Vísir - 23.01.1974, Blaðsíða 2

2
Vísir. Miðvikudagur 23. janúar li)74.
vímsm:
Eruð þér hlynnt(ur) ritskoðun
innlcnds sjónvarpsefnis?
Guðni Erlcndsson, kaupmaður:
— Alls ekki. Umsjónarmenn inn-
lendra þátta eiga að bera sjálfir
fulla ábyrgð á þeim. Það er alveg
óþarfi að láta þættina ganga i
gegnum einhverja, sem vinza úr.
Það á bara að hafa hæfa menn til
að sjá um þættina.
Nanna Þorleifsdóttir, húsfrú: —
Ekki vissi ég, aö ritskoðun ætti
sér stað hjá sjónvarpinu. Ef svo
er, þá er ég algerlega andvig þvi.
Jón Nordgulen, sjómaður: — Já,
það finnst mér. Aftur á móti eiga
forráðamenn sjónvarpsins ekki
að hafa rétt til að varpa hverju
sem er út þrátt fyrir það.
Jón Þorsteinn Gunnarsson,
starfsmaður: — Tvimælalaust
ekki. Þeir, sem hafa með þætti i
sjónvarpinu að gera, eiga að vera
það viti bornir, að þeir viti, hvað
þeir eru að bera á borð fyrir
landsmenn.
Sigmar Pétursson, veitinga-
maður: — Nei, þvi ábyrgðarmenn
þáttanna eiga að bera fulla
ábyrgð á þvi efni, sem þeir bera
fram. Til þess eru þeir lika
ráðnir.
Margrét R u n ó 1 f s d ó 11 i r ,
afgreiðslustúlka: — Nei, ekki, þvi
þeir, sem sjá um þætti, eiga að
bera ábyrgðina. Annars er bara
orðið allt of mikið um komma-
áróður i sjónvarpinu. Slikt mætti
gjarnan minnka.
,, Barnakjallarmn'' í
„Ég á sjálf fjögur ung
börn, og þar sem fyrir-
sjáanlegt er aö ég verö
bundin yfir þeim næstu
árin, fannst mér allt í lagi
aö taka að mér umsjón
eins og fimmtán stykkja í
viðbót".
Sú sem er svo órög við
barnauppeldið heitir Aðalheiður
Guðmundsdóttir, húsmóðir i
Kópavogi. Aðalheiður hefur nú
komið á fót barnaheimili i
Kópavogi, þar sem hún hefur
milli 10 og 20 börn daglega i um-
sjá sinni, ásamt annarri stúlku,
Ingveldi Þorkelsdóttur.
Barnaheimi1 ið rekur
Aðalheiður heima hjá sér i
Kópavogi, og hefur til þess lagt
undir allan kjallara hússins.
,,Ég byrjaði á þessu
barnastússi fyrir nokkrum
árum og tók þá nokkur börn á
heimili mitt. En það var bara
orðið fullerfitt i framkvæmd,
svo við innréttuðum kjallarann
fyrir börnin i haust”, sagði
Aðalheiður.
Inngangurinn i barnaheimilið
er innan úr bilskúrnum. Bil-
skúrinn gegnir ekki siður mikil-
vægu hlutverki en kjallarinn
sjálfur, þvi þar stendur einn
tugur barnavagna, og i
helmingnum af þeim eru sof-
andi ungabörn.
Þegar Visismenn heimsóttu
barnaheimilið i gær, var
„drekkutimi”. Allir sátu i röð
við stórt borð, drukku kakó og
mauluðu normalbrauð með.
„Börnin eru hvaðanæva að af
Stór-Reykjavikursvæðinu. Eitt
þeirra kemur meira að segja
allt frá Seltjarnarnesi og
hingað. En það er alveg gifurleg
þörf fyrir barnaheimili, og ég
tel að þetta barnaheimili leysi
vissan vanda. Ég reyni svo að
taka inn börn eftir þvi sem
plássið leyfir”, sagði
Aðalheiður ennfremur.
