Lesbók Morgunblaðsins - 28.08.1927, Qupperneq 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
269
Mynd þess.i er tekin af uppþotinu í Vínarborg. Fólkið flýr rá dómarahöliinni, sem stendnr
í björtu báli.
sem liafði bjargað því frá eyði-
leggingu. Og svo hallaði hann
henni á löggina og byrjaði. Það
gekk liægt og bítandi, en þó fór
svo að slattinn fór ofan í Þórð, þó
máltíðin væri óhæg í þessum stell-
ingum. En á lcetinu snerti hann
,ekki. Þórði fanst til um að hafa
bjargað baununum, fanst hann
hafa unnið hreystiyerk. Nú var
ekki um annað að gera en bíða
þangað til einhvern bæri að, sem
gæti hjálpað honum vir afveltunni.
Þórður ropaði værðarlega, og
innan skamms sofnaði hann. En
hrafninn, sem alt sjer, hafði kom-
ið auga á eitthvað nýstárlegt
þarna á götunni. Og brátt vaknaði
Þórður við vondan draum.Krummi
sat á bringunni á honum og gerði
sig líklegan til að höggva nefinu
í augun á honum. Þvílík frekja!
Sá ekki hrafnskrattinn að þetta
var enginn sauður, heldur ein af
a‘ðstu skepnum jarðarinnar? Hann
bandaði við hrafninum, týndi ket-
ið úr fötunni og hvolfdi henni yf-
ir höfuðið á sjer. Og von bráðar
sofnaði hann aftur og dreymdi vel.
Úti á engjum fór fólkið að verða
langeyjt eftir „matgoggnum", ey
]>að kallaði. Það var venjulegt að
borða um nónbil, en klukkan varð
fjögur og ekki bólaði á Þórði. —
Máske höfðu komið gestir og tafið
húsfreyjuna. Klukkan varð fimm
og ennþá var engan Þórð að sjá.
Nú þótti húsbónda ekki alt með
feldu og hann tók hest og' reið á
stað. Upp ineð götum sá hann Lata
Brún vera að bíta með tauminn
uppi og skömmu ofar kom hann
auga á fötu á hvolfi og tveir
hrafnar vöppuðu krunkandi rjett
hjá.
Húsbóndinn reið þangað og
fann Þórð steinsofandi. Sjónin
var svo skringileg, að hann ralc
upp slsellihlátur. Við það vaknaði
Þórður.
Sagði hann hvernig farið hafði.
„Og nú er jeg fastur.“ Og hús-
bóndinn má ekki koma við mig,
því jeg held jeg sje sprunginn. .Teg
át baunirnar, það var ekki um
annað að gera, úu því sem komið
var. Og nú er mjer svo bumbult.“
Húsbóndinn kom Þórði á fætur
og fór ineð hann heim til bæjar.
Hann var illa haldinn, með floga-
verk í maganum og svo uppþemd-
ur að lionum var erfitt um and-
ardráttinn. Og svo var hann skað-
brendur á bringunni, en til þess
(liafði hann varla fundið meðan
hann lá í baunavímunni.
Hann háttaði þegar hann kom
heim og var frá verki í þrjá daga.
Maginn smáhjaðnaði og komst aft
ur í samt lag.
En Þórður gleymdi aldrei ]>ess-
um atburði. Einu sinni á æfinni
hafði liann orðið svo saddur, að
hanu langaði ekki í meira. Og það
var þegar hann bjargaði baunum
frá að „fara til ónýtis, — jafn-
góðum mat.“
nolifere.
Nýlega hafa yfirvöldin í .Japan
bannað jiað, að sýnd sje þar í
landi leikrit eftir Moliére. Þykir
]>eim sem leikrit hans hafi ekki
góð áhrif; hann ráðist inn á hið
helga svið heimilislífsins, espi kon-
ur upp gegn mönnum sínum, geri
vinnufólk ósvífið og kenni æsku-
lýð að bera enga virðingu fyrir
ellinni. Þetta telja Japanar höfuð-
syndir Moliéres og vilja því ekki
hafa neitt saman við hann að
sælda.