Alþýðublaðið - 22.02.1976, Blaðsíða 2

Reynir ólafsson þjálfari FH var ekki
I neinum vafa hvemig leikur Fram
og FH færi.
Þjálfari Fram, Ingólfur óskarsson,
þekkir mæta vel FH, enda er ekki
svo langt síðan Fram og FH háðu
einvígi um Islandsmeistaratitilinn
ár eftir ár, og var Ingólfur þá leik-
maður með Fram. Ingólfur sagði i
viðtali við blaðið, að hans leikmenn
færu með þvi hugarfari I hvern leik
aðsigra, og svo muni einnig verða á
morg un.
Hilmar Björnsson þjálfari Vals, á
ekki von á að örlagadisirnar hagi þvi
þannig að Valur verði tslands-
meistari.
Alþýöublaðið haföi samband við þá
þrjá þjálfara, sem verða i eldlinunni
i kvöld, sunnudagskvöld, þegar
Fram og FH mætast i væntanlega
siðasta leik Islandsmótsins að þessu
sinni. Að visu verða aðeins tveir
þjálfaranna með lið sin á vellinum,
en hinn þriðji Hilmar Björnsson
þjálfari Vals, mun ekki siður fylgjast
með leiknum af ekki minni áhuga en
hinir tveir, þar eð leikurinn sker úr
um það hvort Valur nái titlinum
bezta handknattleikslið Islands, árið
1976, eða hvort það verði FH-ingar
sem enn einu sinni fagna sigri.
Reynir ólafsson, þjálfari FH-inga
hafði þetta að segja: „Við vinnum
þennan leik með þremur til fjórum
mörkum. Égálit að við séum betri en
Fram, og ef miðað er við það, að
bæöi liðin nái sinu bezta þá tel ég
ekkert vafamál á þvi að við sigrum
íslandsmótið. Við höfum komið vel
út úr siðustu leikjum mótsins.náð
vel saman, og ef sá gállinn er á okk-
ur, held ég að ekkert lið standist okk-
ur snúning. Við höfum lika gert mörg
mörk i þessu móti, fleiri en önnur liö,
og vörnin og markvarzlan hefur
stórbatnað. Þetta mun verða lykill-
inn að sigri okkar.
Ég reiknaði alltaf með þvi að það
yrði FH, Valur og Vikingur, sem
myndu berjast um titilinn, en eftir
þvi sem mótið þróaðist þá gat næst-
um hvaða lið sem er unnið titilinn.
Ég var satt að segja ekki beint bjart-
sýnn á að við ynnum mótið, eftir tap-
ið gegn Ármenningum i Laugardals-
höllinni, sem ég álit að hafi veriö al-
gjört slys. Ef þaö hefði ekki gerst
værum við nú þegar búnir að vinna
þetta. En maður lifði alltaf i voninni
að Valur myndi missa flugið, sér-
staklega þar eð þeir áttu alla þrjá
leikina eftir i Hafnarfirði, en þar hef-
ur þeim alltaf gengið hálf illa. Það
kom svo lika á daginn, eins og ég
hafði reiknað með.
Fram hefur komið mér á óvart i
þessu móti, ogég geri mér grein fyr-
ir þvi aö þeir eru nokkuð góðir, en við
erum einfaldlega betri. Ef svo illa
tækist til að leiknum lyki með jafn-
tefli, er ég ekkert smeykur um það
að við vinnum ekki Val i aukaleik.
Við höfum unnið þá tvivegis i vetur
og virðumst hafa gott tak á þeim,
þótt kannski sé ekki alveg um grett-
istakað ræða. Ég gef það ekkertuppi
hvort við tökum Pálma úr umferö
eða ekki, slikt kemur i ljós i fyllingu
timans.
Hilmar Björnsson, þjálfari Vals,
hafði eftirfarandi að segja: „Það
þýðir ekkert að berja hausnum við
steininn, ég held að FH vinni leikinn
nokkuð örugglega. Astæðan er ein-
faldlega sú að Fram hefur ekki upp á
neitt að spila, en FH-ingarnir munu
hins vegar berjast eins og ljón, þvi
tslandsmeistaratitillinn er jú i húfi.