Félagsmálaráð Kópavogs gaf
fullt samþykki fyrir starf-
rækslu barnaheimilisins, og nú
liggur fyrir umsókn til mennta-
málaráðuneytisins á viður-
kenningu þess. Vonar Aðal-
heiður að riki og bær taki þátt i
kostnaði foreldranna vegna
gæzlu barnanna, eins og er á
öðrum barnaheimilum.
„Þrátt fyrir að ég er ekki
menntuð fóstra, þá hef ég alið
upp börn i þrettán ár, svo ekki
skortir æfinguna”, sagði
Aðalheiður og hló við.
A barnaheimilinu eru börnin á
aldrinum frá 2ja mánaða og
upp i 5 ára. Einn pilturinn hefur
verið hjá Aðalheiði frá þvi hann
var sjö mánaða, en nú er hann
þriggja ára.
Þrátt fyrir að um enga
niðurgreiðslu á rekstrinum sé
að ræða, hefur tekizt að koma
Kópavogi
— 4 barna móðir bœtti við sig
15 í viðbót, úr því að hún var á
annað borð við barnagœzlu
„Það er drekkutlmi hjá okkur,” sögðu börnin á barnaheimilinu I
Kópavogi. Drykkjan fór fram með miklum siðmenningarbrag, og
allir kepptust við að sulla ekki út.
Ljósm: Bragi.
gjaldinu fyrir hvert barn
niður fyrir það sem kostar i
raun og veru að hafa eitt barn
á öðrum barnaheimilum.
— ÓH
Aðalheiður Guðmundsdóttir með
einn skjólstæðing sinn. „Þetta er
oft á tiðum þreytandi starf, en
skemmtilegt,” segir hún.
Barna,,kjallarinn” er að engu
leyti öðrum baruaheimilum
frábrugðinn — þar er leikið og
ærslazt svo lengi sem kraftar
endast. Og stundum getur það
verið anzi lengi.
HRINGIÐ í
SÍMA 8-66-11
KL13-15
SVONA A HATIÐAR-
LJÓÐIÐ EKKI AÐ VERA
Engan konung veit ég frægari
en Halfdan svarta. Hann
drukknaði i nautabrunni á
vatninu Rönd og var skorinn i
fjóra parta og urðaður i fjórum
fylkjum i Noregi.
Haraldur sonur hans, sem siðar
var nefndur „hinn hárfagri
(lúfa)” var þá stráklingur, 10 eða
12 ára, og hefir þvi ekki verið
beysinn til stórræðanna, enda var
það vist Guthormur móðurbróðir
hans, sem var honum drýgstur til
frægðarinnar i upphafi...Nú hafa
þrir eða fjórir tugir stórskálda og
menningarvita þjóðarinnar setið
með sveitta skalla, svo mánuðum
skiptir, við að semja afmælis-
hátiðarljóð i tilefni af að 11
hundruð ár eru talin frá landnámi
Islands. Þetta hefur vist að beztu
manna yfirsýn ekki tekizt...Yfir-
helling andans ekki verið nógu
sterk. Hér upplögð eldskirn fyrir
atóm-skáldin okkar. Nú er
andlaga landið vist þeirra, og svo
mætti semja elektróniska tónlist
við afurðirnar...Þarna gæti svo
komið rannsóknarefni fyrir
óbornar kynslóðir.. .t.d. við
samanburð á „Brennið þið vitar
með snilldar tónverki Páls tsólfs-
sonar við” og ellefu hundruð ára
óðnum til fósturjarðarinnar.
Ef til einhvers gagns gæti
komið, sem viðmiðun, þá er hér
tilraun til að sýna, hvernig
hátiðarljóðið á „EKKI” að vera,
hvorki að þvi er snertir efni eða
rim..Bezt þvi að láta vaða á
súðum með hvort tveggja...
Svo óska ég stórskáldum okkar
og menningarvitum til hamingju
með tvö hundruð þúsund kallinn.
Þórarinn frá Steintúni
► D