Vísir - 17.08.1974, Side 2

2
Vísir. Laugardagur 17. ágúst 1974.
vimsm:
Vinnuröu á laugardögum?
Hrafn Gústafsson, sjómaöur. —
Ég geri það svona af og til núna,
liklega svona einu sinni i mánuði.
Annars hef ég nú hingað til verið
á sjónum, og þá vinnur maður
nátturlega hvaða nafni svo sem
dagurinn heitir. Þegar maður fer
að skemmta sér svona á föstu-
dögum og fer á fylleri er vissu-
lega dálitið erfitt að þurfa að
vinna á laugardögum.
Egill Ásmundsson, verkamaður
— Ég var að vinna á flugvellinum
i Kaupmannahöfn og þar unnum*
við á vöktum. Það er nú frekar
leiðinlegt til lengdar, ég vildi
heldur vinna vikuna og fá þá fri i
tvo daga á eftir. Samt er nú alltaf
gott að eiga fri á rúmhelgum dög-
um til að skreppa i bæinn og þess
háttar.
Kristin Björnsdóttir, sjúkraliöi.
— Já ég vinn á vöktum og vinn
þar af leiðandi oft á laugardög-
um. Þar fyrir utan vinn ég svo
heima, svo að fæsta laugardag-
ana á maður fri. Jú, vissulega er
allt i lagi að vinna svona á vökt-
um, en maður vill þó frekar vera
heima hjá sér um helgar.
Jósep Gestsson, háseti.— Jú, það
geri ég! Ég er nefnilega sjómað-
ur. Vissulega væri skemmtilegra
að geta tekið sér fri um helgar til
að geta hvilzt, en þvi verður bara
ekki við komið.
Siguröur B. Jónsson, iögreglu-
þjónn. — Já, ég geri það. Ég vinn
vaktavinnu og er þá 4 daga i
vinnu og 4 daga i frii. Mér finnst
það ákaflega skemmtilegur
vinnutimi, og minar vaktir eru á-
gætar og þægilegar af vaktavinnu
að vera.
Haraldur Guömundsson, véla-
maður. — Já, ég vinn við frysti-
vélap og við keyrum alla laugar-
daga og sunnudaga núna. Mér
finnst ágætt að vinna svona mikið
og kynni ekki við mig á annan
hátt. Ég skemmti mér nú aldrei á
föstudögum, svo að laugardags-
vinnan kemur ekki að sök.
Sveitasjóðirnir fjórlitlir:
Rafmagnsveiturnar
draga til sín féð
Greiðsluerfiðleikar
stærri sveitarfélag-
anna eru nú geysilegir.
Hefur sveitarfélögun-
um reynzt erfitt að fá
auknar yfirdráttar-
heimildir hjá bönkun-
um, en örðugt er að
gera sér nákvæma
grein fyrir hversu mik-
ill yfirdráttur sveitar-
félaganna er, þar sem
þau hafa mismunandi
viðskiptabanka.
Samkvæmt upplýsingum
Magnúsar Guðjónssonar
framkvæmdastjóra Sambands
isl. sveitarfélaga stafa vand-
kvæði þessi að miklu leyti af
þvi, að tekjur sveitarfélaganna
eru miðaðar við áriö i fyrra. 1
hlutfalli við verðbólguna hafa
hins vegar útgjöld sveitarfélag-
anna aukizt til mikilla muna.
Myndast þannig mikið gap milli
tekna og útgjalda vegna verð-
bólgunnar.
Allar kostnaðaráætlanir hafa
þannig farið úr skorðum. Vegna
þessa ástands hafa sveitar-
félögin farið fram á að hækka
útsvarið úr 10% i 11% en ekki
hefur verið léð máls á þeirri
breytingu hjá yfirvöldum enn.
Á sama hátt og sveitarfélög-
unum gengur þannig illa að
hækka tekjur sinar, er þeim
erfitt um vik að lækka útgjöld.
Mikið af útgjöldum sveitar
félaganna er samningsbundið
eða lögbundið. Þar á ofan kem-
ur, að mikill hluti af stærri
framkvæmdum er boðinn út og
sveitarfélögin skaðabótaskyld,
ef út af bregður með greiðslur
eða fyrirhugaðar framkvæmd-
ir.
Þau sveitarfélög.semreka raf-
veitur eða hitaveitur, hafa átt I
enn meiri vandræðum meö að
láta dæmið ganga upp. Sérstak-
lega hefur gjaldskrá rafveitn-
anna valdið þvi, að taka hefur
orðið til sveitarsjóðanna til að
bæta hallann. Einstök sveitar-
félög hafa þó fengið hækkun á
gjaldskrá sinni, en almennt er
rafveitan mikill baggi á sveitar-
sjóði.
— JB.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
LOÐNAR TILKYNNINGAR
sjón-
varps-
mynd
Hinrik skrifar:
,,Það stendur ekki á skömm-
unum, þegar fólki þykir sjón-
varpið bjóða landsmönnum
lélegt efni. En sjaldan heyrast
viðurkenningarraddir, þegar
góðir þættir sjást á skjánum.
