Vísir - 07.01.1971, Blaðsíða 2

„Sólin, bróðir minn...“
Óþekkt 16 ára fegurðardís hef-
ur verið valin til að leika hlut-
verk Klöru dýrlings í kvikmynd
ítalska leikstjórans, Francó
Zeffirellis, „Bróðir sól, systir
máni". Zeffirelli segist hafa val-
ið stelpuna sem er ljóshærð og
bláeygð að nafni Judy Bowker frá
London eftir að hafa rekizt á
mynd af henni í brezku tímariti.
Ungfrú Bowker hafði aldrei lát-
ið sér leikferil til hugar koma.
Mynd Zeffirellis fjallar annars
inn líf dýrlingsins Frans frá
Assisi.
□□□□
Vonbrigði lögreglustjóra
Og svo kom bara venjulegt ný-
árskort, stílað til Eileen Newell og
á kortið var skrifað „Gleðileg jól
og gleðilegt nýár“, og reyndar
var þetta ekki einu sinni almenni
legt kórt, þvi að 'kveðjumar voru
bara krassaðar aftan á notaðan
flugfarseðil, en undirskriftin var
ekta, Leila Khaled, hin arabíska
drottning flugvélaræningjanna.
Sú sem jólakveöjuna fékk er
hins vegar 53 ára gömul kvinna,
sem er lögreglustjóri eða varö-
stjóri við Ealing lögreglustöðina
í London, þar sem Leilu var hald
ið fanginni, meðan á kreppunni
stóð í Mið-Austurlöndum í sept-
ember s.l.
Auðvitað þótti frú Newell vænt
um að fá kveðjuna, en eins og
hún sjálf sagði, „þá bjóst ég við
að fá handsprengju og Leila var
reyndar búin að lofa því að senda
mér eina til að hengja á jóla-
tréð. Þegar Leila kom fyrst á stöð
Leila Khaled.
ina til mín, var hún köld og af-
undin“, sagði lögreglustjórinn,
„en eftir stuttan tíma byrjaði hún
að spjalla við okkur og við héld-
um henni í góöu skapi með því að
spila viö hana og stundum spil-
uðum við jafnvel við hana
badminton. Þegar hún fór, sagöi
hún okkur, að sér hefði fundizt
skemmtilegt að vera hjá okkur.
Hún var bara aölaðandi, geðþekk
stúlka. Auðvitað hafði hún heim-
þrá“.
STEUBENVILLE

Eitraðasta borg
— jbar er loftmengun á svo háu stigi, oð grasib er blátt að lit
Verksmiðjumar á bakka Ohio-
fljótsins ausa óþverranum yfir
íbúa borgarinnar. ►
Húsin og götumar I Steuben-
ville em blakkar af mengun-
inni. 'f
Loftmengun í borginni Steub-
enville í Ohio er orðin svo mikil
að gras er þar víða blátt á lit-
inn og tennur dýra, einkum kúa
grotna niður og detta úr þeim.
Hús sem einhvem tíma voru mál-
uð í skærum litum eru nú blökk.
Mannfólk þjáist þar stöðugt meir
af Iungnasjúkdómum og annars
konar kvillar færast æ meir í
vöxt. Þessi verksmiðjuborg á
bökkum Ohio-fljótsins er hin
mengaðasta í öllum Bandaríkjun-
um.
Stofnun sú í Bandaríkjunum
sem hefur með eftirlit með meng-
un og úrræði í mengunarmálum
aö gera (NAPCA = National Air
Pollution Control Administration)
skipaði nýlega Steubenville í það
sætið á sínum svarta lista, sem
einungis þær borgir eru í þar sem
mengunarvandinn er hrollvekj-
andi — og fleiri borgir eru ekki
enn komnar í þaö sætið.
