Tíminn - 10.05.1966, Side 5

MUÐJUDAGUR 10. maí 1966
TÍMINN
. Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Kristján Benediktsson Ritstjórar: Pórarinn
Þórarinsson (áb) Andrés Kristjánsson. Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar Tómas Karlsson Aug
lýsingastj.: Steingrimur Gislason Ritstj.skrifstofur i Eddu-
húsinu. simar 18300—18305 Skrifstofur. Bankastræti 7 Af-
greiðslusimi 12323. Auglýsingasimi 19523 Aðrar skrifstofur,
simi 18300 Áskriftargjald kr 95.00 á mán tnnanlands — f
lausasölu kr. 5.00 eint. — Prentsmiðjan EDDA hl.
Tölur, sem tala
í Reykjavík er nú hærra verðlag á húsnæði en nokkru
sinnl Ástæðan er sú, að síðan „viðreisnin“ kom til
sögunnar hefur verið byggt miklu minna af íbúðum en
áður og hefur það hvergi nærri fullnægt eftirspurninni.
Seinustu 10 árin hefur árleg tala fulllokinna íbúða í
Reykjavík verið sem hér segir:
Árið 1956 . . . . 705 íbúðir
— 1957 .. . 935 —
— 1958 .. ....... . 865 —
— 1959 .. . . 740 —
— 1960 .. . 642 —
— 1961 .. . 541 —
— 1962 .. . . 598 —
— 1963 .. . 665 —
— 1964 .. , . 576 —
— 1965 . . . 624 —
Talan fyrir árið 1965 er byggð á skýrslu byggingafull-
trúans í Reykjavík, en' fyrir hin árin er farið eftir
skýrslum, sem birtar hafa verið í Fjármálatíðindum, sem
Seðlabankinn gefur út.
Samkvæmt þessum skýrslum hefur tala fulllokinna í-
búða í Reykjavík numið seinustu fjögur árin fyrir „við-
reisnina 1956:—1959, 811 íbúðum á ári til jafnaðar, en
sex „viðreisnarárin” 1960—‘65 hafa þær numið 607 1-
búðum til jafnaðar.
Þessi mikli samdráttur hefur orðið til þess að auka
húsnæðisskortinn stórkostlega að nýju.
Báðir núverandi stjórnarflokkar hafa verið sinnulaus-
ir um raunhæfar aðgerðir í húsnæðismálunum, eins og
framangreindar tölur sýna bezt. Þeir hafa látið bygging-
ar stórfyrirtækja og gróðamanna hafa algeran forgangs-
rétt. íbúðabyggingar fyrir almenning hafa alveg mætt
afgangi. Nú fyrir borgarstjórnarkosningarnar vakna þeir
loks af værum svefni og lofa öllu fögru.
Reynslan sýnir, að látalátum Sjálfstæðisfokksins og
Alþýðuflokksins fjnir kosningar er ekki að treysta. Hús-
næðismálin verða ekki leyst nema ný forusta komi til
sögunnar og þau látin fá forgangsrétt eins og 1956—59.
Mbl. og kommúnistar
í forustugrein Mbl. er ráðizt harðlega á þá, sem hafi
einhver mök við kommúnista, og þó sérstaklega, ef þeir
gera sig seka um að kjósa þá til einhverra trúnaðarstarfa.
Ef menn vissu ekki, að Mbl. skrifaði þetta til þess að
látast vera á móti kommúnistum, yrði þetta ekki skilið
öðruvísi en árás á formann Sjálfstæðisflokksins, dr.
Bjarna Benediktsson, en hann hefur margsinnis á þessu
kjörtímabili kosið sjálfur kommúnista eða látið ein-
hvern af flokksbræðrum sínum gera það, þegar kosið
hefur verið í trúnaðarstöður á Alþingi. Þannig eiga
kommúnistar að þakka þessu fulltingi Bjarna, að þeir
eiga nú fultrúa í bankaráðunum og stjórnum helztu rík-
isfyrirtækjanna.
Dr. Bjarni er ekki einn um það að hafa veitt komm-
únistum slíka aðstoð. Gerðist það ekki einmitt rétt fyrir
seinustu bæjarstjórnarkosningar. að Sjálfstæðisflokk-
urinn lánaði kommúnistum einn af borgarfulltrúum sín-
um til að koma Einari Olgeirssyni í stjórn Sogsvirkjunar-
innar? Geir Hallgrímsson getur áreiðanlega upplýst hvaða
Sjálfstæðismaður það var, sem þá kaus kommúnista.