Mér finnst ástæða til að þakka
sjónvarpinu fyrir sýningu á
kvikmyndinni „Tólf reiðir
menn.” — Þetta var afbragðs-
mynd, vel leikin og spennandi
og efni hennar þess eðlis, að það
hlaut að vekja hugsanir hjá
ungum og öldnum. Hún er
vissulega þess virði að verða
endurtekin, svo að sem flestir
mættu njóta hennar.
Og úr þvi að ég fór nú að
skrifa þessar linur.þá vil ég nota
tækifærið og taka undir
áskorun þá, sem birtist i
lesendadálki Visis á dögunum.
Nefnilega að sjónvarpið hefji
sýningar á kristilegum þáttum
fyrir börn. — Nær allir ís-
lendingar eru meðlimir kirkj-
unnar og eru þeirar skoðunar,
að kristindómur sé áú undir-
staöa, sem bezt reyndist bæði
einstaklingum og þjóðinni i
heild. Það má þvi gera ráð fyrir,
að allur þorri foreldra muni
fagna þvi, að sjónvarpið flytji
slikt efni við hæfi æskunnar.
Þá vil ég nefna þá hugmynd,
að kristileg tónlist (ekki
eingöngu krikjutónlist) fái
nokkurt rúm i hinni fjölþættu
dagskrá hljóðvarpsins. Og þvi
þá ekki i sjónvarpinu lika? ,,Að
kvöldi dags” er vinsæll þáttur,
sem margir eru þakklátir fyrir.
En þar mætti nýta betur
möguleika sjónvarpsins og auka
þannig fjölbreytnina, m.a. með
kristilegum söng og á annan
hátt, sem við ætti.”
Jakob skrifar:
„Eru opinberir starfsmenn upp
til hópa ófærir um að tjá sig á
islenzku máli þannig að það megi
skiljast, sem þeir ætla að koma á
framfæri? Eru islenzkir blaða-
menn of latir til að „þýða” yfir á
skiljanlegt mál skilaboð frá
rikinu?'Þetta dettur mér i hug
eftir að sækja oliupeningana
mina. Vissulega varð ég glaður
viö, þegar ég komst að raun um,
að blöðin höfðu skýrt svo losara-
lega frá oliustyrknum að enginn
skildi upp né niður i þessari að-
gerð. Dæmi: tekið úr
Þjóðviljanum:
„Oliustyrkurinn er nú greiddur
fyrir þriggja mánaða timabil,
april, mai og júni. Fyrir þetta
timabil er hverjum framteljanda
greiddar 1800 krónur fyrir sig, og
hvern þann sem hann telur fram
fyrir. Já, ég áleit að ég væri eini
framteljandi fjölskyldunnar. En
var ekki langskýrast að segja að
borgaðar væri 1800 krónur fyrir
hvern fjölskyldumeðlim — eða
bara 1800 krónur á haus!
Oftlega er þvælt i auglýsingum
frá þvi opinbera þannig að enginn
skilur upp né niður i hlutunum.
Ég tók eftir þvi þarna á bæjar-
skrifstofunni að enginn hafði
skilið efni auglýsinga og frétta
vegna styrksins.
Nú, ekki er langt liðið frá Þing-
vallahátiðinni miklu. Þá var aug-
lýstur einstefnuakstur tii og frá
Þingvöllum. Þvi lauk svo, að
hinn dýri og góði Gjábakkavegur
var litt sem ekkert notaður að af-
lokinni hátiðinni — fólk skildi ekki
hvað opinberir aðilar voru að
reyna að segja fólkinu. Blaða-
menn hafa eflaust ekki skilið
heldur — og brugðust þeirri
skyldu sinni að útskýra nákvæm-
lega og með réttum orðum
hvernig haga bæri akstrinum til
og frá Þingvöllum. Upp úr þessu
varð „mesti umferðarhnútur i
1100 ár”. Er ekki ástæða til að
menn fari að hugsa svolitið
skýrar og leggja minni áherzlu á
hið virðulega fas og orðaleiki þess
opinbera?”.
„Gjábakkavegur — sá dýri og góði „þjóðhátlöarvegur” — var lítt sem
ekkert notaður að aflokinni hátfðinni, þvl að fóik skildi ekki, hvað opin-
berir aðilar voru að reyna að segja fólkinu........”

Helgi fékk skila-
boð fró Snorra
Enn um höfund Njálu
Spurning til
Helga og Snorra
Þeir fá i himnarikinu heimsend blöð
héðan af jörðunni: meira aö segja Timann.
Er Snorri hann las, hann flýttisér strax út á stöö
og stiliti sér hátiðlega upp framan viö slmann.
Svo öruggt væri með þetta höfundarheiti,
hringdi hann ekki, en sendi I staðinn skeyti.
Er þetta var taktiskur feill, sem aö framan er lýst,
þvl fráieitt þetta huiunni af málinu iéttir.
Að segja manni það, sem hann veit fyrir vist
hvers vegna sendi hann þá ekki Benedikt skeytið?
Cr þvi Snorri vildi tilkynna höfundarheitið,
hvers vegna sendi hann þá ekki Benedikt skeytið?
Ben. Ax.