Vísir - 13.05.1975, Side 2

2
Vísir. Þriðjudagur 13. mai 1975.
vimsm:
— Veiztu hvað þú ferð
með mikið i matarkaup
á mánuði?
ólafur M. Pálsson:— Nei, það er
ómögulegt aö segja. Ég hef ekki
reiknað þaö nákvæmlega út. Ann-
'ar§erum við aðeins tvö I heimili,
og vtö þurfum ekki mikiö. Aðeins
þaö allrá nauðsynlegasta, brauð
og mjólk og annaö slikt.
Guðný Guðmundsdóttir, húsmóð-
ir: — Nei, það get ég ekki sagt
um. Viö erum þrjú i heimili, og ég
get þó sagt að það er óskaplega
dýrt að kaupa i matinn.
Gylfi .Jónasson, bankastarfsmaö-
ur: — Ja, við erum þrjú i heimili
og viö förum ekki meö undir 50-60
þúsundum á mánuði. En þaö er
mjög dýrt að kaupa i matinn.
Reynir Pálsson, garðyrkjubóndi:
— Viö förum með 35-40 þúsund á
mánuði. Viö erum fimm i heimili,
en þarna er eingöngu um að ræða
matarkaup. Engar hreinlætisvör-
ur eða annað slikt.
Sigriður B. Guðmundsdóttir, hús-
móðir: — Þetta ererfiö spurning.
Fjárútlátin rokka svolitiö til, en
ég gæti imyndað mér að viö fær-
um með tæpar þúsund krónur á
dag, svona lauslega reiknað. Viö
erum 4 i heimili.
Sólveig Sveinsdóttir, húsmóðir:
— Við erum fimm á minu heim-
ili. Ætli við förum ekki með um
þúsund krónur á dag — með
hreinlætisvörum.
Þetta fólk hélt I sólina á Torremolinos um helgina á vegum Sjálfsbjargar. Ljósmyndari VIsis, JB, tók þessa mynd af fólkinu i anddyri
Hótel Don Pedro, þegar þaö var að tygja sig I sitt fyrsta sólbað I ferðinni.
FATLAÐIR EIGA LIKA
AÐ FÁ AÐ FERÐAST
„Séu ferðalög yfirleitf
reynsla, sem eftirsóknar-
verð er, er hún það engu
síður fyrir fatlaða en þá,
sem heilbrigðir teljast,"
segir i fréttatilkynningu
frá Ferðamálaráði
fatlaðra.
I marz á þessu ári var
haldin ráðstefna í Nizza á
Frakklandi um ferðamál
fatlaðra. Þar áttu 16
Evrópuþjóðir 90 fulltrúa,
þar af 15 fatlaða.
1 niöurstööum ráðstefnunnar
segir að ferðalög séu ekki aöeins
til skemmtunar, heldur séu þau
oft þroskandi og sjálfsögð
tilbreyting frá dagsins önn. Þá
séu þau fötluðum þeim mun
nauðsynlegri, þar sem þeir búi
gjarnan i vernduðu umhverfi og
oft skorti á æskileg samskipti
þeirra viö annað fólk.
Meginhugsunin á þinginu var
sú, aö ekkert ætti að gera fyrir
fatlað fólk, heldur aðeins með
þvi. Menn voru samdóma um,
að nauðsynlegt væri að nema
brott ýmsar ferðahindranir,
sem verða á vegi fatlaðra.Við
gerð húsa og annarra
mannvirkja er til dæmis yfir-
leitt ekki tekið tillit til sérþarfa
fatlaðs fólks. A flugvöllum þarf
að bæta þjónustu við heyrnar-
skerta meö auknum skiltum, og
þannig mætti áfram telja.
„Ennfremur er nauðsynlegt
að veita þvi athygli,” segir i
tilkynningunni, ,,á hvern hátt
viðhorf h'eilbrigðs fólks — og
jafnvel fatlaðra lika — koma I
veg fyrir aukin samskipti
fatlaðs fólks við sitt ytra um-
hverfi.