Framararnir hafa að visu komið all
þokkalega út úr siðustu leikjum, en
það mun samt ekki nægja, þvi mjður.
Ég er að vonum hálf svekktur yfir
þvi að við vorum ekki búnir að
tryggja okkur þennan titil, en það
verður ekki aftur snúið með það, úr
þvi sem komið er. Ég tel lika að við
höfum verið nokkuð heppnir að vera
komnir með slikt forskot og við höfð-
um á timabili. Lánið hefur lika ekki
leikið við okkur að einu leyti. Við
misstum einn bezta leikmann okkar
Stefán Gunnarsson sem meiddist á
fæti gegn Haukum, og missir sliks
manns sem Stefáns er ekki hægt aö
bæta á stuttum tima. Um gagnrýni á
islenzkum handknattleik i vetur hef
ég þetta að segja. Þaö er mikið áfall
fyrir handknattleikinn að missa sina
beztu menn til annarra landa og það
tekur sinn tima að vinna upp þann
missi. Þess vegna er hægt að segja
að nokkurs konar millibils-ástand
hefur gætt i iþróttinni i vetur, en hún
mun von bráðar ná þvi striki sem
hún var komin á. Það er gnótt af
efnilegum handknattleiksmönnum
sem veröur að gefa tima. En ég get
huggað handknattleiksunnendur
með, að við spilum sizt verr, en
frændur vorir á Norðurlöndum, og
jafnvel lika i V-Þýzkalandi. Aö visu
sker eitt lið sig út úr þar, þ.e.a.s.
Gummersbach, en hin liðin eru ekki
neitt betri en okkar”, sagði Hilmar
að lokum, en hann var samt ekki
bjartsýnn að Valur yrði meistari.
Ingólfur Óskarsson þjálfari Fram
hafði eftirfarandi að segja : „Þegar
Fram og FH leika, þá er alltaf mikill
spenningur. Þetta hefur verið þannig
siðan fyrir 1960. Þótt annað félagið
hafi verið i öldudal, þá hafa leikir
þessara liða ávallt verið tvisýnir og
spennandi, og svo mun einnig verða
á morgun. Við förum með þvi hugar-
fari inn á á morgun að vinna leikinn,
einsog við gerum fyrir hvern einasta
leik i hvaða móti sem er. Menn æfa
með það fyrir augum að verða bezt-
ir, og því gera leikmennirnir það
sem þeir geta i hverjum leik hverju
sinni. Hitt er svo annað mál, að lið
sem hefur leikmenn eins og Geir
Hallsteinsson, Viðar Simonarson,
Guðmund Sveinsson, Þórarin Ragn-
arsson, Guðmund Arna og Birgi
Finnbogason er ekki auðunnið. Það
er tómt mál að tala um það hvort við
ætlum að reyna að þakka Val fyrir
1972, þvi eins og ég sagði áðan, þá er
hver einstakur leikur barátta út af
fyrir sig, hvort sem um íslandsmót,
eða æfingarleiki er að ræða.
Ég er ánægður með árangur
Framliðsins i vetur, en við hefðum
kannski getaö gertbetur. Þetta hefur
veriðaökoma smám saman hjá okk-
ur, og ég álit að við eigum eftir að
vera enn betri á næstu árum. Hvað
handknattleiknum viðvikur, þá hefur
hann aðeins verið miðlungi góður og
til þess liggja að sjálfsögðu nokkrar
ástæður. Við höfum óneitanlega orð-
ið fyrir áhrifum utan að frá og byggj-
um ekki á tómum langskyttum eins
og við gerðum hér áður fyrr. Nú er
lögð meiri áherzla á samhæfni og
vörn. Að lokum þá vil ég aöeins segja
að leikurinn verður jafn, og
skemmtilegur eins og alltaf hefur
verið á milli þessara liða, sfðan
gamla Hálogaland var og hét.
||f
PLftSTPQKAVERKSMICkJA
Sl™ 82439-82155
Grensásvegi 7.
fiox 4064 —
Pípulagnir
Tökum að okkur alla
pipulagningavinnu
löggildur
pipulagningameistari
74717 og 82209.
