Lesbók Morgunblaðsins - 11.04.1926, Qupperneq 5
11. apríl ’26.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
konungsekkju
sunnudag.
Athöfnin i dómkirkjunni ■ Hróarskeldu.
ar. Aðkomufólkið fór heim til sín
BÚrt á svipinn og fult af vonbrigð-
ura, en engum leið þó ver en
(luðbrandi, þegar hann fór úr
Bparifötunum um kvöldið. Hann
fjekk hlustarverk af öllum hring-
ingunum og svaf illa um nóttina.
Morgunin eftir kom maður
flengriðandi í hlaðið á Yxnalæk.
Það var BÍmaeftirlitsmaður eem
átti að athuga tólið, það hlaut að
vera bilað. I allan gærdag hafði
verið hringt látlaust á Yxnalæk,
en enginn svaraði. Hvort hann
hefði ekki heyrt neina hringingu?
Jú, Guðbrandur hjelt nú það.
Hvort hann hefði ekki svarað?
Nei, ráðherrann hefði bannað
það. Skipað að loka símanum.
Skipað manni að þegia.
Aðkomumaðurinn skildi hvern-
ig i öllu lá. Klukkan mundi hafa
verið of fljót — búmannaklukka.
Og Guðbrandur mundi ekki hafa
talað við ráðherrann, heldur við
símaatúlku á Borðeyri. Það væri
hún Bem hefði skipað honum að
þegja.
»Nógu var hann skrækur til
þefsc, svaraði Guðbrandur. En
annais var bonum illa við að
8nerta á tólinu nema hann fengi
skrifiega skipun urn það frá ráð-
herra eða landssímastjóia. Samt
ljet hann tilleiðast að fara að ráð-
um eftirlitsmannsins, því hann
beyrði og sá að hann var útfar-
inn í að meðhöndla tólið.
Guðbrandur endurlas leiðarvisa,
reglugerðir og símalög og varð
brátt vel heima i símaafgreiðsl
unni. Hann sagði »hailó« með
meira listfengi en nokkur annr r
simastjóri á landinu. En býsna
bindandi var hún þessi staða.
Síðan síminn var opnaður hafði
hann ekki getað farið út af bæn-
um öll hans störf utanbæjar urðu
að sitja á hakanum, þar á meðal
skoðunin í nautgriparæktunar-
fjelaginu. Hann sendi stutt brjef
til umburðar meðal bænda í
hreppnum: »Skoðun kúa og þarfa-
nauta, sem heyra undir mitt regi-
ment, er frestað um óákveðinn
tíma, vegna annríkis við tólgæsl-
una Guðbrandur Ragúelsson, land-
símastjóri.« Og svo setti hann
stimpil landsímans undir, til frek-
ari áherslu. —
En Guðbrandur var orðinn
fangi á heimilinu, þrælbundinn
halló starfinu. Þyifti hann að
bregða sjer bæjarleið varð hann
að nota nóttina til þess. Og um
kaupstaðarferðir var ekki að tala.
Hann varð að slökkva niður
vinnu og taka mann þess vegna.
en launín sem komu í etaðinn
voru fimm aurar fyrir hvert sím-
(al sem hann afgreiddi. Og bvo
æran.
Nú bar svo við, að mágur
Guðbrands í næetu sveit tók sótt
og andaðist. Hjónin á Yxnalæk
voru vitanlega boðin í erfisdrykkj-
una og sóma síns vegna vaið
Guðbrandur að fara. Það væri
of langt gengið að fórna góðri
eifisdrykkju fyrir BÍmann. Hann
bar málið undir landsímastjórann
og leyfið fjekst orðalaust með þvi
skilyrði að einhver annar gætti
8ímans á meðan.
Nú vai úr vöndu að ráða. Ekki
gat verið um neina heimilisraenn
að ræða, því Jónsi, sem hafðj