Alþýðublaðið - 28.07.1979, Qupperneq 3

Laugardagur 28. júlí 1979.
3

Framkvæmdastjóri: Jóhannes
Guömundsson
Abyrgöarmaöur: Bjarni P.
Magnússon
Ritstjórnarfulltrúi: Guöni Björn
Kjærbo r
Auglýsingar: Ingibjörg Siguröar-
dóttir
Dreifingarstjóri: Siguröur Stein-
arsson
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir.
Ritstjórn og auglýsingar eru aö
Slöumúla 11, Reykjavik, simi
81866.
Tveir helztu hugsuðir í þing-
flokki Sjálfstæðisflokksins eru
alþingismennirnir Ellert B.
Schram og Eggert Haukdal. Hins
vegar ætti stuðningsfólk Sjálf-
stæðisf lokksins að gera sér það
til gamans að spyrja þessa tvo
hugmyndafræðinga um stefnu
Sjálfstæðisf lokksins í landbúnað-
armálum. Hætt er við að spyrj-
endur fengju nokkuð ólík svör.
Ellert B. Schram og nokkrir
Sjálfstæðismenn aðrir hafa látið
sem þeir fylgdu stefnu sem í
grundvallaratriðum líkist stefnu
Alþýðuf lokksins. Þessir menn
hafa hins vegar ævinlega verið
áhrifalausir, þegar Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur haft hönd í
bagga með framkvæmdavald-
inu. Eggert Haukdal og skoðana-
bræður hans leggja hins vegar
kapp á að jafnvel yfirbjóða
Framsóknarf lokkinn, og Alþýðu-
bandalagið núorðið, í þvf að auka
við styrkjakerfið, bæta við
niðurgreiðslurnar, gera fram-
leiðslukerfi landbúnaðarins enn
óheilbrigðara, auka á byrðar
skattgreiðenda.
Það er með ólíkindum hversu
lengi Sjálfstæðisflokknum hefur
liðizt að hegða sér eins og tví-
höfða þurs í landbúnaðarmálum.
Þeir reka allt aðra stefnu gagn-
vart neytendum landbúnaðaraf-
urða heldur en þeir gera gagn-
vart framleiðendum landbúnað-
arafurða. Hins vegar er það svo,
að vaxandi áhugi alls almennings
á efnahagsmálum leiðir eðlilega
til þess, að æ fleiri krefjast
skýrra svara við þeirri einföldu
spurningu, hver sé stefna Sjálf-
stæðisflokksins í þessum mála-
f lokki. Hún hef ur engin verið. Og
jafnvel þótt bæði Ellert B.
Schram og Eggert Haukdal hugsi
skýrt, þá nægir það ekki þegar
stefnurnar tvær eru eins olíkar
og dagur og nótt.
Sjálf stæðisf lokkurinn og
Framsóknarflokkurinn hafa til
skiptis farið með stjórn landbún-
aðarmála undanfarna áratugi.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn hef-
ur farið með stjórn þessa mála-
flokks hefur framsóknararmin-
um í þeim flokki verið afhentur
þessi málaflokkur, en sjónar-
miða neytenda hefur ekki gætt.
Þessa sér nú merki um samfé-
lagið allt. Hinar hefðbundnu
greinar landbúnaðar eru reknar
með gíf urlegum halla. Hins veg-
ar hefur ekki tekizt að tryggja
stórum hópum bænda viðunandi
kjör. Þessi stefna þjónar því í
raun hvorki bændum né neytend-
um. Búið er að koma upp fokdýru
skrifstofubákni, sem er niður-
greitt af skattgreiðendum. Þess-
ir skrifstofumenn hafa síðan öll
ráð bænda, og neytenda fram-
leiðslu þeirra, í hendi sér. Nær-
tækt umbótamál er þess vegna að
endurskoða það skrifstof ubákn
sem Framsóknarflokkurinn og
Sjálfstæðisflokkurinn hafa í
sameiningu komið á laggirnar.
Víst er að slíkt bákn er engin
trygging, hvorki fyrir hagsmun-
um bænda eða hagsmunum neyt-
enda.
Á undanförnum árum hafa
sprottið upp nýjar búgreinar, svo
sem grænmetisrækt, kjúklinga-
rækt og svínarækt. Þessar bú-
greinar eru ekki styrktar af al-
mannafé. Hins vegar er beint
samband framleiðenda og neyt-
enda. Þessar búgreinar fram-
leiða i samræmi við neyzluþörf.
Þær eru svar við breyttum
neyzluþörfum almennings. Ekki
sízt ber að fagna miklum fram-
förum sem að undanförnu hafa
orðið i grænmetisframleiðslu, og
hvetja aðstandendur þeirrar bú-
greinar f rekar til dáða. Hins veg-
ar sitjum við enn uppi með hinar
hefðbundnu búgreinar, þar sem
ríkisafskiptakerfið hefur keyrt
svo úr hófi fram, að nánast ekk-
ert samband er á milli neytenda
og framleiðenda. Oll framleiðsla
er styrkt og keypt, með niður-
greiðslum, með útflutningsbót-
um og með rándýru milliliða-
kerfi og skrifstofukerfi, sem
skattgreiðendur borga.