Hafnarfjaröar Apotek
Afgreiðslutiml:
Virka daga kl. 9-18.30
'Laugardaga kl. 10-12.30.
Helgidaga kl. 11-12
Eftir lokun:
Upplýsing^slmi 51600.
KNATTSPYRNULIÐ
Boltinn var blautur og
háll, og Tottenhamleik-
mönnunum gekk erfið-
lega að hemja hann.
Þegar þeir reyndu að
taka við knettinum,
skauzt hann frá þeim, til
leikmanna Nantes.
Loksins, þegarþeir náðu
nokkru spili, endaði það
alltaf þannig, að einn
missti knöttinn of langt
frá sér i blautu grasinu.
Roger Morgan sem var
á varamannabekknum
var að telja hve oft þeir
náðu að senda á milli, án
þess að Nantes leik-
maður fékk knöttinn.
Loksins náði Chivers
valdi á honum en
varnarmaður rændi
hann frá honum áður en
hann gat snúið sér við.
Eddie öskraði á hann, og
Nick setti niður hausinn.
Nantes átti miðjuna frá upp-
hafi, og sótti að Tottenhammark-
inu. Mönnun liðsins gekk mun
betur að hemja knöttinn og áhorf-
endum likaði það greinilega, þvi
þeir hvöttu þá óspart. Fyrsta
hálftimann var nánast um ein-
stefnu að ræða. Jafnvel háu
boltarnir á stóru framherja.
Spurs gerðu engan usla. Eyrun á
mér voru orðinn þreytt á öskrun-
um löngu fyri leikhlé. Eddie
Baily, hélt uppi áhværum köllum
til Spurs leikmannanna og fussaði
og sveiaði þegar leikmennirnir
gerðu mistök. Jafnvel löngu áður
en hætta varð fyrirsjáanleg var
hann búinn að merkja hana og
æpti skipanir.”
„Hann öskraði á Steve Perry-
man og sagði honum að passa
leikmann no 8, Alan Gilzean, sem
nú er i Suður Afriku, að koma og
hjálpa til i vörninni, og Jimmy
Neighbour að halda sig meira út i
kanti. Hann var að verða mjög
æstur, en samt heyrði enginn i
honum. Aðeins þegar leikurinn
færðist út á þann kant, þar sem
varamannabekkirnir voru gátu
leikmennirnir heyrt i honum. Phil
Beal, lét sem hann heyrði ekki i
honum,þegarhrópaðvartil hans,
og Mullery kallaði til baka til
hans þegar Baily haföi sagt hon-
um að drifa leikmenn liðsins
áfram.
Nicholson hrópaði lika, sér-
staklega til Chivers, og sagði hon-
um að berjast meira. En hróp
hans voru ekki eins áköf og hjá
Baily heldur var likt og það væri
aðeins augnabliks taugaæsingur,
þvi oftast greip hann um hausinn
þegar framherjunum hafði mis-
tekizt að ráða við sendingu. En
Baily stoppaði aldrei. Stundum
kallaði hann bara nöfn, aftur og
aftur, og var þá oftast á háa
C-inu. Einu sinni stökk hann
sjálfur af varamannabekknum og
setti hnéð upp i loftið. Það átti að
vera merki til Chivers um að
hreyfa sig, og vonaði hann sjálf-
sagt aðþað væri þó altént hægt að
sjá hann ef ekkert heyrðist.
Áhorfendurnir fyrir aftan vara-
mannabekkinn bauluðu, þvi þeir
héldu að það væri merki til
Chivers um að sparka i and-
stæðingana.