Hópferöir fatlaðra og
heilbrigðra krefjast mikils
undirbúnings og skipu-
lagningar. Þar ber að hafa ofar-
lega i huga, að ævinlega sé fyrir
hendi nægileg aðstoð við þá,
sem þess þurfa meö, svo að
ferðin gangi snurðulaust fyrir
sig.”
Ennfremur segir, að margt
fatlað fólk þjáist af ferðakviða,
þótt það hafi i hina röndina
löngun til aö ferðast. Þvi sé
nauösynlegt að örva það og sýna
fram á, að nauðsynleg aðstaða
sé fyrir hendi.
Mjög væri það til bóta, ef til
væri bæklingur með upplýsing-
um um staöi eins og hótel og
veitingastaði, sem taka tillit til
sérþarfa fatlaðra. Nokkur lönd
hafa gefiö út slika bæklinga.
Til þess að auka fjölbreytni
ferðalaga fyrir fatlaða töldu
margir, að æskilegt væri að
leita til hins opinbera og biðja
um, að það hlutaðist til um að
safna upplýsingum um ferðalög
fyrir fatlaða. Aðrir töldu þó, að
betra væri aö fatlaðir önnuðust
þetta verk sjálfir.
Siðan segir: „Þaö má meö
sanni segja, að fáar ferðaskrif-
stofur hafi boðið upp á þjónustu
fyrir fatlaða ferðalanga.
Ástæðan er liklega sú, að þær
hafa ekki gert sér grein fyrir
þvi, að fatlaðir eru einnig
hugsanlegir viðskiptavinir. Sér-
staklega ef tillit er tekið til
þess, að margir fatlaðir hafa oft
meiri fritima, en þeir, sem eru
vinnufærir.
Ferðaskrifstofurnar eru þar
að auki óöruggar gagnvart
þessum viðskiptavinum, þar
sem þær vita hvorki hvert þeir
vilja ferðast né hvaöa
aðbúnaðar þeir þarfnast.”
Ráðstefnugestir voru sam-
mála um, að i fæstum löndum
hrykkju sjóðir til ferðastyrkja.
Sums staðar virðist hið
opinbera hafa styrkt hópa til
ákveðinna ferðalaga, en yfir-
leitt er þá aðeins um börn að
ræöa. Sú skoðun kom fram að
óviðeigandi væri að safna fé til
styrktar fötluðum með ýmsum
aðferöum, svo sem happdrætti,
skemmtunum og fleiru.
„Fatlað fólk á að hafa sama
aðgang að niðurgreiddum far-
gjöldum og aðrir, og sú fyrir-
greiðsla á aö gilda lika fyrir
nauðsynlegan fylgdarmann
fatlaös ferðamanns,” segir I
niöurlagi tilkynningarinnar.
-SHH.
— en einhver fer
fyrir okkar hönd
þó í kröfugöngur
„Nú eru engir tslendingar á
Kýpur”, stóð i skeyti, er Visi
barst nýlega frá Savvas
Johannidis, ræðismanni tslands i
Nicosia á Kýpur. Fyrir skömmu
birtist mynd I norsku blaði af bar-
áttugöngu, er efnt var til i Dher-
ynia á Kýpur, til að koma á fram-
færi kröfum 20 þúsund Kýpur-
kvenna um aö fá að snúa aftur til
íslendingur ó Kýpur
heimiia sinna á tyrkneska hluta
eyjarinnar.
Konur frá mörgum þjóðum
tóku þátt I göngunni ásamt
Kýpurkonum og mátti fremst á
myndinni sjá spjald með áletrun-
inni tsland og isienzka fánann að
auki.
Þar eö ekki var kunnugt um ts-
iendinga er dveldust á Kýpur,
sendi Vísir ræðismanni tsiands
þar fyrirspurn um máliö. Hann
sagðist ekki kannast við að neinir
tsiendingar væru á eynni um
þessar mundir og er þvf tilvist Is-
lenzka spjaldsins og fánans enn
ráðgáta.
— JB
mvm
ITALY
jliMilXOKi'
ÍEHAIAÍ