Lesbók Morgunblaðsins - 22.05.1932, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
151
lians voru dauðir menn og lík-
kistur. Þótti mjer þetta hvumleitt
umræðuefni til lengdar.
Daginn eftir bar ekkert til tíð-
inda, svo heitið gæti. Við lijeld-
umst við þarna í lúgarnum. Sami
ofsinn í veðrinu, sama stjórnleys-
io á skipinu og sama vonskan í
skipverjunum í garð skipstjóra.
Veðrinu slotar.
Landaleit.
Um kvöldið lægði ögn og rofaði
til. Sást þá bjarmi á lofti í norð-
vestri og virtist svipaðastur því,
sem liann stafaði frá hafís.
Næsta dag gekk veðrið niður.
Var nú farið á þiljur og tekið
til höndum. Var nú kveiktur upp
e!dur í eldhúsi skipsins, er
stóð á dekkinu, og hitað
vatn til þess m. a. að þíða klaka
af seglaköðlunum, sem allir voru
svo gaddfreðnir, að })eim varð
ekki bifað. Segl þau, sem uppi
höfðu verið, voru öll rifin og
sprungin af frosti. En einhverjar
pjötlur voru til í þeirra stað.
Fengu menn sjer nú kaffi með
brennivíni og voru allhressir. —
Voru föt manna þurkuð, og
lagað til í káetunni, opnaður vista-
klefi og inatreitt. Jafnframt var
ráðgast um hvernig koma mætti
stýrisútbúnaði í lag. Var nú
grundað yfir því vandamáli. Þá
mundi bátsmaður eftir því, að
þegar stórbáturinn kom síðustu
ferðina út í skipið, frá Oddeyrar-
versl., hafði verið í bátnum 5 þml.
trjebútur, 1% alin á lengd. Hafði
bátsmanni þótt spýtan of efnis-
mikil til þess að henni væri lient
fyrir borð,_ og því hefði hann
fleygt henni ofan á vörurnar í
lestinni.
Þótti hjer farsællega hafa til
- tekist, og var búturinn sóttur. —
Bútur þessi var nú höggvinn' til
og lagaður, og með ýmiskonar til-
færingum tókst að gera úr honum
stjórnvöl, sem dugði, er hann var
festur við stýris-stofninn og á
hann settar „talíur“ til beggja
handa, svo fengin var taumastjóm
r. skútunni eins og tíðkaðist á smá-
kænum. Þótti möpnum, sem útbún-
aður þessi gæti dugað í bærilegu
veðri, og undanhaldi, ef engin
áföll kæmu fyrir.
Því næst var ráðið ráðum sín-
um með það, hvert stýra skyldi
og varð sú niðurstaðan að stýra
skyldi suðaustur, áleiðis til Vest-
fjarða. Talið var, að brotsjórinn,
sem verst ljek skipið í óveðrinu
hefði verið við Horn, skipið þá
skamt undan landi þar. En eigi
myndu Vestfirðir langt undan.
Þangað skyldi halda beinleiðis, þó
ekki væri til annars en bjarga
lífinu.
Nú var siglt og siglt lengi, sól-
arhringum saman, og skimað eftir
því, að fjallahnjúkar Vestfjarða
skytu upp kollinum í hafsbrún-
inni. En }>að kom fvrir ekki.
Svo var það einn dag, að sól-
skin var og lygnt veður. Þá tók
skipstjóri sólarhæð til að sjá hvar
við værum. Kom þá í ljós, að við
vorum all-langt fyrir sunnan
Lland.
Þá var hætt við Vestfirði, og
ákveðið að stefna til Færeyja. En
það vildi svo óheppilega til að
við fundum ekki Færeyjar.
Land fyrir stafni.
Nú leið og beið. Altaf var gott
veður, og altaf undanhald. Enda
kom það sjer vel, því stýrisiit-
búnaður Herthu mátti ekki við
neinu.
Þangað til eina nótt, að varð-
maður sagði að einlægir brotsjóar
væru fyrir stafni, hvítfysvsandi
brotsjóar á báðar hendur, svo
langt sem augað -eygði. Þetta var
skömmu fyrir dögun.
Þegar birti af degi kannaðist
skipstjóri strax við það hvar við
vorum. Við vorum við Shetland.
Þetta var í fyrsta skifti, sem
við sáum land, frá því við mistum
sjónir af Gjögri við Eyjafjörð.
Síðan var nokkuð liðið á 5 viku.
'Nú skipaði skipstjóri svo fyrir
að sigla skyldi meðfrain brotsjóum
fyrir nes eitt, er hann tiltók og
þekti, og væri nú annað hvort að
duga eða drepast. Var skonnort-
unni siglt sVo mikið að sjór rann
inn á þilfar á hljeborða. En fyrir
nesið komumst við heilu og höldnu
kl. 11 árd. og munaði þá 1—2
skipslengdum að Hertha færi í
strand.
1 fyrstu var nú áformað, að
komast til Leirvíkur. En vind-
staða var óhentug, til að ná
þangað. l’ar því talið óger-
legt að ná Leirvík, og áltveðið
að halda enn undan vindi áleiðis
til Noregs.
Meðfram
Noregsströnd.
Við tókuin land í Noregi all-
norðarlega, langt fyrir norðan
Björgvin.
Síðan var haldið suður með
Noregsströnd, svo nálægt landi,
að örugt væri að ná í hafnsögu-
menn með hægu móti, ef þurfa
þætti. '
En Petersen vildi helst leita
hafnar sem syðst í Noregi. Sagði
liann að þeim mun greiðar gengi
viðgerð á skipinu, sem sunnar
kæmi, og kæmi það vátryggingar-
fjelagi skipsins vel.
En skipverjar voru leiðir á
þeirri stífni skipstjóra, og gáfu
með öllu móti til kynna, að þeir
hefðu tapað trú á stjórn lians og
forsjá. Er við á kvöldum sigldum
með fram vitum Noregs, höfðu
hásetar það til, af stríðni við skip-
stjóra sinn, að halda því fram, að
þeir sæi ekki betur, en vitinn
sá arna væri sami vitinn og þeir
hefði siglt framhjá í gærkvöldi.
Er við komum suður fyrir Líð-
andisnes, suður í Skagerak, fór
skipaferð að verða óþægilega mikil
á leið okkar. Því luktir höfðum
við engar. Þær fóru allar með
stýrishúsinu. Reyndum við að
bjarga því við, með því að hengja
upp olíulampa í luktastað og vefja
utan um þann. sem átti að vera
rauð lukt rauðum pappír, vættum í
steinolíu, en grápappír utan um
þann, sem var fyrir græna lukt.
Þeir, sem mættu okkur virtust
ekki skeyta merkjum þessum.
Síðasta nóttin í Kattegat var
alveg afleit. Þá vorum við innan
um þann sæg af skipum, svona
sama sem ljóslausir. Þá fór eng-
inn úr fötum alla nóttina, og eng-
inn af þiljum nokkurt augnablik,
nema hvað skipstjóri fór tvisvar
niður til að líta á sjókortið, og
fór jeg með honum, því jeg sá
það á honum, að honum fjell það
ekki vel að vera einum. Svo mjög
liarði þetta ferðalag einhvernveg-
inn fengið á hann.