Þegar einhver af hinum þrem-
ur landsliðsmönnum i Tottenham
sem gerðu mistök var Baily enn
æstari en áður og hrópaði oftast
eitthvað i likingu við helv....
landsliðsmennirnir. Sjáið þá, þeir
leika fyrir England, en þeir geta
ekki leikið fyrir okkur. Hreyfið
ykkur, standið ekki þarna eins og
beljur. Hann er gagnlaus. Já,
gagnlaus. Fengið allt of mikla
auglýsingu i blöðum.”
An þess að tekið væri eftir þvi
var allt i einu kominn hálfleikur.
Við fylgdum leikmönnunum hægt
til búningsherbergisins. Þeir sátu
þögulir, og vöruðust að horfa á
hvem annan. Þjálfarinn, Wallis,
rétti þeim ávaxtasafa. Það var
ekkert te, en það var einmitt, það
sem leikmennirnir vildu. Þeir
voru of niðurlútir af þreytu til
þess að æsa sig yfir þvi. Þeir
aðeins störðu út i bláinn, eða
grúfðu andlitið i höndum sér.
Nick stóð þögull um stund, and-
lit hans var blóðrautt, svo byrjaði
hann að tala til þeirra, en reyndi
að hafa hemil á sér.
Þið berjizt ekki nóg. Þið verðið
að vera undan á knöttinn. Þið
látið þá leika sér að vild. Hann
talaði við hvern einstakan varnar
mann. Hann sagði England og
Beal að spila mjög aftarlega og
gæta sérstaklega leikmanna no. 7
og 10. Hann sagði ekkert við
framherjana. Hann var reiður út i
þá og þeir vissu það. Þeir voru
lika óánægðir með sjálfa sig.
Hægt stóð hver af öðrum upp,
leit i kringum sig, bað um drykk,
og reyndi að gerg, allt til þess að
losna við tiltal frá Nick.
Seinni hálfleikurinn var
svipaður þeim fyrri. Nantes var
mun meira með boltann fljótara
og ákveðnara. Sóknin var mátt-
laus en svona sæmilega tókst að
hemja sóknarleikmenn Nantes
Allir á varamannabekknum
gerðu sér grein fyrir þvi, að
framlinan átti slæman dag. Þetta
var einn af þeim útileikjum þar
sem þeir hreinlega földu sig, og
hugsuðu ekki á mikilvægum
augnarblikum. Neighbour reyndi
þó eins og hann gat, en Chivers
bókstaflega hvarf. Samt gat
maður merkt að aðrir leikmenn
Alan Gilzean eöa Gilly eins og hann er kallaður. Einn
snjallasti knattspyrnumaður sem verið hefur á Bret-
landseyjum. Hann leikur nú í Suður-Afríku.
LEIKURINN
Spurs óskuðu þess heitt og inni-
lega að hann myndi snúa lélegu
tækifæri i mark og auka þannig,
sjálfstraust liðsins, eins og hon-
um einum er lagið.
Gilly-Alan Gilzean — virtist
reyna, en komst ekkert áleiðis.
Fimmtán minútum fyrir leikslok
var hann tekinn út af og Roger
Morgan fór i hans stað. Þetta var
ifyrsta skiptið sem hann lék með
aðalliðinu siðan hann meiddist
fyrir nákvæmlega ári siðan.
Þetta virtist þvi skritin ákvörðun
hjá Nick.enhann vonaðist liklega
eftir kraftaverki. Gerðu mark
fyrir okkur, sagði Baily um leið
og Morgan fór inn á.
Jimmy Neighbour snéri sér við
þegar Roger birtist á leikvellin-
um, og hélt að hann væri leik-
maðurinn sem ætti að fara út af.
Hann var greinilega orðin mjög
þreyttur, eins og hann verður of t i
enda hvers leiks. Gilly var ekkert
hissa að hann skyldi vera tekinn
út af. Hann hafði fengið nokkur
spörk i sig, og var sjálfur fljótur
að koma sér út af þegar hann sá
að Morgan var að fara inn á.
