanna. Sú
ályklun var skynsamleg. Ofbeldi
til þess að koma i veg fyrir fram-
kvæmd hcnnar, hvdrt sem er með
vopnum eða öðrum ráðum, ber að
f rdæma. Markmið Sameinuðu
þjóðanna vará sinum tima friður
á friðlausu svæði. Þá stefnu ber
að styðja.
Er jafnaöarstefna
undanhaldi?
r- •*;/*■
Úrslil nýlegra þingkosninga á
Norðuriöndum hafa orðið ýmsum
umhugsunarefni. Þau hafa orðið
hinum stóru jafnaðarmanna-
llokkum þessara landa óhagstæð.
r>etta hefur orðið afturhalds-
mönnum fagnaðarefni. Þeir
vænast nú þess, að hætt muni
verða að hugsa fyrst og fremst
um hag hins minni máttar, um
heildina i stað hagsmuna einstak-
lingsins. Hitt er þó alvarlegra, að
i hópi jafnaðarmanna hafa heyrzt
raddir, sem bera vott um brostinn
kjark vegna stundarmótlætis.
Hugmyndir jafnaðarstefnu hafa
sett meiri svip á þróun þjóð-
fólagsmála undanfarna öld en
nokkur önnur stefna i stjórnmál-
um. t raun og veru hefur hún með
friðsamlegu móti rutt fjármagns-
stefnu eða kapitalisma 19. aldar
úr vegi og skapað i vestrænum
iðnaðarikjum þjóðfólag, sem fært
helur öllu fólki þess velmegun og
róttlæti, ekki aðeins þeim, sem
sjálfir gátu aílað sór þessara
gæöa, heldur einnig hinum, sem
þurltu á samhjálp að halda til
þess að öðlast þau. Kjármagns-
stefna lyrri tima, sem i fyrstu
táknaði íramfarir og skóp nýja
auðlegð, er nú liðin saga. Tilraun-
ir, sem gerðar hafa verið með
blóðugum byltingum til þess að
skapa sameignarþjóðfélög,
kommúnisk riki, til þess að
hrinda i framkvæmd hugsjónum
um jafnrétti, hafa reynzt einhver
hörmulegustu mistök i sögu sam-
félagshátta. Byltingin i Rússlandi
hefur skapað þjóðfélag, sem er
eins tjarri þvi, sem hugsjónin
boðaði, og hugsast getur. t stað
jafnréttis er þar meira misrétti
en þekkist i þeim lýðræðisrikjum,
sem hugmyndir jafnaðarstefnu
hafa smám saman sett svip sinn
á,i stað frelsis er kúgun og ófrelsi
einkenni stjórnarháttanna. Rétt-
læti og velmegun er eingöngu þar
að finna, sem fjármagnsstefnan,
kapitalisminn, er ekki lengur ráð-
andi afl, og einræðissinnuð sam-
eignarstefna, kommúnismi, hefur
ekki brotizt til valda með bylt-
ingu.
Ekki má samt skilja þessi orð
min svo, að sú jafnaöarstefna,
sem mótað hefur þjóðfélag
Vesturlanda i mismunandi rikum
mæli undanfarna áratugi, hafi
fundið einhverja eina rétta lausn
allra viðfangsefna i þjóðmálum.