Þessi úrskurður kom flestum
íbúum borgarinnar næsta lítið á
óvart, og hafa þeir sagt frétta-
mönnum sem borgina hafa heim-
sótt, að hjá þeim verði gras
oftast blátt með vorinu, og tenn-
ur hrynji úr nautgripum — borg-
arlæknirihn hefur og gefið
skýrsju urn.fjplguti þrálátra sjúk-
dómstíifeíla.
Patsy déLdca heitir maður sá,
sem í Steubenville hefur það verk
með höndum að fylgjast daglega
með mengun í lofti — reyna aö
mæla hana og ef hann getur,
benda á einhver ráð til úrlausn-
ar. Hann segir að daglega spúi
verksmiðjurnar úr sér 50>/2 tonni
af úrgangsefnum, s. s. sóti og
olíureyk á hverja fermilu í borg-
inni og 8 sýslur sem umhverfis
hana eru. Helzt eru það hinar
risavöxnu stálverksmiöjur sem
auka á mengunarvandann, en þær
teygja sig 60 mílur meðfram
Ohio-ánni. Segir deLuca, að í sum
um hverfum sé mengunin 127
tonn á hverja fermílu daglega.
Borgarstjórinn í Steubenville
rsegir, að hann sé bæði reiður
og hræddur vegna þessarar meng-
unar, og segir hann, aö það sorg-
lega í málinu sé, aö mengunin
sé borgurunum, íbúum Steuben-
ville ekki að kenna, heldur séu
þaö verksmiðjumar, sem aðkomu-
menn hafi reist, sem skuldina beri
að gjalda.
Mengunareftirlitsmaðurinn, de
Luca, segir að veröi ekki gripið
til einhverra ráðstafana, „hverjar
sem þær verða, þá verðum við
öll dauð í þessu helvíti innan
/fárra ára. Þeir gera ekkert þess-
ir góðu menn“, segir deLuca,
„þetta er hér eins og annars stað-
ar, að mennirnir halda fundi og
aftur fundi f öllum borgarhverf-
um og sýslum hér í kring og
samþykkja að þetta sé voðalegt
en ekkert er gert“.
ALAIN DELON sló sig tii riddara
Franska kvikmyndahetjan,
Alain Delon hefur nú sveipað
sjálfan sig dýrðarljóma i augum
frönsku þjóðarinnar. Hann vann
það afrek að bjarga frægu, sagn-
fræðilegu plaggi úr höndum út-
lendings.
Þannig var, að er fréttamenn og
sagnfræðingar fóru eftir lát de
Gulle að grauta 1 heimildum
um ævi háns, komust þeir að þvi,
að ávarp er hann flutti árið 1940
frá London, er Frakkland hafði
fallið í hendur Þjóðverjum, var
týnt.
Þetta ávarp las hann í júní
1940 og hefst þannig: „Frakkland
hefur tapað orrustu! En Frakkland
hefur ekki tapað stríðinu! Frakk-
land mun ná aftur frelsi sinu og
glæsileik. Það er markmið mitt,
mitt eina markmið!"
AUs er þetta ávarp 131 orð,
vélritað á eina síðu.
4 dögum eftir að de Gautle lézt,
kom ónafngreindur Frakki og
bauð það uppboðshaldara ti! sölu
fyrir 100.000 dollara. Var það
uppboðshaldaranum Pierre de St.
Cyr sem bauðst handritið og var
honum tjáð, að því aðeins fengi
hann handritið, að hann héldi söl-
unni leyndri og að hann seldi þaö
aðeins útlendingi.
De Cyr varð felmtri sleginn
við þetta boð og sá ekkert ráð
vænna en að setja sig í samband
við Delon, sem sendi vin sinn
frá Buenos Aires með erlendan
passa sinn og 54.545 dollara af
fé Delons og keypti vinurinn hand
ritið. Delon fékk þaö síðan f
hendur og afhenti það varnar-
málaráðherranum, Michel Debré,
sem fékk það Frelsishreyfingu de
Gaulle, sem stofnað var til heið-
urs hetjum úr mótspyrnuhreyf-
ingunni.
Alain Delon í hlutverki sínu i „The Cicilian Clan“.