Varamennirnir þrengdu að sér
til þess að gefa Gilly pláss. Ein-
hver rétti honum æfingargalla
Morgans og hjálpaði honum i
hann. Siðan settist hann á bekk-
inn andlitið þrungið af áreynslu
svitinn bogaði af honum. Hann
var eins og sigraður veðhlaupa-
hestur, eða broddgölturinn i sög-
unni „Hérinn og Broddgölturinn.
Eddie hélt áfram að öskra.
Áhorfendurnir fyrir aftan hann
voru nú orðnir reiðir. Þeir höfðu
byrjað hlæjandi, en nú voru þeir
örvæntingafullir, og svekktir.
Þeir voru vissir um að hann væri
að skipa leikmönnum sinum að
bregða Nantes — leikmönnunum.
Chivers var bókaður rétt fyrir
leikslok.
Spurs fékk bezta tækifærið i
leiknum um 3 minút. fyrir leiks-
lok, þegar Neigbour fékk óvænt
boltann i opnu færi, en mistókst.
Það hefði lika verið óréttlátt, ef
Spurs hefði unnið leikinn. Nantes
hafðileikið vel, átt meiri partinn i
leiknum, sóknirnar ágætlega
skipulagar og þeim hafði alveg
tekizt að halda Chivers niðri.
1 búningsherberginu eftir leik-
inn — sem endaði0:0 — voru leik-
mennirnir reiðir, svekktir, og
óánægðir. Varamennirnir
hvisluðu sin á milli að nú myndi
Nick segja eitthvað stórt. Hann
myndiekkiráðastá Chivers sagði
einn af þeim. Hann er orðinn of
frægur svo hægt sé að gagnrýna
hann, jafnvel þó hann ætti lélegan
dag.
Leikmennirnir féllu niður á
bekkina, örþreyttir, og Nick stóð
yfir þeim og sagði ekkert, i
fyrstu. Martin Chivers var sá
siðasti að setjast, og sagði þá um
leið. Lélegt lið, lélegt liö. Hann
sagði þetta augljóslega til þess að
fá svar. Það stóð heldur ekki á
þvi. Ég sagði aldrei að þeir væru
lélegir, sagði Nick, og horfði á
Chivers, reiður. Nick hafði mis-
skilið Chivers, hann hafði verið að
gagnrýna Tottenham-liðið, en
ekki Nantes. Hann hafði ekki
verið að segja að Nick hefði gefið
þeim rangar upplýsingar um
Nantes, þvi Nick hafði varað þá
nógu vel fyrir leikinn. Þrátt fyrir
þennan saklausa orðaleik milli
framkvæmdarstjórans og
Chivers, var greinilegt á öllu að
þeir voru að rifast eins og þeir
gerðu oft. Allir aðrir þögðu og
skömmuðust sin og hefðu liklega
helzt viljað fela sig. Þeir héldu
áfram að rifast, en skildu samt
varla hvom annann.
Chivers hélt áfram að tönnlast,
lélegt lið, lélegt, lið, og átti nú við
Nantes, og meinti, að ef Nick
hefði sagt þeim að þeir væru lé-
legir, sem þeir voru alls ekki, þvi
þeir voru betri, þá hefðu þeir ekki
átt i neinum vandræðum með þá.
Þetta var lika sagt til þess að
segja eitthvað, og fá útrás i skapi
sinu, og skjóta á Nick, en þeim
kom ekki allt of vel saman. Bill
reyndi að hafa hemil á skapi sinu,
það mátti merkja, að hann átti
erfitt með það.
Meinar þú að við áttum lélega
leikmenn? sagði Nick að lokum,
til að breyta um umræðuefni. Um
leið og hann sagði þetta stóð hann
örskammt frá Chivers, skalf dá-
litið af æsingi, og horfði á hann, til
að allir gætu skilið að ef einhver
var lélegur þá hefði það einmitt
verið hann.”
„Hvað meinar þú, sagði "
Chivers, og varð mjög reiður.
Síðasti hluti
Eftir þessu hafði hann kannski
verið að biða svo hann gæti sagt
það sem hann vildi sagt hafa.
