Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1931, Blaðsíða 5

ars sker jeg mig til blóðs.
— .... og í morgun, bætti hann
við, frjetti jeg af þessari stúlku,
sem jeg mintist á, og jeg er búinn
að komast að því, að þessi Jón,
þarna á dansfeiknum í nótt, er
sami maðurinn og sá, er þóttist
vera trúlofaður henn.i í fyrra.
— Þóttist? sagði jeg og þurkaði
framan úr mjer sápuna. — Þú
meinar, að hann hefir verið með
stelpunni, kysst hana og klappað
henni, en hún haldið, að það væri
sama og bónorð, eins og sveita-
stúlkur gera venjulega?
— Sparaðu fvndnina, sagðihann
svo kuldalega að mjer brá, — hún
á ekki við hjer.
— Nú, hann er vonsvikni elsk-
andinn, hugsaði jeg með sjálfum
mjer, en jeg varaðist að segja
neitt í þá átt, því að jeg sá, að
Grímur þoldi það ekki.
— Jæja, jæja, sagði jeg og
kveikti í vindlingi, við skulum þá
sleppa því.
En Grími virðist eitthvað niðri
tyrir enn þá.
— Finst þjer ekki undarOegt, að
þú skyldir alt af sjá þessa stúlku
við hliðina á Jóni? spurði hann.
— IJndarlegra þó, að hún skyldi
ekki dansa, ekki vilja dansa og
ekki einu sinni svara, þegar yrt
var á hana. En þetta hefir verið
einhver missýning hjá mjer. Ann-
ars fekk jeg sannarlega nóg af
þessu í nótt og langar ekkert til
að rifja það upp aftur.
— En jeg vil láta þig rifja það
upp aftur, sagði Grím.ur. Stúlkan,
sem jeg mintist á lenti í höndun-
am á þessum Jóni. Afleiðingin í
stuttu máli sú, að hún kom heim
svikin og svívirt, veik á sál og
líkama. Hún var barnshafandi og
sorg hennar og þunglyndi óx með
degi hverjum, svo að fólk tók að
verða hrætt um hana. Mjer er vel
kunnugt. uin þetta, því að jeg var
einmitt á þessum bæ. Jeg reyndi
tundum að tala við bana, en það
..afð.i engin áhrif. Yfirleitt var
ekki hægt að finna neitt ráð til að
hefja hana úr þessu voðalega aál-
irástandi, sem hún var sokkin í.
,)g það var auðvitað enn þá ískygeri
legra fyrir þá sök, að hún var með
barni.
LESBÓK MORGITNBLAÐSINS
373
— Var hún í þessu ástandi, þeg-
ar þvi fórst? spurði jeg.
— Já, það var engin breyting
sýnileg. Eina breytingin, sem hugs
anleg var, Maut að verða til hins
verra.
— Hvemig þá?
— Taktu nú eftir! Hugsaðu
þjer hvað hefir gerst á meðan þú
varst. að horfa á stúlkuna við hlið
mannsins í nótt. Mjer var símað
úi sveitinni í morgun að breyting-
iii hefði orðið á þann veg, sem jeg
óttaðist.
— Nú?
—- Hún misti vitið seint í gær-
kvöldi!
——«m>—-—
Hobelsuerðlaun
í efnafrceði.
Visindaháskólinn sænski hefir á-
kveðið að skifta efnafræðisverð-
launum Nobels árið 1931 á milli
tveggja þýskra vísindamanna, pró-
fessor Carl Bosch og dr. Friedrich
Bergius.
Carl Bosch
er fæddur 1874 í Köln, og stund-
aði nám við háskóla í Berlín og
Leipzig og lauk jirófi 1898. Arið
eí'tir gerðíst hann starfsmaður hjá
Badisehe Anilin og Sodafabrik í
Ludwigshafen og varð seinna for-
stjóri hennar. En þegar hin stóra
þýska iðnaðarsamsteypa I. G. Far-
ben komst á, varð hann aðalfor-
stjóri hennar.
Ásamt Fritz Haber í Berlín fann
liann hina svokölluðu Haber-Bosch
aðferð til þess að vinna köfnunar-
efni úr loftinu. FjTÍr það fekk Ha-
ber efnafræðisverðlaun Nobels
1919, og nú hefir Bosch fengið
þau fyrir sína hlutdeild í uppgötv-
uninni.
Friedrich Bergius
er fæddur 1884 í Goldschieden,
skamt frá Breslau. Hann stundaði
nám í Breslau, en tók háskólapróf
í Leipzig. Síðan starfaði hann lijá
Nemst í Berlín og Haber. Seinna
stofnaði hann eigin rannsókna-
stofu fyrir kol ' Hannover, tók
1913 við forstöðu kolarannsókna-
stofu í Essen, en flutti þremur ár-
um seinna til Hannover og hefir
haldið rannsóknum sínum áfram.
Hefir hann fundið upp aðferð til
þess að vinna steinolíu og bensín
úr kolum, jafnvel ljelegum brún-
kolum. Er þessi aðferð svo hag-
kvæm, að það borgar sig betur að
vinna brensluvökva úr kolunum,
heldur en að brenna þeim. Úr-
gangurinn verður ekki meiri en
1%.
T. G. Farben hefir keypt einka-
leyfi á uppgötvaninni og byrjaði
árið 1927 að framleiða ,,kola-
bensín“.
——
Embættismönnum bannað að
spila. Dómsmálaráðuneytið í Búkar
est- liefir opinberlega harðbannað
siarfsmönnum sínum að spila. Seg-
ir í banninn að spil sje ósæmileg
dægrastytfing, og sierstaklega sje
það vanvirða fvrir opinbera em-
bættismenn að vera í spilaklúbb-
um, og er skorað á þá að segja
sig tafarlaust úr klúbbunum. Hver
sá embættismaður, sem verður upp
vís að þvi að spila, á það á hættu
að vera sviftur hálfsmánaðarlaun-
um, eða honum verði stefnt fvrir
sjerstakan rjett, sem hefir vald
til þess að svifta hann stöðu sinni.