Guðlaugur í Karnabæ fram-
leiðir föt. Svo gera fleiri fram-
leiðendur. Fjölmargt fólk vinnur
við framleiðsiu fatnaðar, enda
hefur klæðnaður talizt til undir-
stöðunauðsynja allt síðan á dög-
um Adams og Evu. En hvað
myndu skattgreiðendur segja, ef
Guðlaugur í Karnabæ og aðrir
framleiðendur fatnaðar gerðu
um það kröf u á hendur ríkisvald-
inu að þeir mættu framleiða það
sem þeim sýndist, án tillits til
markaðar og án tillits til neyt-
enda, og ríkisvaldið ætti sfðan að
tryggja þeim að kaupa, niður-
greiða og flytja út, langt undir
framleiðslukostnaði, allan þann
fatnað, sem þeir ekki gætu selt
innanlands? Auðvitað segðu
skattgreiðendur nei, og enda
dytti Guðlaugi í Karnabæ vænt-
anlega ekki í hug að fara fram á
siikt.
En slík er landbúnaðarstefnan
í reynd. Á síðustu f járlögum fóru
nær 15 af hundraði beint eða
óbeint í styrkjakerfi land-
búnaðarins. Þessa sér merki á
þeim skattseðlum, sem fólk hef-
ur nú verið að taka á móti. Fram-
sóknarflokkurinn hefur varið
þetta kerfi með oddi og egg.
Hann hefur þó ekki farið dult
með þær skoðanir. Það hefur
hins vegar leikið meiri vafi á
stefnu Sjálfstæðisflokksins í
þessum efnum.
Andstæðingar jafnaðarmanna
héldu því fram á árum áður að
Alþýðuf lokkurinn væri að f jands
kast við bændur og landbúnað
með því að benda á þessar stað-
reyndir og kref jast úrbóta. Þetta
er auðvitað alrangt. Alþýðu-
flokkurinn hefur viljað og vill
heilbrigðan landbúnað. En i
veröld, þar sem tækni fleygir
fram, lifskjör batna og neyzlu-
kröfur aukast, hefur engin þjóð
efni á því að búa við kerfi, sem
efalítið var réttlætismál fyrir
áratugum, en hefur fyrir löngu
gengiðsér til húðar. Kjarni þessa
máls er sá að bændur og samtök
jseirra, eins og aðrir fram-
leiðendur vöru og þjónustu, verða
að taka tillit til markaðar, til
vilja og þarfa neytenda. íslenzk-
ur landbúnaður á að vera rismik-
ii atvinnugrein, sem stendur und-
ir sér og framleiðir þá vöru, sem'
neytendur vilja neyta, á því verði
sem neytendur vilja gefa fyrir
vöruna. Styrkjakerf i ríkisins get-
ur auðvitað verið nauðsynlegt í
einhverri mynd um lengri eða
skemmri tíma. En það styrkja-
kerf i má ekki verða svo ofvaxið,
að það skeri á öll tengsl fram-
leiðenda og neytenda.
Rikisvaldið þarf að gera áætl-
un til nokkurra ára, sem miðar
að því að framleiðendur land-
búnaðarafurða framleiði í fullu
samræmi við þarfir markaðar-
ins. Smám saman verður að
draga úr hinu óhóflega styrkja-
kerfi og stefna verður að því, að
það verði að mestu af numið. Það
er eðlileg þróun að í veröld auk-
innar tækni. Alls staðar í tækni-
væddum löndum hefur það verið
hluti af sókn til betri lífskjara að
þeim fækkar sem vinna við
f ramleiðslustörf í landbúnaði.
Hins vegar verður að sjá svo um,
að slíkri þróun fylgi ekki óþæg-
indi eða sársauki. En því má hins
vegar ekki gleyma að heilbrigð
matvælaframleiðsla er undir-
staða góðra lífskjara. Heilbrigð-
ur þróttmikill og rismikill land-
búnaður á íslandi er þess vegna
undirstaða góðra og batnandi
lífskjara. Þeim mun beinna sam-
band sem er milli bænda og
neytenda, þeim mun betri trygg-
ing er fyrir góðum og batnandi
lífskjörum.
-VG.
SUNNU DAGSLEIÐakI :
Borgarskrifstofur
Austurstræti 16
óska eftir að ráða eftirtalda starfsmenn:
L Skrifstofumann.
Gtóð vélritunarkunnátta nauðsynleg.
Verslunarskólamenntun eða hliðstæð
menntun æskileg.
2. Forstöðumann mötuneytis
(matráöskonu)
i mötuneyti Reykjavikurborgar,
Austurstræti 16.
Laun samkvæmt kjarasamningi borgar-
innar og Starfsmannafélags Reykjavikur-
borgar. Umsóknir með upplýsingum um
fyrri störf og menntun sendist skrifstofu-
stjóra borgarstjórnar fyrir 10. ágúst n.k.
Vinningsnúmer
í Happdrætti
Aiþýðuflokksins
6 - 477 - 595
- 1001 - 1370
- 1961 - 2218
2297 - 4195 -
4660
Skrifstofan er
opin alla daga
frá kl. 14-17
Staða framkvæmdastjóra
Almannavarnaráðs er laus til umsóknar.
Umsóknir sendist formanni Almanna-
varnaráðs Snæbirni Jónassyni vega-
málastjóra fyrir 15. ágúst 1979.
Almannavarnaráð 25. júli 1979
Skrifstofustörf
Raunvisindastofnun Háskólans óskar að
ráða tvo starfskrafta til almennra skrif-
stofustarfa. Vélritunarkunnátta er nauð-
synleg og starfsreynsla æskileg.
Umsóknir sendist framkvæmdastjóra
Raunvisindastofnunar Háskólans Dun-
haga 3 fyrir 10. ágúst n.k.