Hvað þykist þú vita um það, þú
hælir okkur aldrei þegar við
gerum vel. Aldrei. Hvað þykist þú
vita um það? Þú varst ekki
sjálfur á leikvellinum. Þú þurftir
þess ekki. Það er auðvelt að horfa
áog gagnrýna, já það er auðvelt.
Égþekki þetta ekki siður en þú,
ég hef verið atvinnuknattspyrnu-
maður, sagði Nick og var
ákveðinn i að gefa sig ekki. Um
hvað ertu eiginlega að tala? Eitt
veit ég vel að við höfðum nokkra
lélega leikmenn áðan. Þeir
reyndu ekki einu sinni. Það er
það, sem ég erað segja, hélt Nick
áfram.
Þúvarstekki inná,hélt Chivers
áfram, og endurtók það æ ofan i
æ, en samt mátti merkja að hann
var að gefa sig, en það var samt
of snemmt að gefa sig alveg.
Hann var ennþá hálf ruglaöur
eftir leikinn, svekktur og ergi-
legur.
Nick beið eftir því að hann héldi
áfram og langaði greinilega til að
halda rifrildinu áfram, en reyndi
samt að stilla sig. Reiðin byrjaði
að renna af mönnum áður en hún
hafði náð trausta taki á þeim.
Einhver bað um handklæði, og
þegar Baily henti þvi til hans
braut hann flösku, og glerbrotin
láu út um allt undir löppum leik-
mannanna. Nick gekk frá Chivers
og byrjaði að tina þau upp.
Smám saman komst allt lff
aftur eðlilegt horf á i búningsher-
berginu. Leikmennirnir stóðu
sumir upp og skömmuðu Baily
fyrir klaufaskapinn. Menn fóru i
sturtu og reiðin koðnaði. Þjálfar-
inn Wallis leit á meiðsli þeirra
sem orðið höfðu fyrir árekstrum.
Aðrir fóru yfir leikinn i orðum,
hvar þeir hefðu gert mistök og
svo framvegis.
Chivers varsá eini sem hreyfði
sig ekki. Þegar allir aðrir voru
nær klæddir, sat hann ennþá i
drullugu fötunum, eins og hann
hafði komið frá leikvellinum.
Hann starði út i loftið, greinilega
sár, og ennþá svekktur og leiður.
Hver var tilgangurinn? Hvers
vegna ætti mér ekki að vera
sama, ég reyndi það, sem ég gat.
Ég vildi vinna. Allt sem ég fæ eru
tómar skammir, hefur hann
liklegast hugsað.
Mullery, byrjaði að syngja Oh,
What a Beautiful Morning
hástöfum, og illa, og hann vissi
það sjálfur, en hélt samt áfram,
þegar allir báðu hann lengst allra
orða að hætta sem skjótast. Þrátt
fyrir allt hafði leikurinn endað
með marklausu jafntefli, og það
var ekki svo slæmt á útivelli.
Einhver hrópaði til Eddie að
opna dyrnar, þvi herbergið var
eins og of n, og gufan svo mikil að
varla sáust mannaskil. Hann
opnaði báðar dyrnar.”
Lokið helv... dyrunum sagði
Mike England, sem var að klæða
sig við aðrar þeirra. Starfsmenn
leikvangsins hengu fyrir utan
dyrnar til þess að reyna að sjá
inn. Þeir eru eins og apar þarna
fyrir utan, sagði einhver.
Einn segir að það eigi að opna
dyrnar, og annar að það eigi að
loka þeim, sagði Eddie. Bloody
hell. Hann lokaði þvi báðum
dyrunum. Það var bankað fast á
dyrnar. Eddie opnaði þær þótta-
lega og bjó sig að sega eitthvað
við „apana” fyrir utan. Það var
þá enginn annar en forseti félags-
ins MR. Wale, og meðstjórn-
endurnir Bill Stevens og Dr.
