Lesbók Morgunblaðsins - 24.03.1935, Page 1

JON ÞORLAKSSON
y>Kom af heiði
halur ungur«
víðsýnastur á
voru landi.
Var sem brygði
við hans komu
landvœttir allat
leifturaugum.
Bar hann víðsýni,
bar hann framsýni
eyþjóð vorri
utan úr heimi;
annara reynslu
okkur vildi
— langmœdda þjóð -
láta njóta.
Að þjer föllnum
allir segja
vinir og fjendur
víst hið sama:
Um órabil sá
engi maður
hjer á landi
höfuðsmann slíkan.
I styr þungum
og straumi óðum
óhvikull stóðst að
œvilokum.
Stóðstu hnarreistur,
háfjallasonur,
þótt um þig nœddi
úlfúð kotbrags.
Svo skyldi margra
skap sem þitt,
harðsnúið mannviti,
meginþroska,
stáli slegið,
slungið giftu,
ofið möskvum
inn- og framsýnar.
í lausasnjó
mun Ijett að sjá
slóðir, er marka
mannleysur.
En í hjarnfenni
hygg jeg vera
spor mörkuð
mestu garpa.
Þar mun slóðir
þínar sjá
þegar lausamjölll
löngu er bráðin.
í hjarnfenni mót
hœsta tindi
sjest harðspori þinn
heila öld.
Hlægir heimskingja
er heljarmenni
fallið er að foldu.
Litlar sálir
löðurmenna
fagna fullhuga hvarfi.
Inst í brjósti
íslandssona
ómar annar strengur:
Hefjum merki
mestu fullhuga!
Þú varst einn afþeim.
ÁRNI ÓLA.