Lesbók Morgunblaðsins - 16.05.1926, Side 3

Lesbók Morgunblaðsins - 16.05.1926, Side 3
16. mai 1626. mmmmmmmmmmmc a—————— ■! —■ n ■ ~~ við sjeurn á tímamótuw, að því er snertir hinn andlega þroska og skáldment yfirleitt. Hinar mj'jg' öru framfarir síðustu aldar hafa orðið til þess, að menn hafa leiðst út í að leggja alúð við sjerfræði- greinar. Þessu muu halda áfram. hhi þetta hefir ólieppilcgar afleið- iugar. Menn tapa yfirliti yfir strauma og stcfnur tímans. Ileim- sj>ckilegar hugleiðingar með víð- sýnum yfirlitum, hafa verið van- ræktar, og hafa nútíðarmenn því margir lent á villigötum óstýri- lætis. Koma leiðtogar fram á sjónar- sviðið, er leiða þjóðirnar á rjett- ari brautir, — gefa þjóðunum glögga vfirsýn yfir nútíð og fram tið, og skýra frá því, hvert nú er stefntf An slíkra leiðtoga er hætt við að við missum sjónar á því A’eglega hlutverki, sem okkur hef- ir verið ætlað. I Vesturlöndum er nú mjög fá- tæklegt umhorfs í heinii skáld- skapar og annara lista. Iljer er eins og allar öldur andagiftar liafi þvérrað. Enginn getur giskað á hvaða afleiðingar slíkt kann að Isafa. — Fyrr á tímum hafa blóma aldir skáldskapar risið, þegarmenn hafa hrærst af öldum mikilla við- burða. Enginn skortur hefir verið á stórfeldum viöburðum síðustu ár- in. En þó hefir eigi borið á neinni blómaökl skáldskapar. Vera má, að mismunur vorra tíma og, liinna liðuu, sje í þessu efni í því fólg- inn, að fyr meir voru menn gagn- teknir af málcfnum þeiin, sem bar- ist var fyrir, ólu í brjósti sjcr bjargfasta trúásinn málstað, trúðu J»ví, að mannkynið, eða sá flokkur, sem þeir fyltu, væri útvalinn til þess að takast göfugt verkefni á Jiendur. I stuttu máli: Það voru tímar liinnar sterku trúar. En nú er öldin önnur; nú er í trúar stað komin örvinglun, óvissa og hringl. Mcnn hafa að mestu leyti glatað trúnni á tilgang lífsins, en hún hjarði lengi við, þó óljós væri. Og vera má, að á því velti nú mest fyrir mannkynið, hvort þaö tekst eða eigi að endurglæða trúarlífið, trúna á tilgang lífsins, sem getur gefið mönnum í hendur hlutverk i aö inna af hondi. Takist þetta eigi, j er hætt við, aö dauft verði yfir LESBÓK MORGUNBLAÐ8IN8 8 Munið eitir þessu eina innlenda ffelagi þegar þjer ejó- og brune. tryggió. : Slúvátr.: Slmi 542. Brunavðtr.: Slmi 254. PóathAlf 718. 8imnefnii Ineurance. skáhlskapnum, og erfitt verði að ná útsýn yfir strauma og stefnur mannlífsins, en slikt er nauðsyn- legt, eins og áður er vikið að. Þá má og búast við, að erfitt veröi að stefna með festu að úr- hiusn þeirra viðfangsefna, sem eg áður hefi lýst. Nýir tírnar standa fyrir dyrum, merkileg öld, á því leikur enginn vafi. En livernig hún verður, get- ur brugðist til beggja vona. Fcr það eftir því, livernig þeim erfið- leikum verður tekið, sem mauakyn ið liefir nu til úrlausnar. líf þjóðirnar láta undan síga fvr ir erfiðleiltum þeim, sem áður er lýst, renna uj)j> skelfingartímar; en verði erfiðleikunum tekið sem lient- ugum ta'kifærum til þess að sýna krafta sína, mun ujiji renna blóma- Ölcl meiri en nokkru sinni áður; skýflókar dreifast, sem nú ógna menuingu vorri, og hið hrjáða hiannkyn byrjar nýtt líf og starf á brautum sannra framfara. (Lausl. þýtt). ■O-OQO--© Blinái maðurinn. Efftir lón Björnsson. Oft á dag liggur leið mín fram lijá liúsi einu, sein í býr blindur maður. Jeg þekki liann ekkert, veit ekki hvað liann heitir, og hefi aldrei við liann talað. En jeg hefi sjeð hann um langan tíma á liverj- ura morgni, þegar himininn hefur verið lieiður, veðrið hlýtt, og sólin breitt ljósfaðm sinn yfir berar götur og kuldaleg Jiús. Þá kemur liann út á gangstjettina, og hefst þar við lengur eða skemiir. Af báttum hans þá hefur injer virst, að jeg geta lcsið I hug þessa ljós- riemhi manns, skilið söknuð lians, og jafnvel fundið þiuiga myrkurs- ins, sem hvílir yfir sál hans — blinda manneins. Jeg sje hann aldrei nema þeg- ar sólskin er. En þá er honuin fylgt út úr húsinu, út á gangstjett ina. Þar stendur hann, eða situr á stól, sem homun er borimi. Um leið og hann kemur undir bert. loft, snýr hann sjcr móti sólu, lyftir höfðinu, og lætur geislana falla yfir alt andlitið. Ilannsjer ekki ljósgjafann — en hann finn- ijr hann. og amtlitið fagnar hon- rj4[i. Það er hrukkótt af elli. En það sljettist og mýkist. Það er fölt og grannleitt. En það slær því líkt sem æskuroða á það, þegar blindi maðurinn fagnar sóhimii. Við og við deplar hann sljófum augunum, eins og hann sje nð þrýsta þeim til að skynja birtuna, lakn á móti henni. Hanu er altaf berhiifðaður. Uann gengur ekki úti í ljósið með höfuðfat, fremur en aðrir merrn í guðshús. Svo stendur hann uin stund nióti. sól. Andardrátturinn verður tíðari, brjóstið hvelfdara. Stundum b.’na- jr hanu við geisluuiun, scm haun

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.