Engar hugmyndir eru endanleg
lausn nokkurs vanda. Sá, sem
þetta ritar, er þeirrar skoðunar,
að jafnaðarmenn okkar áratuga
hafi verið lullfastheldnir á hug-
myndir fyrirrennara sinna,
kenningar um þjóðnýtingu,
áætlunarbúskap, hagvöxt og
kjarabætur sem hin einu sönnu
markmið og hinar einu réttu leið-
ir að þessum markmiðum. Frá
upphafi var þó hið nýja i
jafnaðarstefnunni það, að maður-
inn væri það, sem máli skipti,
heill hans og hamingja, frelsi
hans og velferð. Hegar maðurinn
hefur öðlazt viðunandi velmegun
og það öryggi um alkomu sina,
sem hann unir við, hlýtur hann að
hugsa hærra. Þá óskar hann
fegurra lifs, ekki aðeins fyrir
sjállan sig, heldur i samlélagi við
aðra menn á grundvelli frelsis
og jalnróttis. Sú ósk er fjarri fjár-
magnshyggju fyrri tima. Ilún er
hundsuð i kommúniskum ein
ræðisrikjum okkar tima. !>að er
jafnaðarstefnan ein, sem visar
þennan veg fram á við, ef hún er
rétt skilin- Auðvitað eru þeir
jalnaðarmenn til, sem halda, að
lausnin á vandamálum nútimans
sé fólgin i þvi, að halda áfram að
reyna að skilgreina, hvað orðið
„vinstri" og „hægri" þýði. Slikt
er mikill misskilningur á þjóð-
félagsmálum siðari hluta 20. ald-
ar. ()g Ijölmargir kjósendur i lýð-
ræðisrikjum hafa reynzt þeirrar
llann hafi gert sittgagn, og nú
þurfi eitthvað nýtt að koma til. En
reynslan mun sýna, að hugsjón
jafnaðarstefnunnar á eilift erindi
til mannsins. En hana verður að
framkvæma i samræmi við þörf
timanna.
islenzk jafnaðarstefna
Jalnaðarstefnan hefur haft
mikil áhrif á islenzkt þjóðfélag á
þessari öld. Um það leyti, sem
iullveldi tslands var viðurkennt,
og ný flokkaskipun ruddi sér til
rúms á tslandi, var Alþýðu-
flokkurinn stofnaður til þess að
vinna að framgangi hugsjóna
hennar.bjóðfélagshættir og kjör-
dæmaskipun ollu þvi, að Alþýðu-
flokkurinn varð ekki stór flokkur
á tslandi. eins og á öðrum
Norðurlöndum og i flestum lönd-
um Vestur-Evrópu. En stefna
hans hefur smám saman seitlazt
inn i hugmvndakerfi annarra
flokka, og aðild hans að mörgum
samsteypustjórnum, ásamt öli-
um öðrum stjórnmálaflokkum
landsins. heíur átt úrslitaþátt i
þvi. að islenzkt þjóðfélag er ekki
siður mótað af mannfélagshug-
myndum jafnaðarstefnu en þjóð-
félög nálægra rikja. En þeir. sem
nú eru ungir að árum, vita minna
en skyldi um það, að ekki gerðist
þetta af sjálfu sér. Hér var hat-
rammt afturhald. sem trúði á
vald einstaklingsins og afl fjár-
magnsins sem hið eina rétta.
Auðvitað er sú trú ekki útdauð.
Hún lifir góðu lifi i fleirum en ein-
um stjórnmálaflokki. En hún hef-
ur ekki mótað stefnu islenzks
rikisvalds i áratugi. Það er verk
Alþýðuflokksins fyrst og fremst.
Og hér rikti lika meðal áhrifa-
mikilla manna blind trú á ein-
ræðissinnaða sameignarhyggju
kommúnisma. þessi trú olli
klofningu Alþýðuflokksins
skömmu íyrir heimsstyrjöldina
siöari, og hefur valdið islenzkri
alþýðuhreyfingu meira tjóni en
nokkuð annað, sem gerzt hefur i
sögu hennar. þessi trú er enn ráð-
andi afl i hugum margra is-
lenzkra stjórnmálaleiðtoga. Sum-
ir þeirra kunna að hafa séð, hið
innra með sjálfum sér, að allt,
sem þeir trúðu á i áratugi og
héldu, að fæli i sér frelsun mann-
kyns, heíur reynzt blekking og
hefur orðið til ómælanlegs tjóns.
