Lesbók Morgunblaðsins - 22.02.1931, Side 4

52
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
dýpið einmitt innan þeirra marka,
sem takmarka hrygningu og klak
nytjafiskanna, á þessum tíma árs
ofr dálítið seinna. Hjer myndast
óteljandi hersveitir af svifþörung-
um. hjer kemur merkasta átuteg-
und vor, rauðátan, fram á sjónar-
sviðið og hjer hrygna nytjafiskar
vorir. Hjer er urmull af lífi, alt
frá yfirborði hafsins til botns,
hjer skapast verðmæti, sem á ýms-
an hátt fullnægja kröfum heilla
þjóða, víðsvegar um heim. En á
meðan þessi verðmæti eru að skap-
ast, berjast hersveitir fiskimanna
hlið við hlið, og bera vopn sín á
þá, sem eru að byggja grundvöll-
inn undir velmegun mannkynsins
Jangt fram í tímann, á þorskana.
Þótt þorskurinn þyki ekki vel gef-
inn, þá er hann þó búinn þeim lífs-
þrótti og mótstöðukrafti, sem fæst
um er gefinn. Að honum vega óvin
ir úr öllum áttum. A Selvogsbanka
er liann myrtur unnvörpum, á
meðan hann er að leysa af hendi
lífsstarf, sjálfum sjer og öðrum til
farsældar. Þegar hann hefir lokið
hrygningunni, og kemur magur og
þreyttur í „sumarfríið“ til Vestur-
og Norðurlands, er setið um líf
hans í sjónum og á. — Og þá
ungviðið. — Ekki á það betri
daga. Þorsklirfurnar eru litlar og
ístöðulitlar, þær gera engum mein,
því þær borða „grasið í sjónum“,
en allir gera sjer dælt við þær.
Alis konar fiskar koma í torfum
upp úr dýpinu, til þess að snæða
þær, máfar og svartfugl ráðast á
þær að ofan ,og ef þær leita sjer
skjóls undir marglyttunni, jetur
hún þær einnig.
Og þrátt fyrir alt þetta heldur
þorskurinn velli. Svo mikið er af
honum hjer við land, að engin
ástæða er til þess að óttast þurð,
eins langt og vjer getum sjeð fram
í tímann. Og hverju er þessi mergð
að þakka nema viðkomunni, nema
starfi því’, sem þorskurinn ætlar
nú að fara að leysa af hendi á Sel-
vogsbanka og víðar. Þorskurinn
leggur sig nefnilega ekki niður við
að geta af sjer einn eða tvo unga,
eins og hryssan eða kýrin, eitt eða
fáein egg, eins og fuglarnir, nei,
hann verpir miljónum eggja, eða
hrogna, og svo gífurlega mikil er
yjðkoman, að eigi þyrfti nema ör-
fáa þorska til þess að fullnægja
öllum fiskveiðum við Island, ef alt
kæmist upp. Svona þýðingarmikið
er erindi þorsksins á Selvogsbanka.
Selvogsbanlti er eins og fugla-
bjarg. Alt úir og grúir af lífi,
djúpt og grunt í sjónum, en aðeins
stuttan tíma úr árinu. Að þeim
tíma liðnum, færist smám saman
kyrð yfir alt. Á vertíðinni er Sel-
vogsbanki tvent í senn, glæsilegt
æfintýraland og blóðugur vígvöll-
ur. Þar myndast hvert stórveldið
á fætur öðru, og þessi þróun, sem
endurtekur sig hvert ár, gengur
sína öruggu leið, hvernig sem mað-
urinn og aðrir óvinir þeirpa beita
ljá sínum. Á Selvogsbanka heyja
allir stríð á móti öllum, en aðeins
um hríð. Eftir nokkra mánuði er
alt kyrt sem gröf. Selvogsbanki,
sem var vagga svo mikillar frjó-
semdar, verður þá einmana og j’fir
gefinn, en bíður með svipmiklu og
tómlátu yfirbragði eftir næsta
vori, er liann verður leiksvið stór-
feldra viðburða á ný.
Reykjavík í febrúar 1931,
/íhrifcimikill miðill í Lotidon.
Eftirtcktarvcrð prcstastcfna.
Lengi hefir það tíðkast í söfnuð-
um spjritista í Englandi, að miðl-
ar flytja þar ræður í sambands-
ástandi, eða raddfæri þeirra eru
notuð til ræðuflutnings. Einn af
þessum miðlum hefir nýléga vakið
þar óvenjulega eftirtekt og um-
talið borist um heiminn. Miðillinn
er kona og heitir Mrs. Eeurig
Morris. Einn af leikhússtjórum og
leikritahöfundum Lundúnaborgar,
Mr. Laurence Cowen, varð til þess
að vekja eftirtekt heimsins á
henni. Lánar hann leikhiis sitt,
Fortune Theatre, á hverju sunnu-
dagskvöldi, til þessa samkomu-
halds og tekur engan inngangs-
eyri. Aðsóknin hefir verið afskap-
leg í hvert skifti og fjöldi manns
orðið frá að hverfa. Eru hingað
komnar frjettir af þrem fyrstu
fundunum. Fyrsta samkoman var
haldin 11. janúar þ. á. Forseti þess
fundar var J. G. Armstrong, admír
áll. — Þar flutti Cowen ræðu og
skýrði frá hvernie’ stæði á þessu
tiltæki sinu. Ljet nann svo um
mælt að hann liefði verið eindreg-
inn efnishyggju maður. en væri nú
alsannfærður spíritisti og uppliafið
að þeirri hugarfars breytingu hefði
verið það, að hann kom á sam-
komu, þar sem talað var af vörum
þessa miðils. ,,Hún sem var mjer
nákomnust og lijartfólgnust“,
sagði Cowen, með viðkvæmri
röddu, „var farin á undan mjer
Meurig Morris.
inn í það landið, sem jeg hugði að
engar frjettir bærust úr. Af til-
viljun — eða jeg hjelt það væri
aðeins tilviljun —: var jeg kominn
inn á samkomu spíritista. Jeg
hafði eindregna fyrirlitningu fyrir
slíkum samkomum. Jeg leit á söfn-
uðinn með undrandi gagnrýni og
mig furðaði á guðhræðslusvipnum
r.onum. Jeg hjelt að þar gerðust
svik og annað ekki“. Hann sá á
ræðupallinum grannvaxna, ung-
lingslega stúlku. Hixn flutti þar
bæn með ljómandi fallegri kven-
rödd. Hún fjell í sambandsástand
og var talað af vörum hennar. Það
þótti honum viðbrigði, því nú var
talað með drynjandi karlmanns-