Lesbók Morgunblaðsins - 25.03.1934, Side 7

LMBÓK MOlWHJNBLABaiNli
103
kunnugt er, er þar sífeldur dag'-
ur í 6 mánuði af árinu. Nú ber svo
við, að Longo ofursti hefir geng-
ið með grasið í skónum á eftir
einni fallegri konu, og fær loks,
sakir einstakrar þolinmæði sinn-
ar, tilkynningu um stefnumót með
þessum orðum:
— Gott og vel, við hittumst þá
í skemtigarðinum klukkan eitt
eftir miðnætti ...
Ofurstinn hrósar strax sigri. En
hann gleymdi, að þarna er ekki
eitt einasta trje, sem er yfir 50
sentimetra 1 hátt, og að klukk-
an eitt eftir miðnætti skín sól,
sem að vísu er föl, en ber þó
mikla birtu. Þegar hann því
skundar til stefnumótsins með
laumulegum skrefum kvennaveið-
arans, finnur hann hvorki hinn
vinveitta skugga næturinnar nje
skemtigarðinn, sem hann dreymdi
um, heldur opið og’ autt svæði,
sem sjá má yfir úr öllum áttum.
Þannig endar það æfintýri alt of
fljótt.
Islenskur matur.
Meðal Atlantshafsflugmannanna
vantar ekki pilta, sem taka rösk-
lega til matar1 síns, og sá, sem yf-
irgengur þá alla, er einmitt að-
stoðarflugmaður minn, Cagna und-
irofursti, enda er liann nú á því
rjetta aldursskeiði til þess að fá
á sig varanlegt merki um góða
matarlyst. Morgujiinn eftir komu
okkar bar nokkuð skrítið fyrir
mig. Strax og' jeg vaknaði hafði
jeg náttúrlega beðið um mína
venjulegu morgunhressingu, bolla
af kaffi. En eftir fáeinar mínútur
er komið' inn í herbergi mitt með
gríðarstórt fat, og á því er soðinn
silungur, að minsta kosti fjöru-
tíu sentimetra langur. Jeg lít á
úrið mitt undrandi, klukkan er
tæplega 7. Fyrst held jeg, að
þetta sje siður þar á staðnum;
silungurinn sje kanske liafður í
stað lystaukandi drykkjar. En
eftir langar útskýring'ar, sem að
mestu leyti fara fram með bend-
ingum, skil jeg loksins, að þjón-
inum 'hefir skjátlast. Það var að-
stoðarmaður minn, sem hafði beð-
ið um silunginn. Cagna byrjaði
snemma að gæða sjer á íslensku
rjettunum!
Ljósmynd
bjargar manni frá
rafmaffnsstólnum.
í Los Angeles í Bandaríkjun-
um var skrautgripasali nokkur
dæmdur til dauða nýlega fyrir
það, að hafa myrt verslunarfje-
laga sinn. Samkomulag þeirra á
milli hafði ekki verið gott, að
sögn verslunarfólksins.
Einhverju sinni fóru þeir tveir
á skemtisiglingu út á höfnina í
Los Angeles, en aðeins annar aom
liíandi úr þeirri för. Hanu bar
það, að fjelagi sinn hefði klifrað
upp í sig'lu skemtisnekkjunnar,
en hrapað niður á þilfarið og
brotið hauskúpuna. Dómararnir
trviðu ekki þeirri skýringu, cink-
um vegna þess að læknir sá, sem
skoðaði líkið, áleit að maðurinn
hefði verið drepinn nveð ein-
hverju barefli. Var því kveðinn
upp dauðadómur yfir sakboru-
mgnum.
Blöðin skýrðu allrækilega frá
þessu máli. Suðvvr-Ameríkumaður
nokkur, sem hafði verið í Los
Angeles og tekið mynd af höfn-
inni þar, las frásögnina, og þá
rif jaðist' það upp fyrir honum, að
á myndinni sást skemtisnekkja
og að maður var að hrapa niður
lir reiðanum á henni, en annar
sat við stýrið og horfði skefldur
á Sendi nvi myndatökumaðurinn
dómstólnum þessa Ijósmynd og
þektust báðir mennirnir á henni.
Afleiðingin varð sú, að málið var
tekið fyrir að nýju og nú var
skrautg'ripasalinn sýknaður.
Hestavernd í Englandi.
Það hefir verið venja í Eng-
lapdi að flytja vit alla afsláttar-
liesta. Hafa þeir aðallega verið
fluttir til Frakklands og Spánar.
En þar hefir þeim ekki verið slátr-
að, eins og eigendur þeirra hafa
ætlast til, heldur hafa hinir
frönsku kaupendur látið þá
ganga sjer til húðarinnar fyrir
vögnum, en Spánverjar hafa not-
að þá sem reiðskjóta á nautaöt-
um sínum. Hafa þeir keypt hest-
ana svo lágu verði, að lítið gerir
til þótt nautin tæti þá lifandi
í sundur með hornunum. En þetta
hefir vakið almenna gremju í
Englandi, og nú hefir breska þing-
ið samþykt lög, sem banna út-
flutning' á afsláttarhestum.
Umtalað hjónaskilnaðarmál.
Nú sem stendúr er fyrir dóm-
stólnum í Genf hjónaskilnaðar-
mál, sem mikið er um talað. Það
er á milli franska „ilmvatnskóngs-
ins“ Coty og konu hans. Þau eru
skilin fyrir nokkru, en Coty skuld-
ar henni hvorki meira nje rninna
en 130 nviljónir franka. Frvv Coty
lvefir lagt liald á 18.200 hlutabrjef
sem hann átti í fjelagi því, sem
á bygg'ingu þá, er blaðið „Figaro“
í París á lieima í. Er hvert hluta-
brjef 1000 franka. Þessi hlutabrjef
öll hefir, hún boðið út í Genf fyrir
3.7 miljónir svissneskra franka,
en enginn hefir viljað kaupa, og
þess vegna hefir frú 'Coty lagt
löghald á „Figaro“ hvisið, en
tekjur af því eru um 1 miljón
franka á ári.
(Morgenavisen).
Tvennir tímar
'Rivvssneskur fursti, Alexander
Dabischa-Cotromanisz og kona
hans, voru nýlega tekin föst í
Berlín og kærð fyrir það, að hafa
dvalist þar síðan 21. október s.l.
án þess að hafa gild vegabrjef.
Vegabrjef sem þau höfðu áður
voru þá fallin vvr gildi, og' höfðu
ekki verið endurnýjuð. Var furst-
inn dærndur í 50 marka sekt og
kona lians í 20 marka sekt fyrir
vanrækslu um endurnýjun vega-
brjefa.
Það upplýstist við yfirheyrslur
í málinu að þau hjónin höfðu
flvvið frá Rvvsslandi þegar stjórn-
arbyltingin varð þar. Hafði furst-
inn áður verið stórríkur maður,
en um 12 ára skeið hefir hann
haft ofan af fyrir sjer með því
að vera bílstjóri í Berlín. Tekj-
ur hans af því hafa þó ekki hrokk
ið og var hann kominn í sveitar-
skvvld.