En sé svo, hefur þá skort hrein-
skilni til þess að játa yfirsjón
sina, nema þá i loðnum yfir-
lýsingum um einstaka atburði,
svo sem innrás Sovétrikjanna i
Tékkóslóvakiu og ofsóknir
sovézkra yfirvalda á hendur
menntamönnum i Ráðstjórnar-
rikjunum. En frá þeim hefur
ekkert heyrzt umafneitun á þeirri
trú, sem þeir játuðu i áratugi.
l>ess vegna liggur nærri að halda,
að trú þeirra sé enn hin sama, en
að þeir telji það eitt hafa gerzt, að
boöun hennar hafi um skamma
stund lent i höndum vondra
manna. En þá eru þeir frelsi
mannsins og heill hans jafnhættu-
legir og fyrr. Og enn eru þeir hér
á landi, sem ekkert hafa lært og
engu hafa gleymt af þvi, sem
gerzt hefur i sögu jafnaðarstefn-
unnar Enn eru hér þeir menn,
sem trúa á byltingu sem ieið til
réttlætis og verja kúgun i dag i
nafni frelsis á morgun. Það þarf
reynslu og þekkingu til þess að
skilja tungutak slikra manna.
Þeir segja ekki það, sem þeir
meina. t>að hafa slikir menn
aldrei gert.
Landhelgismálið
Ailir góðir tslendingar munu
gleðjast yfir þvi, að raunveruleg-
ur sigur er nú unninn i baráttu
þjóðarinnar fyrir 50 milna land-
helgi. t reynd er samningurinn
við Breta viðurkenning af þeirra
hálfu á 50 milna fiskveiðilögsögu
við island. Vonandi er hliðstæður
samningur við Vestur-Þjóðverja
á næsta leiti. Ólafur Jóhannesson
forsætisráðherra á miklar þakkir
skildar lyrir það myndarlega
frumkvæði. sem hann tók i við-
kvæmu deilumáli og leiddi til far-
sællar lausnar þess. Alþýðu-
flokkurinn studdi hann heils
hugar i viðleitni hans til þess að
binda endi á deiluna. Þar sigraði
réttur og þjóðhollur málstaður.
Nú þarf að halda áfram sam-
hentri baráttu íyrir 200 milna
auðlindalögsögu á vettvangi
Sameinuðu þjóðanna.
Varnarmálin
Þótt landhelgismálið hafi leystst
á farsælanhátt þó til bráðabirgða
sé, rikir óvissa um varnarmáiin.
Það var að fara aftan að kjósend-
um. að setja ákvæði um varnar-
samninginn við Bandarikjamenn
i stjórnarsáttmálann. þótt loðin
væru, fyrst þau mál höfðu litið
sem ekkert verið rædd i
kosningabaráttunni. Alþýðu-
flokkurinn hefur i tillögu til þings
ályktunar lýst skoðun sinni i
þessu örlagarika máli. Flokkur-
inn studdi aðild tslands að At-
lantshafsbandalaginu og telur ts-
land eiga heima i þeim samtök-
um meðan slik bandalög eru talin
tæki til þess að varðveita frið og
valdajafnvægi á Atlantshafs-
svæðinu. Varnarsamningurinn
við Bandarikin er hins vegar orð-
inn tuttugu ára gamall og var
gerður við ólikar aðstæður þeim,
sem nú rikja. Það er þvi eðlilegt,
að hann sé endurskoðaður. Sem
fámenn þjóð og vopnlaus hljóta
tslendingar að óska þess, að stór-
veldin finni leið til þess að tryggja
frið með samningum i stað
varnarbandalaga. Þá gætu ts-
lendingar vænzt þess, að frelsi
þeirra og öryggi yrði tryggt með
samningsbundinni aðild að ör-
yggisbandalagi og þeir sjálfir séð
um þá öryggisgæzlu, sem þeir
teldu nauðsynlega. Þá yrði náð
þvi marki, sem hlýtur að vera ósk
allra tslendinga, að ekki sé á ts-
landi erlendur her á friðarlimum.
En meðan friðar er gætt með
varnarbandalögum og tslending-
ar telja sig eiga að vera aðila að
sliku bandalagi, sjálfs sin vegna
og vegna hagsmuna vinaþjóða,
hljóta þeir að gegna hlutverki
sinu i samtökunum. Fyrir tuttugu
árum var hér fyrst og fremst um
hérnaðarhlutverk að ræða. Smám
saman hefur það i vaxandi
mæli orðið að eftirlits- og
friðargæzlustörfum á hernaðar-
legu mikilvægu svæði. Þess
vegna er nú kominn timi til þess
að endurskoða aðild tslendinga
sjálfra að þessu verkefni. Það er
vandasamt og hlýtur að taka sinn
tima, enda til margs að taka tillit.
