Lesbók Morgunblaðsins - 16.11.1941, Blaðsíða 3

LBSBÓK MORGUNBLAÐSINS
387
ívar Guðmundsson og Sir Patrick Hannon fyrir utau Magna Charta-
Jierbergið. Yfir anddyrinu stpndur: „Þetta er Magna Charta, sem Jó-
hann konungur undirritaði á þessari ejrju þann 15. dag júnímánaðar
jiað Herrans ár 1215,
vera ameríski útvarpsfyrirlesarinn
frægi, Raymond Graham-Swing.
sem staddur var í London um þess
ar mundir. sem fólkið var að bíða
eftir með myndavjelar og eigin-
handarundirskriftarbœkur.)
Það reyndist nokkuð sögulegt
ferðalag út til Magna Charta-eyju,
því við viltumst og gekk okkur
mjög illa að finna hina sögufrægu
evju. Það var ekki fyrir hand-
vömm leiðsögumanna okkar, að við
viltumst af leið, Jrví sannleikurinn
er sá, að það er hreint ekki auð-
velt að rata á vegum Englands
síðan vegaskiltin voru tekin niður.
Enginn fylgdarmanna okkar
liafði áður komið til Magna Charta
eyju og Jiað var því ekki furða þó
við ækjum heim að „vitlausum
herragarði", eins og einum okkar
varð að orði. Þar var okkur sagt
til vegar og leið þá ekki á löngu
þar til við komumst á rjettan stað.
En eitt átti jeg bágt með að skilja
og j)að var, að til þess að komast út
á eyjuna var aldrei farið yfir vatn,
og er mjer næst að lialda, að
„Magna Charta-evja“ sje nes, sem
skagar út í Thames, en ekki eyja.
★
MAGNA CHARTA var okk-
ur tekið með miklum inni
ieik. Fiestir gestirnir voru komn-
ir og sátu eða gengu um undir
hinum skuggasælu trjám í skraut
garðinum fyrir framan húsið.
Flestir gestanna voru aldraðar
konur. Sir Patrick og Lady Hann-
on kvntu okkur fvrir þeim, en þó
skömm sje frá að segja, þá man
jeg ekki eitt einasta nafn þeirra
nú. Boðið var te og sætar kökur
og síðar límonaðidrykkir. Ekki
voru þarna aðrir karlmenn en
húsbóndinn og þrír prestar, fyr en
við bættumst í hópinn. Jeg spurði
einn af fylgdarmönnum okkar.
hvernig stæði á því, að ekki væri
neitt ungt fólk þarna með. Hann
svaraði með þessum þremur orð-
um:
„Það er stríð“.
Hefðarfrú ein — það þykir ekki
kurteisi að geta um aldur kvenna
— tók mig tali og sagði:
„Jeg var að lesa um vður í blað-
inu. En hvað það er gaman að
kynnast yður. Þjer eruð maður-
inn, sem borðar hafragraut í
hverja máltíð, er ekki svo, Jeg
skal nefnilega segja yður, að mjer
þvkir ákaflega góður hafragraut-
ur og borða haun á hverjum degi“,
Jeg varð að hryggja frúna, því
þótt útlit mitt kynni að benda til
þess, að jeg væri hafragrautsæta.
þá væri sannleikurinn sá, að jeg
hefði litlar mætur á þeirri fæðu-
tegund.
Það mun ekki vera neitt leynd-
armál, að það var vinur minn
Olafur Friðriksson, sem fjekk á
sig orð fvrir að honum þætti góð-
ur hafragrautur. En í þetta skifti
gat hann ekki verið með okkur,
þar sem hann vár að tala til Dan-
merkur í útvarpið frá London.
Þarna var önnur frú, sem jeg
talaði við nokkur orð. Hún hafði
mist son sinn í bardögunum á
Krít, sem Jiá voru tiltölulega ný-
afstaðnir.
★
Aunars snjerist samtalið hjer
sem annarsstaðar mest um ísland.
Allir vildu fræðast um land og
þjóð, enda var kunnugleikinn hjá
flestum ekki upp á marga fiska.
Hver og einn einasti Breti, bæði
karl og kona, sem jeg ræddi við
í Englandi, spurði hvernig bresku
hermennirnir á íslandi kæmu fram
og þótti vænt um að heyra, er
þeim var borin vel sagan. Það var
aðalatriðið í augum allra heima í
Bretlandi, að hermennirnir, sem
erlendis voru kæmu þannig fram,
að til sóma væri fyrir bresku þjóð-
ina. Það var skoðun almennings í
Bretlandi. að hernám íslands
hefði verið nauðsyn, sem ekki
hefði verið komist hjá og að ef
Bretar hefðu ekki verið fyrri til,
þá hefðu Þjóðverjar hernumið
iandið. En engan heyrði jeg láta
sjer detta annað í hug, en að ís-
land yrði aftur frjálst og full-
valda ríki eftir styrjöldína.
Þegar jeg kom fyrst í þetta te-
boð á Magna Charta-eyju bjóst
jeg við, eins og drepið er á hjer
að framan, að sjá í veruleikanum
boð hjá yfirstjettinni bresku, eins
og þeim er stundum lýst af höf-
undum eins og Woodehouse, en
reyndin var öðru nær. Fólkið var
eins og fólk er flest. Gömlu kon-
urnar voru eins og konur á þeirra
aldri gerast annarsstaðar í heim-
inurn, þar sem jeg hefi komið.
Sumar virtust þreyttar á lífinu.
eins og frúin, sem nýlega hafði
mist son sinn í bardögunum á Krít
Hún hefði eins getað verið ís-
lensk móðir, sem hafði orðið fyr-
ir þeirri sorg að missa son sinn
í sjóinn.
Gestrisnin hjá hjónunum á
Magna Charta-eyju minti einna
helst á gestrisni hjá efnuðum hjón
um á sveitabæ á fslandi.