Lesbók Morgunblaðsins - 16.05.1926, Blaðsíða 6

Lesbók Morgunblaðsins - 16.05.1926, Blaðsíða 6
i. LESBOE MORSt'SBLAÐBffiS 16. mai 1626. Eiialaig Baykjavikar LMfiTif 32 B. — Slmi 1300. — ttaarfmi: >fatlMf< Hrliaaar a«3 nýtíiku ikðldtun of aOícrðum allaa ókrviaaa og dáka, út kvaða afni i«a «r. Litar npplit-uC tHt, og braytit ui lit rftir 6aknn. Xýknr >Mfia«l! tyanf fji! 1.1. IrtAt byrgur at fata. og faakkaafnam.Xltaf aý afu anS kvwtí ioi «. I—I ar bM M. 4 a. m. Kerensky. dag. llúu cr uppbýlgiu og vani- söm“. Mörg öanur lieilræði íylgdu mjér úr garði. Jeg kómst lieilu og liöldnu yfir heiðina að filvisan bónda, og seg- ir'ckki fleira fra"fví ferðalagi. hín laus’t fyiir hádegi koui jég að Stóru-Okrum í Skagafirði. par . -r * „ - • \ viidi jeg hvila mig og hestimr o« fjekk; . .þa r. ,J>iyr vjðtökur, er seint nmn jeg gleyma. Jeg var þireyffnr rðg syf jaðúr,' én mád það þó, að jeg bað þeas, að fá hvíld, og að jrg væri vakinn aitúr síð- degis. l’að er óþarfi að skýra frá því, að mjer sofnaðist vel, og kl. 4, þá cr jeg var vakinn, fanst mjer jeg nýsofnaður. Vakti mig ung- lingsstúlka og bar um leið á borð frá húsfreyju alt það besta, er þreyttan ferðamann getur hrest- . # ( / Lr minni sveit þekki jeg gest- risnu, en samt sem áður minkaðisc jeg mín fyrir það, að gera svona átroðriing bæ frá b'æ. Má jeg segja, að það hafi ráðið nokkru uín, hvc jeg mat mikils liina ís- lensku gestrisni, að jeg sagði stúlkunni frá því, hve ágætt fólk og hve ágætan bónda jeg hefði liitt kvöldið áður hinumegin fjallsins. Mjer voru hinar hlýju viðtökur, er jeg liafði mætt þar, svo ríkar í liuga, að jeg mátti til að segja frá því. En livað haldið þið að telpan segi: — Það þykir mjer ekki mikið. pað er hann pahhi minn! * Sagan er ekki lengri. En mikið lán tel jeg mjer það, að bölvaður kiðlingurinn skyldi þó ekki geta komið í Areg fyrir það, að jeg fyndi hlýju hiimar sönnu íslensku gestrisni þarna hjá Lurkasteini. Og þakklátur er jeg forsjóninni fvrir það, að bóndi skyldi þó til mín koma, þar sem jeg lá niður hjá ánni. Hefði hann ekki komið, mundi frásögn mín hjá stúlkunui á Stórii-Ökrum liafa orðið á alt annan vcg. AVanderer. Kerensky! Fyrir tæpum tíu ár- uiu var þetta nafn á hvers manns vöiuin. Gamla RúSsland átti skamt eftir, mara bvltiugarinnar og erlendir óvinir sóttu að því á báðar hendur. Hinn hryllilegi draumur varð að veruleika, en ikeisaradæmið flaut „sofandi að feigðarósi“. A gröfum þess reisti Kereusky veldisstól sinu. 1 septembor varð hann form. framkvæmdarráðsins og í tæpan mánuð rjeði hann lög- um og lofum í stærsta ríki Norð- urálfunnar. I þann tíma stjóru- aði hann því með hugviti og næst iim ofurmensku elju, þr^tt fyrir bilaða heilsu. En svo kom nóv- emberbyltingin og Kerensky hrökl aðist frá, en bolsar brutust tii valda. Kercnsky gat komist úr landi, og þangað á hann sennilega ekki afturkvæmt, nieðau sovjet er við völdin. Þó er liann jafnaðarmaður, en reyndist of gætinn, vildi var- ast blóðsúthellingar, æsingar, all- ar öfgar. Hann vann meira fyrir land sitt og þjóð en sjálfan sig, og þess em fá dæmi. Völdin kærði liann sig ekki bemlínis um, en þáði þau af föðurlandsást. Það íeá því ætla, að liaim finni all- mjög til útlegðarinnai-, og þeim mun sárara, sem hann hefur litla von um að sjá landið sitt aftur. Hann horfir yfirleitt svörtum aug- um á framtíð Rvisslands og ör- væntir um hag þess. Kvað hann sjálfan snertir, þá hyggnr hanu sitt hlutverik á enda. Saga haus er búiii. Hún ér ékki löng. en húu læsist inn í hvers manns luinui. Auðnustjarna hans tindraði augna blik í hvirfilpuukti, og kvarf svo sem elding, „sem báran endur- heimt í hafið“. Fyrir skömmu höfðu rússneskir útlagar, andstæðingar ráðstjórnar- iunar, ftmdarhöld mikil í París. í sambandi við þau hjelt Kerensky ræðu, og miutist sigurvegarans frá Galiciu”, hins nýlátna hershöfð- ingja Brússíloffs. Það var samverkamaður hans á stjórnartíð hans, og sá, sem var honum jafnau liægri hönd, þegar úr vöndu var að ráða. Haun var sá eini, sem gat skotið Mackensie og Ludendorff skelk í bringuj kannske sá eini af herforingjum í stríðinu mikla, sem skipa mætti á bekk með Hannibal. Kerensky varð tíðrætt um her- stjórnarvit og viljaþrek Brússi- loffs. Ilann var lífið og sálin í framsókn Rússa 1916, og tók þá sjálfur hálfa miljón fanga og lagði undir sig sta>rra laud en sem svarar Danmörk allri. fíf lians licfði þá ekki notið við, var hætt við, að Þjóðverjar hefðu tekið París og Austurríkismenn Pódalinu. A einu vetfangi ger- sigraði hann Austurríkismenn og hafði Galicíu á sínu valdi; lionum var iunan handar að brjótast suð- 'ur yfir Karpatana og ógna Vín, að dæmi Napóleons. Þjóðverjar urðu að draga úr liðsaflanum á vesturvígstöðvunum og senda aust ur. petta bjargaði Frakklandi og ítalín í það skiftið. Þetta varð citt aí skilyrðunum fyrir Versala- friðntim. .

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.