Lesbók Morgunblaðsins - 21.09.1930, Qupperneq 3

IÆS8ÖK MORGTMBLAÐSINS
291
er enginn tími til umhngsunar.
Það eina, sem jeg get gert fyrir
ungana, er að slá þá í rot með
einu stóru iiöorfri, svo þeir kveljist,
ekki. -Tepr slæ þanri ungann, sem
situr næstur mjer, tek í annan
vænginn oar snara honum út úr
hellinum; tek hannig einn eftir
annan ou eina vömin, sem unararn-
ir sýna, er að spúa lýsi yfir misr.
Þeir spara hað heldur ekki; cms-
urnar standa á mjer úr öllum átt-
um. opr heir sem sitja á sillum fyrir
ofan mi" Spúa vfir mic osr framan
í migr, svo að jeg verð allur Iöðr-
pndi í lýsi. — — —
-Teer prensr fram hellismunnann os-
s'ægrist fram af hrúninni: dauðir
fýlunprarnir sýnast eins osr ofur-
iitiir hvítir blettir í hrekkunni.
lansrt. langt fyrir neðan. Nú kalla
kr? til undirsetumannanna, osr læt
þá drasra handið til sín, uns slekj-
an er af hví; læt jerr svo srefa á
ný. -Tesr renn hratt niður osr róla
mjer út osr inn. Annar hellir er á
leið minni, miklu stærri en sá fyrri
osr miklu meiri vandi að komast
inn I hann; jegr verð að nema stað-
?!i á alves' vissum hietti. má hvorki
vera of hátt. eða fara of langrt nið-
ur. Eftir nokkrar tilraunir hepn-
ast mjer þó að festa krókinn í
hellismunnanum oer að hví húnu
dresr jeg' misr inn. Hjer greri jesr
út af við 40 unsra. Enn verð jegr
að fara lens'ra niður, en nú minkar
^eftið. hví hersrið verður flárra,
^esrar neðar kemur. Loks renn jesr
niður í srræna srrasivaxna hillu,
hakta risavöxnum hvönnum oy
hak við bær sitja unsrarnir os' láta
hin stóru blöð skýla sier fvrir sól-
arhitanum. Nú leysi jesr handið úr
sisrasætinu osr fer laus um hvann-
stóðið. — Dálítil srrastó er fvrir
vestan aðalhilluna; þar sitja nokkr
ir ungrar ogr þangrað verð jegr að
komast; en örmjótt steiu’þrep er á
milli, ekki hreiðara en ristin á
mjer. -Tesr legg samt út á það,
ofur hæsrt ogr srætilegra osr tylli
fingrurprómunum á smánihbur fyrir
ofan misr. Fyrir neðan er 20 faðma
standhersr osr mjer er fullljóst, að
verði mjer fótaskortur, þá er úti
um migr. En jesr finn hvorki til
svima eða lofthræðslu, ogr eftir
litla stund er jegr kominn yfir þrep
ið á tópa til unganna. Jeg geri
þeim fljót skil og' fer síðan sömu
lleið til haka. Er nú ekki arnnað eft
ir en að láta draga sigr upp. -Teg'
hnýti handinu í sigrasætíð ogr set
misr niður stundarkom ogr hvíli
mig'. Nokkrir sramlir fýlar sveima
fram ogr aftur í loftinu. Ef til vill
eru þeir nú að syrgja hörnin
sín. —------
Eftir litla stund kalla jeg hátt,:
Hala! Maðurinn á sjónarberginu
fer til fjelaga sinna, til að hjálpa
heim við að dragra mipr upp opr alt
í einu er rykt mjúklega í handið.
-Teg hefst upp frá grastónni og finn
hvemig rykt er í bandið með föst-
nm, jöfnum tökum. Jeg róla mjer
eins og áður, en verð nú að beita
allra bragða til að snúast ekki.
baða út höndum og sprikla með
fótum.-----;--Loks er jeg kom-
inn upp á hrúniná ,og þá er mitt
fvrsta að þurka lýsið og rvkið
framan úr mjer og fá mjer mjólk-
ursopa". -------
Það er mjög erfitt verk að síga
og ávalt fylgir því nokkur hætta,
einkum ef bjargið er laust. Þarf
ekki stóra steinvölu til að rota
mann, ef hún fellur á höfuðið úr
mikilli hæð. Ekki er heldur hættu-
laust að fara á s1ö k u þar sem
tæpt er, eða að leysa sig í sigi og
fara óbundinn eftir mjóum sillum
eða um bratta fláa. En VpHa verða
sigameijn altaf að gera.
-Teg var í sumar um fýlatímann
á ferð austur í Mýrdal og hafði
þk ánægju, að sjá sigamann í sigi
og ná myndum af honum. En mik-
ið vantar á, að sama kapp sje um
fýlinn nií og áður var. Sumstaðar
er jafnvel svo komið, að ekki er
tekið nema mesta hraflið af fýln-
um, og aðeins bar sem minst er
fvrir honum haft. Stafar þetta af
því, að nú er svo kostnaðarsamt
að ná fýlnum þar sem sig eru
erfið og mikinn mannafla harf við.
íður var fýll mjög eftirSóttur.
Komu menn úr öllum áttum til
hess að fá fýl, og vegna hess að
fýlatíminn er um háannir, var
snnnudagur notaður til hessara
fvlaferða. Var hað 18. sunnudagur
sumars og er hann hví nefndur
ivla-sunnudagur. Oft var
fýllinn látinn upp í fóður; 7 fýl-
ar voru seldir á eina krónu, og
fóru 21 fýll í lambsfóðrið. Nú er
fýllinn seldur á 40 aura hver fugl
eða 25 fýlar í lambsfóðrið.
Óskar Jónsson, sigmaður, nýkominn
úr sigi, löörandi i lýsi efttr spýjuna
úr fýlnum. Hann hefir leyst sig, og
hefir klöppuna i hendi.
Fýll hótti og þykir enn eitt-
hvert mesta sælgæti. Þó voru þeir
menn til, sem ekki gátu borðað
fýl, vegna fyllunnar (fitu-
lags) á honum og lýsisbragðsins.
Þótt lokið sje að síga eftir
fýlnum í björgin, heldur fýladráp-
ið áfram um stund. Er það f 1 u g-
f ý 11 i n n , sem nú er eltur um
sandinn og drepinn. Flugfýllinn
er ungi, sem hefir hafið sig til
flugs úr hreiðri sínu, en ekki náð
til s.jávar og fallið til jarðar. —
Flögrar hann svo til og frá um
sandinn og verða oftast hans æfi-
lok þau, að fjörudrengurinn sjer
hann, eltir og drepur. Alstaðar er
þessi fallegi fugl ófriðhelgur.
Fjarsýni.
Telefunkenfjelagið þýska gerði
nýlega tilraun með lifandi mynda-
sendingar milli Nauen og Gertow
Er þar 40 km. vegur á milli. Mynd
jrnar voru sendar frá Nauen með
stuttbylgjum (70 m. bylgjum) og
jkomu þær mjög glögglega fram í
Gertow.