Algjörlega varnarlaust getur
land, sem er jafnmikilvægt frá
hernaðarsjómarmiði og island
ekki orðið á einni nóttu. Þeir, sem
láta sér detta slikt i hug, lita ekki
raunsæjum augum á eitt mikil-
vægasta viðfangseíni islenzkra
þjóðmála i dag. Þeir, sem telja,
að engu þurfi að breyta i skipan
islenzkra varnarmála, hafa hins
vegar dagað uppi i liðnum tima.
tslendingar og Bandarikjamenn
þurfa innan vébanda Atlantshafs-
bandalagsins að semja um nýja
skipan á störfum varnarstöðvar-
innar i Keflavik, með hliðsjón af
hagsmunum beggja þjóðanna og
bandalagsrikjanna i Atlantshafs-
bandaiaginu, og haga þeim
samningum þannig, að stefnt sé
að þvi, að báðir aðilar séu undir
það búnir, að skipan öryggismála
við Atlantshaf verði með þeim
hætti, að ekki sé þörf á erlendu
varnarliði á tslandi.
Efnahagsmálin
hækkaðir. Það átti að tryggja
undirstöðuatvinnuvegunum
traustan rekstrargrundvöll. En
margir mikilvægustu þættir at-
vinnulifsins eru nú reknir með
tapi. Það átti að spara i rikis-
rekstrinum. En fjárlög hafa þre-
faldazt. Óráðsian i opinberum
rekstri er gengdarlaus. Fjölgun
starfsmanna hefur aldrei verið
meiri. Það átti að lækka skatta og
bæta skattheimtu. Skattbyrði al-
mennings hefur aldrei verið
þyngri. Venjulegur launþegi
greiðir meira en helming tekna
sinna i tekjuskatta, eins og há-
tekjumönnum einum var einu
sinni ætlað að greiða.
Hér hefur verið um mikil mis-
tök að ræða. Reynsla hefur sýnt,
að þeir flokkar, sem mynduðu nú-
verandi rikisstjórn, kunna ekki að
vinna saman. Þeir höfðu enga
sameiginlega stefnu, þegar þeir
mynduðu stjórn. Þeir vildu ein-
ungis ná þeim völdum, sem þeir
höfðu verið án i meira en áratug.
En þeir kunnu ekki heldur að
koma sér saman um nokkra
stefnu. Þvi fór, sem farið hefur.
Og nú er svo komið, að sá veiki
meiri hluti, sem stjórnin var á
sinum tima grundvölluð á, er
brostinn. Einn stuðningsmanna
hennar, sem stofnað hefur enn
einn nýjan flokk, Frjálslynda
flokkinn, hefur snúizt gegn þeirri
stjórn, sem hann studdi hvað
ákafast i upphafi, og svipt hana
þar með meiri hluta i neðri deild
Alþingis. Kom þetta skýrt fram,
er rikisstjórnin gafst upp við að fá
samþykkt frumvarp um tolla-
lækkun á hráefnum og vélum,
sem islenzkur iðnaður notar, en
allir flokkar höfðu þó lýst fylgi
við. Ágreiningurinn varð um
bráðbirgðaákvæði um söluskatts-
hækkun, sem stjórnarflokkarnir
höfðu bætt inn i frumvarpið i efri
deild. Þetta ákvæði hafði ekki
íylgi i neðri deild, og hætti þá
rikisstjórnin við að fylgja frum-
varpinu eftir. Það var mjög mið-
ur, að frumvarpið skyldi ekki ná
fram að ganga, bæði vegna is-
lenzks iðnaðar og þar með íslend-
inga allra og vegna skuldbindinga
okkar við Friverzlunarsamtökin
og Efnahagsbandalagið sem við
höfum mjög hagstæða samninga
við. Heyrzt hefur, að stjórnarand-
staðan hafi sýnt samningunum
við Friverzlunarsamtökin litla
hollustu við afgreiðslu málsins.