Curtin, sem komu inn. Þeir
frekar skriðu inn, en gengu
þegar þeir fundu hvernig and
rúmsloftið var inni, og kinkuðu
aðeins kolli til Nick.
Öhreinu fötin og skórnir voru
tekin saman af Wallie og Baily en
Nick og MR. Wale fóru i eitt
homið og töluðu saman i hálfum
hljóðum.
Hárið ætlar aldrei að þorna á
mér, sagði Roger Morgan, sem
var orðin klæddur um leið og
hannnuddaði handklæði við haus-
inn á sér. Herbergið var enn eins
og gufubað.
Forráðamennirnir fóru út
aftur. Læknirinn, Dr. Curtin,
hafði skoðað alla leikmennina, og
enginn var alvarlega meiddur,
sem betur fór. Forseti félagsins,
Dr. Wale vill fá mannskapinn til
sin, þegar þeir kæmu til hótelsins,
sagði Nick en verið ekki hræddir
þið þurfið aðeins vera um 15
minútur þar. Það verður snarl
þar, en munið, að það er máltið
siðar, ef menn vilja.
Chivers var loksins kominn i
sturtu. Hann var kominn i ögn
betra skap og lif færðist i hann.
Hann þurrkaði sér við hliðina á
Mike England, og spurði hann
hvort hann hefði heyrt, sem einn
Tottenhamáhangandinn hafði
sagt, að hann hefði átt að gera sex
mörk i leiknum.
Þeir vita ekkert sagði England
snöggt. Þeir vit alls ekkert.
England byrjaði að flauta lágt, en
samt ekki falskt. Það var ekki
pop-lag heldur lag eftir
Tchaikowsky, úr Hnetubrjótnum.
Hann var tilbúinn til að fara,
kominn i jakkafötin og leit út eins
og ungur framkvæmdarstjóri.
Nokkrir brezkir blaðamenn
komu inn. Þeir foru til Chivers og
Mullery. Einn af þeim hafði heyrt
úrslitin i öðrum Evrópuleikjum,
og allir þögnuðu og hlustuðu á
hann.
Þrátt fyrir að rútubílsins hafði
verið vel gætt, höfðu nokkrir
unglingar læðst inn i hann. Þeir
stóðu siðan upp þegar leik-
mennirnir komu og báðu þá um
eiginhandaráritun, einkum þó
Chivers. Hann varð við óskum
allra. Franskir unglingar um-
kringdu bilinn, svo hann átti i
erfiðleikum með að komast
áfram. Ef þeim hafi fundizt að
þeir höfðu verið rændir sigri, eins
og þeir ensku hefðu gert þá létu
þeir það ekki i ljós. Þeir voiu að-
eins ánægðir með að hafa fengið
tækifæri til að sjá Tottenhamliðið
sérstaklega þó Chivers.
Eftir samkvæmið hjá forsetan-
um Mr. Wale, fóru flestir leik-
mannanna á barinn. Þar voru
þeirum stundogdrukku bjór með
blaðamönnuin og öðrum. Sumir
vildu reyna næturlif Nantes-borg-
ar, en aðrir fóru i rúmið um eitt
eða tvö leytið og voru fegnir að
þessari ferð var svo gott sem
lokið.
Þvi má svo bæta við að Totten-
ham vann siðari leikinn gegn
Nantes — og vann svo UEFA
bikarkeppnina.
MuUery
Peara*
Naylor
Colllns
Chlvcr*
Jenníngs
Gflrean
Peters
Knowies
*
ULFAR
JAC0BSEN
Ferðaskrifstofa
Austurstræti 9
Farseðlar um allan hein
Simar 13499 og 19491
BREIÐÁS
Vesturgötu 3 simi 25144
KOSTABOÐ
á kjarapöllum
KJÖT & FISKUR
Breiðholti
Simi 74200 — 74201
Dúnfl
Síðumúla 23
/ími 64900
Heimiliseldavélar,
6 litir - 5 gerðir
Yfir 40 ára reynsla
Rafha við Óðinstorg
Símar 25322 og 10322