Lesbók Morgunblaðsins - 02.04.1939, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
101
Peters-systur kamiast margir við úr kvikmyndum og vita að þær
svngja og dansa vel. Nýlega voru þær á ferðalagi í Evrópu og er
þessi mynd tekin af þeim á flugvelli við London.
lands. Þótti þeim þá óvænkast
sinn hagur. X'eliist skipið þarna
í röstinni um liríð og missa þeir
af því Jón af Skálauesi og Jonas.
Þó náði Jónas því aftur og voru
þeir nú þrír á kjölnum, hanu. Jón
Tlöskuldsson og Björn. Litlu síð-
ar misti þó Jónas af skipinu með
öllu.
Nú bar að Ólaf formann. nróð-
ur Bjarnar þess sem fyr var get-
ið og í land hafði siglt. Voru
þeir þá enn á kjölnum Jón og
Björn Arnfinnsson. Þegar Jón sá
Ólaf leggja að, sagði hann: „Kom-
ið þið blessaðir í Jesú nafni að
bjarga okkur“.
Björgun var óhæg, því sirauin-
ur var mikill og bára töluverð,
eu skip Ólafs hlaðið af fiski. Fór
því nokkur tími í að leggja að
flakinu. Segja sumir að Jón lra’l-
aði þá: „Takið hann Björn
fyrst“. En þó var Jón svo prek-
aður orðinn og þrotinn að kröft-
um, að hann misti takið ör-
skömmu síðar og sökk pegar.
Sló nú felmtri á háseta Ólafs og
fjellust þeim hendur, er þen- sáu
manninn drukna fyrir ai.gum
sjer. Hvatti Ólafur þá menn sína
að róa að og ná manninum, sem
eftir var á kilinum. Björn varp-
aði sjer þegar til skips Ótafs, er
hann sá sjer fyrst færi, og náði
með annari hendi í slíðrið. Inn-
byrti Ólafur hann þegar og sigkli
til lands. Var Björn þrekaður
mjög eftir sjóvolk þetta, en náði
sjer þó furðu fljótt.
★
Sigríður húsfreyja frjettir nú
um mannskaða þenna og bar hún
sig ærið vel í fyrstu. Var jafn-
vel orð á því gert, hve lítið svo
stór atburður fjekk á hana. Skip
það, sem Látramenn höfðu drukn
að af, hjet Haukur. Það fann sá
maður, sem Sigurður hjet, Þor-
finnsson úr Breiðuvík. Flutti
hann það heim í Látralendingu.
Þegar hann kom með skipið, var
Sigríður úti stödd, ásamt stúlku
þeirri, er Kristín hjet.
„Hvaða skip er þar í lending-
unni?“ spyr Kristín og bendir á
skipið. Sigríður nxælti: „Ekki
þarftu að benda mjer á það, og
vildi jeg að það hefði aldrei fyr-
ir mhi augu komið. Svei því og
marg svei því!“
Eftir þetta gerðist Sigríður
undarleg og lá við hreinni sturl-
un með köflum Varð hún að
hætta búskap á Látrum og dvaldi
síðan all-lengi á Vatneyri. Þó
bötnuðu henni að lokum veikindi
þessi og varð hún gömul kona.
Andaðist hún hjá síra Daða, syni
Jóns prests Ornissonar í Sauð-
lauksdal.
Ag Birni Arnfinnssyni, manni
þeim, er bjargað var, er það að
segja. að hann bjó síðar að Kletti
í Kollafirði. Varð hann gildur'
bóndi og þótti í hvívetna hinn
mesti og röskasti maður.
(Eftir munnlegum heimildum
og Vestfirðingasögu Gísla Kon-
ráðssonar.)
Gils Guðmundsson.
í suðurhluta Chile er krabba-
tegund ein sem spáir veðurbreyt-
ingum. í heiðskýru veðri eru
krabbarnir hvítir að lit, en á und-
an rigningu koma á þá rauðir
blettir, sem verða því stærri sem
rigningin verður meiri.
Frjálsir vængir
Veistu að vorblærinn ljúfi,
þó varnað sje honum máls,
er engill, sem hvíslar í eyra
orðunum: Vertu frjáls?
Veistu að vetrarins stormur,
sem værðina hrekur af sæng,
er gestur, sem vill þig gleðja,
og gefa þjer byr undir væng?
á sjerhverju tímanna tákni
og töfrum þess hverfula prjáls
sjálf Eilífðin hvíslar í eyra
orðunum: Vertu frjáls.
Svo lyftu þjer djarft frá láði
og lýðsins kæfandi þröng.
Iljúgðu á frjálsum vængjum
og far þína leið — með söng ..
Grjetar Fells.
Læknirinn: — Hvað er að hcvra
þetta. Þjer segið að drengurinn
hafi gleypt tveggja króna pening
fvrir viku síðan og þjer komið
fvrst með hann í dag?
— Já, við þurftum ekki á pen
ingum að halda fyr en nú.