En það eru engin gkvæði um sölu-
skattshækkun i samningunum við
Friverzlunarsamtökin. Þar eru
hins vegar ákvæði um tolla-
lækkanir, og þær var stjórnar-
andstaðan reiðubúin til þess að
samþykkja. Söluskattsbreyting
er annað mál, sem ræða á sér-
staklega.
Þess eru tvimælalaust engin
dæmi. að nokkurri rikisstjórn á
tslandi hafi verið jafnmislagðar
hendur i stjórn efnahagsmála og
þeirri rikisstjórn. sem nú situr.
Hún ætlaði að tryggja. að hér yrði
ekki meiri verðbólga en i nálæg-
um löndum. Verðbólgan er hér
orðin þrefalt meiri og hefur aldrei
verið geigvænlegri á undanförn-
um áratugum. Það átti að forðast
gengislækkun. En gengið hefur
verið lækkað. Það átti að lækka
vexti. En vextir hafa verið
og nýjar kosningar. Virðist það
bera vott um, að hann telji fram-
tið rikisstjórnarinnar ótrygga i
mesta máta.
Þegar rikisstjórnin var
mynduð, var Alþýðuflokknum
boðið að eiga aðild að henni. Hann
afþakkaði boðið. Hann taldi rétt,
að þeir flokkar, sem áður höfðu
verið I stjórnarandstöðu, en unnið
höfðu meiri hluta i kosningum,
mynduðu rikisstjórn og sýndu,
hvernig þeir vildu stjórna. Al-
þýðuflokkurinn telur þessa til-
raun þeirra til þess að stjórna
hafa mistekizt hörmulega.
Hann telur tima til þess
kominn, að stjórnarflokk-
arnir játi þetta, fyrir sjálf-
um sér og alþjóð, og að rikis-
stjórnin biðjist lausnar. Hún er i
raun og veru hætt að stjórna
landinu. Hún lætur reka á reiöan-
um. Við svo búið getur ekki staðið
lengi úr þessu.
ingar i vor. Ef til þingkosninga
kynni að koma áður, verður og að
taka úrslitaákvarðanir i málinu,
enda frá upphafi gert ráð fyrir
þvi, að lokaákvarðanir yrðu
teknar, þegar að alþingis-
kosningum kæmi. Það yrði sér-
stakt aukaþing Alþýðuflokksins,
sem þá markaði endanlega
stefnu flokksins i málinu. Hingað
til hefur verið eining á flokks-
þingum og i flokksstjórn um þau
spor, sem stigin hafa verið. Engin
ástæða er til annars en að ætla, að
fulltrúar á sérstöku flokksþingi
um málið muni einnig marka
stefnu, sem flokkurinn siðan
fylkir sér um.
rétti á landi og landgæðum i þvi
skyni að tryggja hagsmuni
almennings og verndun náttúru-
verðmæta. Hann hefur átt frum-
kvæði að undirbúningi laga-
setningar um atvinnulýðræði.
Hann hefur haldið vakandi hug-
myndinni um lifeyrissjóð fyrir
alla landsmenn, bæði til þess að
tryggja samræmd réttinda laun-
þega og heildarstjórn á fjármagni
lifeyrissjóðanna. Allt eru þeíta
mál i anda þeirrar jafnaðar-
slefnu, sem Alþýðuflokkurinn var
stofnaður til þess að berjast fyrir
og mun ávallt reynast trúr.
Heill á nýju ári
Alþýöuf lokkurinn
stjórnarandstööu
Eining jafnaöarmanna
Rikisstjórnin stefnir augljós-
lega að hækkun söluskatts og
meiri hækkun en hún stakkuppái
sambandi við tollalækkunina.