SigurvSn Eínarsson alþm.:
Ostjórn í efnahagsmálum
Vöxtur verðbólgunnar aldrei meiri en seinustu 6 árin
Fyrir 6 árum lofaði ríkis-
stjórnin þjóðinni því, að hún
myndi stöðva verðbólguna. Hún
lét sér ekki nægja að lofa
þessu í ræðum á Alþingi, í
blaðaskrifum og á fundum víðs
vegar um landið.
Hún gaf út heila bók mcð
loforðunum, bókina Viðreisn,
sendi hana inn á hvert heimili
í landinu, og lét þjóðina borga.
En bókin Viðreisn er nú orðin
athyglisvert heimildarrit. Hún
sýnir þjóðinni fyrirheit rikis-
stjórnarinnar, að hún ætli að
koma atvinnu- og efnahagslíti
landsins á traustan og örugg
an grundvöll.
Hún nefnir að vísu þær
verðlagshækkanir sem leiða
munu af viðreisnarráðstöfunum
sínum í bili. En hún segir t.
d. að 13% hækkun framfærslu
kostnaðar „hlyti að sjálfsögðu
að verða öllum almenningi afar
þungbær“, svo að hún ætli að
sjá um að hækkunin fari ekki
yfir 3%.
Önnur fyrirheit i bókinni eru
þessu lík< t. d. að byggingar-
kostnaður hækki ekki nema
um 10—11%.
Ríkisstjórnin hefir nú fengið
6 ár til að efna f.vrirheitin sín.
fyrirheitin um stöðvun verð
bólgu, fyrirheit um traustan og
öruggan grundvöll atvinnu- og
efnahagslífs, án þess að fram
færslukostnaður hækki nema
um 3%.
Og efndirnar eru m. a. þess
ar:
Togaraútgerð er haldið uppi
með styrkjum. Fiskiðnaðurinn
varð að fá 80 millj. kr. fjárhags
aðstoð í einu lagi fyrir stuttu
síðan, til þess að stöðvast ekki.
Iðnaðurinn dregst saman og
Iandbúnaðurinn er þannig sett
ur, að bændurnir eru tekju
lægsta stéttin í landinu- Þann
ig er hinn „öruggi“ grundvöll
ur atvinnulífsins.
En verðbólgan? Hefir hún
vaxið upp fyrir þessi 3%? Á
réttum sex árum hefir vísitala
framfærslukostnaðar hækkað,
ekki um 3%, heldur um 83%.
En þetta er ekki að marka.
Ríkisstjórnin breytti útreikn-
ingi þessarar vísitölu þaunig,
að hún sýnir miklu rninni
hækkun, en annars hefði orðið.
En við höfum annan og rétt
ari mælikvarða á dýrtíðina.
Það er varðlagið á Iífsnauðsynj
um, sem við verðum allir að
kaupa. Og hvaða hækkanir
hafa orðið á þeim undanfarin
6 ár?
Rafmagn, hiti o.þ.h. hefir hækk
að um 67%
Fatnaður hefir hækkað
um 72%
Ýmsar vörur og þjónusta hafa
hækkað um 114%
og matvörurnar hafa hækkað
um 136%
og er þá síðasta bjargráðið ekki
meðtalið, hækkunin á fiski og
smjörlíki.
Fyrir 6 árum voru ársútgjöld
meðalfjölskyldu fyrir nauðsynj
ar sínar, þegar húsnæðiskostn
aður var ekki meðtalinn, am
51 þús. kr. Nú kosta þessar
sömu nauðsynjar fjölskyldunn
ar yfir 100 þús. kr. Þær hafa
hækkað um meira en helming
á þessum fáu árum.
Sigurvin Einarsson
Og þó er ástandið í húsnæðis
málum enn alvarlegra.
Fyrir 6 árum kostaði meðal
íbúð um 445 þús. kr. Nú kost
ar jafnstór íbúð um 967 þús.
kr- Hún hefir hækkað í verði
um meira en hálfa milljón á
6 árum. Allt lánið, sem húsnæð
ismálastjórn veitir, 280 þús. kr.
dugar ekki fyrir 2% árs verð
hækkun. f ofanálag er svo rík
isstjórnin búin að vísitölubinda
vexti og afborganir af íbúða-
lánunum. Árlegar greiðslur
lántakenda geta því maigfald
azt á komandi árum, ef við-
reisnarstefnan heldur áfratn.
Ársútgjöld meðalfjölskyldu
fyrir nauðsynjar sínar, að með
töldum húsnæðiskostnaði, ef
fjölskyldan býr í nýlegri íbúð
eru áreiðanlega ekki undir 160
—200 þús. kr. á ári eins og
nú er komið.
Þannig hafa þá cfndirnar á
fjTÍrheitunum orðið. Lífsnauð
synjar manna áttu ekki að
hækka nema um 3%. En þær
hafa nú hækkað á 6 árum um
112%.
