Lesbók Morgunblaðsins - 16.05.1926, Síða 6

i.
LESBOE MORSt'SBLAÐBffiS
16. mai 1626.
Eiialaig Baykjavikar
LMfiTif 32 B. — Slmi 1300. — ttaarfmi: >fatlMf<
Hrliaaar a«3 nýtíiku ikðldtun of aOícrðum allaa ókrviaaa
og dáka, út kvaða afni i«a «r.
Litar npplit-uC tHt, og braytit ui lit rftir 6aknn.
Xýknr >Mfia«l! tyanf fji!
1.1.
IrtAt byrgur at fata. og faakkaafnam.Xltaf aý afu anS kvwtí ioi
«. I—I ar bM M. 4 a. m.
Kerensky.
dag. llúu cr uppbýlgiu og vani-
söm“.
Mörg öanur lieilræði íylgdu
mjér úr garði.
Jeg kómst lieilu og liöldnu yfir
heiðina að filvisan bónda, og seg-
ir'ckki fleira fra"fví ferðalagi.
hín laus’t fyiir hádegi koui jég að
Stóru-Okrum í Skagafirði. par
. -r * „ - • \
viidi jeg hvila mig og hestimr
o« fjekk; . .þa r. ,J>iyr vjðtökur, er
seint nmn jeg gleyma. Jeg var
þireyffnr rðg syf jaðúr,' én mád það
þó, að jeg bað þeas, að fá hvíld,
og að jrg væri vakinn aitúr síð-
degis.
l’að er óþarfi að skýra frá því,
að mjer sofnaðist vel, og kl. 4,
þá cr jeg var vakinn, fanst mjer
jeg nýsofnaður. Vakti mig ung-
lingsstúlka og bar um leið á borð
frá húsfreyju alt það besta, er
þreyttan ferðamann getur hrest-
. # ( /
Lr minni sveit þekki jeg gest-
risnu, en samt sem áður minkaðisc
jeg mín fyrir það, að gera svona
átroðriing bæ frá b'æ. Má jeg
segja, að það hafi ráðið nokkru
uín, hvc jeg mat mikils liina ís-
lensku gestrisni, að jeg sagði
stúlkunni frá því, hve ágætt fólk
og hve ágætan bónda jeg hefði
liitt kvöldið áður hinumegin
fjallsins. Mjer voru hinar hlýju
viðtökur, er jeg liafði mætt þar,
svo ríkar í liuga, að jeg mátti til
að segja frá því.
En livað haldið þið að telpan
segi:
— Það þykir mjer ekki mikið.
pað er hann pahhi minn!
*
Sagan er ekki lengri. En mikið
lán tel jeg mjer það, að bölvaður
kiðlingurinn skyldi þó ekki geta
komið í Areg fyrir það, að jeg
fyndi hlýju hiimar sönnu íslensku
gestrisni þarna hjá Lurkasteini.
Og þakklátur er jeg forsjóninni
fvrir það, að bóndi skyldi þó til
mín koma, þar sem jeg lá niður
hjá ánni. Hefði hann ekki komið,
mundi frásögn mín hjá stúlkunui
á Stórii-Ökrum liafa orðið á alt
annan vcg.
AVanderer.
Kerensky! Fyrir tæpum tíu ár-
uiu var þetta nafn á hvers manns
vöiuin. Gamla RúSsland átti
skamt eftir, mara bvltiugarinnar
og erlendir óvinir sóttu að því á
báðar hendur. Hinn hryllilegi
draumur varð að veruleika, en
ikeisaradæmið flaut „sofandi að
feigðarósi“.
A gröfum þess reisti Kereusky
veldisstól sinu. 1 septembor varð
hann form. framkvæmdarráðsins
og í tæpan mánuð rjeði hann lög-
um og lofum í stærsta ríki Norð-
urálfunnar. I þann tíma stjóru-
aði hann því með hugviti og næst
iim ofurmensku elju, þr^tt fyrir
bilaða heilsu. En svo kom nóv-
emberbyltingin og Kerensky hrökl
aðist frá, en bolsar brutust tii
valda.
Kercnsky gat komist úr landi,
og þangað á hann sennilega ekki
afturkvæmt, nieðau sovjet er við
völdin. Þó er liann jafnaðarmaður,
en reyndist of gætinn, vildi var-
ast blóðsúthellingar, æsingar, all-
ar öfgar. Hann vann meira fyrir
land sitt og þjóð en sjálfan sig,
og þess em fá dæmi. Völdin kærði
liann sig ekki bemlínis um, en
þáði þau af föðurlandsást. Það
íeá því ætla, að liaim finni all-
mjög til útlegðarinnai-, og þeim
mun sárara, sem hann hefur litla
von um að sjá landið sitt aftur.
Hann horfir yfirleitt svörtum aug-
um á framtíð Rvisslands og ör-
væntir um hag þess. Kvað hann
sjálfan snertir, þá hyggnr hanu
sitt hlutverik á enda. Saga haus er
búiii. Hún ér ékki löng. en húu
læsist inn í hvers manns luinui.
Auðnustjarna hans tindraði augna
blik í hvirfilpuukti, og kvarf svo
sem elding, „sem báran endur-
heimt í hafið“.
Fyrir skömmu höfðu rússneskir
útlagar, andstæðingar ráðstjórnar-
iunar, ftmdarhöld mikil í París. í
sambandi við þau hjelt Kerensky
ræðu, og miutist sigurvegarans frá
Galiciu”, hins nýlátna hershöfð-
ingja
Brússíloffs.
Það var samverkamaður hans
á stjórnartíð hans, og sá, sem var
honum jafnau liægri hönd, þegar
úr vöndu var að ráða. Haun var
sá eini, sem gat skotið Mackensie
og Ludendorff skelk í bringuj
kannske sá eini af herforingjum
í stríðinu mikla, sem skipa mætti
á bekk með Hannibal.
Kerensky varð tíðrætt um her-
stjórnarvit og viljaþrek Brússi-
loffs. Ilann var lífið og sálin í
framsókn Rússa 1916, og tók þá
sjálfur hálfa miljón fanga og
lagði undir sig sta>rra laud en
sem svarar Danmörk allri. fíf
lians licfði þá ekki notið við, var
hætt við, að Þjóðverjar hefðu
tekið París og Austurríkismenn
Pódalinu. A einu vetfangi ger-
sigraði hann Austurríkismenn og
hafði Galicíu á sínu valdi; lionum
var iunan handar að brjótast suð-
'ur yfir Karpatana og ógna Vín,
að dæmi Napóleons. Þjóðverjar
urðu að draga úr liðsaflanum á
vesturvígstöðvunum og senda aust
ur. petta bjargaði Frakklandi og
ítalín í það skiftið. Þetta varð
citt aí skilyrðunum fyrir Versala-
friðntim. .