Lesbók Morgunblaðsins - 02.03.1930, Blaðsíða 4

LESBÓK MORGl : í AÐSíNS
Reykjavíkur Apótek 1840.
(Myndin er tekin eftir biýantsteikningu frá þeim tíma).
komiu í þendur Islendings, varð
það haiis mesta áhugamál
að koma lienni fyrir í fullkomn-
uni nýtísku hiisakynnum, með
þeim besta aðbúnaði sem fáanleg-
ur er.
Var fyrst lengi vel í ráði, að
reisa stórhýsi á lóðinni við Thor-
valdsensstræti. En úr því varð
ekki, he'ldur var apotekið flutt í
þann umferðamiðdepil- bæjarins,
þar sem það er nú.
Við það hefir fjölmargt unnist.
En það eina sem tapast hefir, er
andrúmsloft það, sem ætíð fylgir
stofnunum þeim, er gegnum hverf-
ult tímanna rót eru starfræktar í
sömu húsakynnum, sömu umgerð,
iunan um sömu hluti og húsbúnað,
þar sem enginn getur hreyft legg
eða lið. eða tekið til hendinni,,
nema að hafa það á tilfinningunni
jið framliðnar kynslóðir hafi staðið
í sömu sporunum, með sama hugar
fari, sömu vinnu, sömu gleð'i og
sorg.
Þeir sem unnið hafa í gamla
apótekinu við Thorvaldsensstræti
hafa margs að minnast.
Margt gerðist sögulegt í apotek-
inu gamla.
Merkustu „húsandar“ í Reykja-
víkurapóteki við Thorvaldsensstr.
eru frú Angelique Kriiger og Jón
Tómasson, er bæði rjeðu sjer bana
með því að taka inn eitur.
Frú María Josefine Angelique
Krúger var eitt sinn eftir því sem
sagan segir, snemma dags á fót-
um í borðstofu Apóte'ksins. Var
hún þannig klædd, að hún var
j náttkjól með slegið hár, Maður
hennar, Krúger apótekari, var og
þar í stofunni og varð þeim hjón-
■um sundurorða. Frúin hafði í
hendinni meðalaglas með' karból-
sýru i; og er henni rann svo í
skap við mann sinn, að hún var
til búin að leita örþrifaráða, kall-
aði hún til hans, að ef hann ljeti
eigi að orðum sínum, þá myndi
hún súpa út úr karbólsýruglas-
inu.
Apótekarinn ljet eigi skipast við
hótun konu sinnar, og sagði eitt-.
hvað á þá leið, að hún mundi
gera svo sem henni best þóknaðist.
Gekk hann því næst út úr stof-
unni og inn í lyf jabúðina; en
hafði aðeins verið' þar drukklanga
stund, er honum barst til eyrna
að frúin hefði drukkið karból-
sýruna. Atti hún skamt eftir ólifað
er að var komið. Hiin var jörðuð
í Jjeim hluta kirkjugarðsins gamla,
er apóte'kið hafði þá fengið fyrir
blómgarð.
Ótal sögur hafa heyrst og gerst
er snerta þessa ólánssömu konu,
eftir fráfqll hennar. í borðstof-
unni hefir hún sjest, og víðar, í
náttkjólnum, með slegna hárið'.
En það er nú svo, að þeir sem
aldrei hafa orðið við neitt varir
líta oft svo á, að hver taki upp
eftir öðrum og þykist sjá og veÝða
varir við það sem aðrir hafa þóst
verða varir við, sögusagnirnar sjeu
undirrót nýrra atburða og sögu-
sagna.
En einn atburður gerðist fyrir
nokkrum árum, sem settur er í
samband við frú Krúger, en ó-
mögulega .getur átt rót sína að
rekja til þess, að sögusagnir hafi
haft þar áhrif á.
Þann 14. júlí 1922 kom hingað
til Reykjavíkur austurrískur töku-
drengur, til sumardvalar í Reykja-
víkur Apóte'ki. Hann var þreyttur
eftir sjóferðina, og var vísað til
sængur uppi á lofti, undir eins og
hann kom.
Þann sama dag giftu þau sig í
Kaupmannahöfn Þorsteinn Seh.
Thorsteinsson eigandi apóteksins
og Bergþóra Patursson. Foreldrar
Þorsteins og systkini bjuggu í
Apótekinu, og var efnt þar til
gleðskapar í tilefni af gifting-
unni. En hinn ókunnugi austur-
ríski drengur svaf uppi á lofti
meðan á því stóð.
Um miðnætti kom herbergiS-
nautur hans inn til hans, og ætlaði
að ganga til rekkju. En í því rís
pilturinn á fætur. Sást á látbragði
hans að hann gekk í svefni. Gekk
hann lít úr herberginu, niður stiga
út í eldhús, út um litlar bakdyr
og lit í blómagarðinn. Gekk hann
hægt og stilt sem kunnugur, þó
aldrei hefði hann farið þessa leið.
Er hann eigi þurfti að taka til
höndum til þess að opna hurðir
eða þess háttar — hjelt hann
fómandi höndum á brjósti sjer.
Þá hann kom út í blómagarðinn
gekk hann rakleitt að leiði frú
Krúger, kraup þar á knje og
fórnaði höndum stundarkom. En
síðan gekk hann sömu leið til
hvílu sinnar, án þess að vakna
og ,svaf til morguns.
Um morguninn var hann að því
spurður, hvað hann hefði dreymt