Byggingarkostnaður íbúða
átti ekki að hækka nema um
10-11%. En hann hefir á þess
um sömu árum hækkað urti
113%.
Og það má reyndar bæta því
við, að því var heitið, að af-
nema skatta af almennum
launatekjum. En álögur á
þjóðina skv. fjárlögum, í formi
margskonar skatta og tolla,
hafa hækkað á 6 undanförnum
árum úr 1500 millj. kr. í 3800
millj. kr. eða um 153%. —
Nú er ekki á það minnzt, að
hækkun framfærslukostnaðar
verði öllum almenningi afar
þungbær.
Ríkisstjórnin mun ekki eiga
heitari ósk, en að fá að halda
völdum áfram. Og stefnubreyt
ing kemur henni ekki til hug
ar. Hvemig myndi þá verða
umhorfs í atvinnu- og efnahags
málum þjóðarinnar eftir 6 ár,
ef sama verðbólguþróunin héldi
áfram, eins og hún hefir verið
undanfarin 6 ár. Þá myndu árs
útgjöld meðalfjölskyldu verða
um 350 þús. kr. Þá myndi með
alíbúð kosta á þriðju milljón
kr. Þá myndi meðal fiskibátur
kosta 25—30 milljón kr. og
ýsuflök í soðið, þau myndu
kosta um 50—60 kr. kg-
Þetta á þjóðin í vændum ef
áfram verður fylgt viðreisnar
stefnunni.
Hvernig ætli að þá yrði á-
statt um sölu ísl. afurða á
erl. mörkuðum?
Fiskvinnslustöðvar geta ekki
selt afurðir sínar nú á erl. mörk
uðum fyrir kostnaðarverð,
vegna verðbólgunnar innan-
Iands, nema með styrkveiting-
um, þrátt fyrir geisiiniklar
verðhækkanir erlendis á und
anförnum árum. Hvað þá ef
vinnslukostnaðurinn tvöfaldast?
Og hér er um meir en 90% af
útfl.afurðum landsmanna að
ræða. Það er því ckkert smá-
ræði, sem hér er í húfi.
En hvað segir rildsstjórnin
um þessa óðaverðbólgu?
Hefir hún engar áhyggjur af
henni?
Nei. Engar verulegar áhyggj
ur. Hún segir sem svo, að all
ar ríkisstjórnir hafi átt við
verðbólgu að stríða undanfarin
25 ár, en engin ráðið við hana.
Hér séu allir Jónar jafnir,
hvaða flokkar sem farið hafa
með völd, og núverandi rikis-
stjórn sé síður en svo lakari
en aðrar í þessum efnum.
Þessar staðhæfingar ríkis-
stjórnarinnar eru stórkostlegar
blekkingar. Til eru skýrslur
um verðlagsþróunina, allt frá
1914. Að vísu ekki nógu ná-
kvæmar skýrslur fram til 1939.
en öruggar skýrslur frá þeim
tíma. Þessar skýrslur sýna það
ótvírætt, að f hálfa öld hefir
aldrei verið ríkjandi slik óða
verðbólga hér á landi, eins og
undanftrin 6 ár.
Síðmtu 26 árin hefir verð-
bólguþróunin verið þessi:
Nauðsynjar manna sem kost-
uðu 1000 kr. 1939, hækkuðu
um 450 kr. að meðaltali á ári
í 20 ár, fram til 1959 og kostuðu
þá um 10 þús. kr.
En næstu 6 árin, fram til
1965, hækkuðu þessar nauðsynj
ar um 1600 kr. á ári að meðal
tali og kostuðu á síðasta ári
tæpl. 20. þús. kr.
Vöxtur verðbólgunnar er því
nærri þvi fjórfaldur síðustu 6
árin, miðað við það, sem hann
var að meðaltali á ári 20 árin
á undan-
Ólafur Thors Ieit öðrum aug
um en núverandi rí.kisstjórn
á þann háska, sem óðaverð-
bólgunni fylgir- Hann sagði í
einni áramótagrein sinni að
hann játaði að ríkisstjóminni
hefði ekki tekizt að ráða niðnr
lögum verðbólgunnar, en ef
það tækst ekki, þá væri allt
annað unnið fyrir gíg og beinn
voði fyrir höndum.
Núverandi ríkisstjórn er
ekki hrædd við voðann, senni
lega af þvi að hún sér hann
atls ekki.
Framsóknarmenn hafa þrá-
faldlega sýnt fram á, að hrein
óstjórn er ríkjandi í efnahags
málum þjóðarinnar. Ríkisstjóm
inni þykir þetta ósvífinn dóm
ur. Um þetta liggur nú fyrir
vitnisburður þess manns, er
ekki verður sakaður um ósvífni
Framhald á bls. 14.
ÞRIÐJUDAGSGREININ
é