Auk þess verða tengsl söluskatts-
breytingar og breytinga á verð-
lagi viö kaupgjaldsvisitölu eflaust
til umræðu i sambandi við kjara-
samningana, sem hljóta að verða
gerðir i byrjun næsta árs. Rikis-
stjórnin hefur boöað, aö hún vilji
ræða þessi mál öll við stjórnar-
andstöðuna, þegar þing kemur
saman á ný. Einn ráðherranna
hefur lýst því yfir. augljóslega án
nokkurs samráðs við samráð-
herra sina. að hann telji tima fil
þess kominn að hugleiða þingrof
Þegar i ljós kom i siðustu
kosningum, að nýr flokkur, sem
taldi sig aðhyllast lýðræðis-
sinnaða jafnaðarstefnu, hlaut
verulegt brautargengi, taldi
Alþýðuflokkurinn það skyldu sina
við málstað jafnaðarstefnu á
tslandi að beita sér fyrir þvi, að
reynt yröi að sameina islenzka
jafnaðarmenn undir eitt merki, i
einum flokki. Sökum þess, að hinn
nýi flokkur gerðist aðili að rikis-
stjórninni, en Alþýðuflokkurinn
varð i stjórnarandstöðu, auk þess
sem hinn nýstofnaði flokkur
klofnaði, hefur þetta mál sótzt
hægar en efni stóðu til og æskilegt
hefði verið. Horfur eru þó á, að
um sameiginleg framboð verði að
ræða af hálfu flokkanna á ýmsum
stöðum við sveitarstjórnarkosn-
i langri sögu sinni hefur
Alþýðuflokkurinn ýmist verið
aðili að rikisstjórn eða i stjórnar-
andstöðu. Á árunum 1956 til 1971
eða i fimmtán ár var hann i rikis-
stjórn. Nú hefur hann verið i
stjórnarandstöðu i tvö og hálft ár.
Það hefur löngum viljað brenna
við um stjórnarandstöðuflokka,
aö þeir hafi helgað sig óábyrgri
gagnrýni og lagt stund á yfirboð.
Þannig hefur stjórnarandstaða
Alþýðuflokksins ekki verið.
Þegar hann hefur talið rikis-
stjórnina vera að gera rétt, svo
sem i landhelgismálinu, hefur
hann hiklaust stutt hana. En hann
hefur gagnrýnt hana vægðar-
laust, þegar hann hefur talið hana
vera á rangri braut. Og hann
hefur jafnframt flutt fjölmörg
mál á Alþingi, sem hann telur
horfa til heilla og vera i samræmi
við stefnu sina sem jafnaðar-
mannaflokks. Hann hefur vakið
athygli á nauðsyn réttlátra úr-
bóta i skattamálum og haft for-
ystu i þeim efnum. Hann heíur
flutt tillögu um athugun á eignar-
Komandi ár kann að reynast
viðburðarikt á sviði islenzkra
stjórnmála. Rikisstjórnin hefur
brugðizt. Samt helur hún ekki
setið að völdum nema i tvö og
hálft ár. En hún er aö gefast upp
við að leysa þann vanda, sem hún
var mynduð til þess að takast á
við. Ef svo fer á næstu mánuðum,
yrði það i þriðja skipti, sem rikis-
stjórn, sem Alþýðubandalagið
eða fyrirrennari þess, Sósialista-
flokkurinn, á aðild að, reyndist
ekki starfhæf nema i tvö til þrjú
ár. Segir það i raun og veru mikla
sögu.
En við lok þessa árs er ástæða
til þess að þakka Alþýðuflokks-
fólki um land allt samstarf og
samhug á liðnu ári. Sá, sem þetta
ritar, sótti á siðast liðnu hausti
kjördæmisþing i öllum
kjördæmum landsins og minnist
með mikilli ánægju þess áhuga,
sem hvarvetna rikti á eflingu
Alþýðuflokksins, og sterks vilja
til þess að styrkja málstað
islenzkrar jafnaðarstefnu. Ég
óska öllu Alþýðuflokksfólki góðs
árs. öllum tslendingum bið ég
farsældar á komandi ári.
Gylfi 1>. Gislason
V
*.V‘íi
■. (try
■f a*s
" «>•*'» i
Gyifa þ, sísiason, tormann
o
o
Sunnudagur 30. desember 1973.
Sunnudagur 30. desember 1973.