Vísir - 07.09.1970, Qupperneq 13

V rs 1 v . manuaagur 7. septemftcr 1970. ' u
^^1MW*inr*T^ffmT1",TT''m—W—WW^^IWTinntTi^W————TfflHin—IHIHlMHWfWI
Prfefsenduro,
upplysingsn í
síffls 12$41
TIZKUVEfM
Laegavegi 37ogXf
VELJUM iSLENZKT <H> (SLENZKANIÐNAÐ
. ; i Við velium PimM
- þctð jborg CET si [<3 *

mnmi - oi 'N* R H/F.
: f **•',** * t Án ■ i
SiuUiUUld 2/ :« neyKjaviK
Símcr 3-55-55 og í í-42-00
MMégLili \
meé gleraugumfrú
Austurstræií 20 Sinu 14566.
COOKY GRENNIR
COOIÍY i hvert eldhús. Hreinni
eldhús. Auðveldar uppþvott. —
COOKY fyrir þá, sem forðast
fitu.

Gæði í gólfteppi
Varía húsgögn.
GÓLFTEPPAGERÐIN HF.
Suðurlandsbraut 32 . Sími 84570.
Þ. ÞORGRÍMSSON & CO
ALA - AFGREIÐSLA
SUÐURLANDSBRAUT6 ðS.
Hann sá llkariia hans taka á |
sig mynd í þokunni, greindi sfð- 1
an andlitiö, steig skref fram úr ;
skugasjjum og var þá svo nálægt
Micm* að hann gat naumast rétt i
úr handleggnum.
Hann skaut viðstöðulaust, en ;
það var ekki með vilja gert að j
hann miöaði á andlitið, hann I
miðaði alls ekki, það var eins og i
byssan hefði sjáif hleypt af skot- !
inu. I sömu svipan var sem haka .
og munnur hyrifu úr andliti 1
Michels og þar myndaöist rautt
og ifjyrkt op. Hann hneig ekki
niður samstundis, en leit á hann,
fiyðu lostinn og spyrjandi, en
féll jVo loks niður á gangstéttina
svo *fcall við.
BBe hafði ekki hreyft sig úr
sporum. Hann hafði gleymt þvi i
að flýja. Hann hafðj líka næst- j
um gleymt öðru mikilvægu atriði
í áætlun sinni.
Hann þurfti á meiri peningum
að halda en hann hafði handbæra
til að greiða fyrir fariö með lest-
inni, og hann var efcki í vafa um
að Michel mundi hafa peninga í
veskinu sínu. Auk þess mundi
það tefja fyrir lögreglunni að
hún fynndi ekki nein skilríki á |
líkinu. Það var erfiðast. Hann
laut fram, lá við að sann krypi
á kné eins og við skráargatið,
heyrði eitlhvert kynlegt hljóð
eins og hryglu koma úr kverkum ,
ilichels hélt sig jafnvel sjá augu I
hans hreyfast, tök síðan tii fót-
anna með veskið í hendinni.
Hann viltist í hliðargöiunum, kom
loks á stað þar sem hann kannað-
ist við sig og varð að taka á sig
stóran krók áður en hann kom
aftur heim að húsinu, þar s'em
ÖM ljós voru þegar slökkt.
Hann lagði leið sína upp á efstu
hæðina. Louise kallaði fram i
myrkrið:
„Hver er það?”
Frú Lange var Ifka háttuð.
Hann kveikti ekki ljósiö í stiga-
ganginum. Áður en hún gerði þaö
hafði honum unnizt tfmi til að
segja það, sem hann -hafði ákveðið
aö segja:
„Hvenær getið þér náö í lest?”
spurði hún.
„Eftir þrjátfu og fimm mínút-
ur‘‘
,,Ég skal hjáipa yður að ganga
frá farangrinum”.
Hún kom fram á náttkjólnum.
Hann heyrði Louise spyrja enn?
„Hvað er um að vera, mamma?"
„Monsjör Elie verður að fara.
Faðir hans liggur fyrir dauðan-
um“.
Nokkrum m-ínútum síðar var
hann lagður af stað með töskuna
i hendinni. Þegar hann fór yfir
brúna á leiðinni á járnbrautar-
stöðina, fleygði hann skammbyss-
unni í f-ljótið, samfcvæmt áæ-tlun-
inni.
Hann -hafiV "Jeymt Mic-hel ger-
EaaK.-j:^
s-amlega. Hugsaði um það eitt að
ná í lestina....
SEINNI HLUTI.
Fyrsti kafli
Herbergi 66.
Símahringingin rauf þögnina
svo hastarlega, að jafnvel þeir
sem voru fyrir utan heyrðu hana
sumir Iitu hægt um öxl, þrýstu
nefinu að glerrúðunum o-g litu inn
í rökkurhúmið i anddyrinu. Elie,
s-em var önnum kafinn viö reikn-
in-gana, lei-t ósjálfrátt yfir aö
skiptiborðinu, skipti um tengsli
og t.ók talnemann.
„Carlson-hóteI“, svaraði hann
vélrænt, eins og hann hefði endur
tekið það svar árum saman.
„Craig hérna megin“.
Þaö varð þögn. Elie vissi ná-
kvæmlega hvaö kæmi næst
,,Hún hefur ekki gert vart við
sig?“
„Það hefur enginn komiö, hr.
Craig“.
„Ekki nein skilaboð held-ur?“
„Ég hefði gert yöur viðvart".
Síðustu þrjá dagana ha-fði Harry
Craig, forstjóri námunnar hringt
á þriggja kl-ukkustunda fresti, og
hann var ekki sá eini í borginni,
sem gripinn var óþolinmæði.
Gonzales sem gegndi nú starfi j
dyravarðar, farangursbera og |
lyftuþjóns, stóð upp úr sæti sínu
við lyftudyrnar, þa-r sem hann
hafði setið við að skoða mynda-
blað o-g gekk yfir autt anddyrið,
þar sem fótatak hans vakti berg-
mál eins og í kirkju. Hann varð
að ganga til hægri og yfir aö
aðalafgreiðsluborðinu til þess að
sjá Elie, sem sat þar bak við
skiptiborðiö, en til hægri við hann
stóð skápurinn m-eð hólfunum fyr
ir lykla og póst gestanna.
Gonzales var seinn í hreyfing-
um, enda feitlaginn og þungur á
sér. Hann studdi báðum olnbog-
um á afgreiðslu-borðiö, talaði leti-
lega og svo lágt að naumast heyrð
ist.
„Hvað sagði hann?“
„Hver?“
„Craig?“
„H-ann sagði ekkj neitt. Hann
bíður".
„Haldið þér það f raun og
veru?“
Elie tók aftur til viö reikning-
ana, hlustaði ekki lengur, og Gon-
zales fylgdist um stund með
starf; hans, varp þungt öndinni,
neri nefbroddinn, hélt svo aftur
til sætis síns og tók til við aö
skoða myndablaðið.
Klukkan yfir af-greiðsluborðinu
sýndi tí-u mínútur yfir tíu og Man
uel Chavez, hótelstjórinn, var
.ekki enn kominn niður úr fbúö
sinni. Hann hafði einungis hringt
um hálftiíuleytið, rétt eftir aö
T il 1 • V I i.M LúPfU' ' ■* í V ij