Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1941, Qupperneq 5

lesbok morgunrlaðsin*
461
OOOOOOOOOOOOOOOO^OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo<»oooooooooo<>ooooo
Kjartan Ólafsson:
ÁRA
Kom blessað ár með ungu ijósin þín,
með árdagsgeisla um strönd og ljósa voga.
Kom blessað ár með bjartan sólarloga
og brjóstum geiðu þráða himinsýn.
Nú hylja skuggar dagsins draumasvið
og dauðaskeytin þruma á striðsins tungu.
Ó, lífsins guð, sem græðir meinin þungu.
Ó, gefðu þjáðum heimi líkn og frið.
MÓT
Sem börn við getum lengt spurt og spáð,
við spor þess liðna grátið hrunda borg.
Og hrópað upp til himna í bræði og sorg,
og harmað það sem aldrei verður náð.
Við leynum okkur sjálf hin rjettu rök
og reisum heim á grunni svika og táls.
En sannleikanum víðast varnað máls,
það veldur okkar neyð og banasök.
Hve skynjar hugur skamt á sinni braut
í skuggadal við öfdurótið svarta.
Við berum öll svo þungan harm í hjarta,
er heljarljárinn kvistar blómans skraut.
Við finnum sáran kvíða sorgarlýðs,
með sundurkramin brjóst á hverri strönd,
er hungurbieika vofan legst á lönd,
sem leynist þar í skuggum hels og stríðs.
í gegnum myrkur skín þó gelsli skært,
ef skygnst er hærra en öldur nauða og kífs.
Við finnum guð í þrautum þessa lífs
að þjóðir gætu af hörmum sínum lært.
Við námsins hörðu sókn úr böli bætt,
að bygði hönd á fegri sættargjörð.
Svo mættu börnin blessa þessa jörð,
sem blóði göfgra feðra og mæðra er vætt.
JJví velia menn sjer vegi banastríðs,
að vinna lönd og skipa þjóðasátt?
pví horfir mannkyn enn á leið svo lágt?
Og lætur skeytin glymja háðs og niðs.
Er menning öll og mentun ekki neitt,
að megi þjóðum skapa hærrl sjón.
pví vinna menn hver öðrum auðnutjón?
Er æfin hvergi draumabót fær veitt.
Hvað biður þín, mitt fagra fósturland,
með fáa hugi dreyfða um órasvið.
Nú þínum sigri allir leggi lið
og lýðir knýti fast sitt trygðaband.
Ef forustan er hálf og feig í rót,
skal fylkja sjer um nýja og beri menn,
þú átt að bera fagra framtíð enn
með frelsisdraum sem æskan vinnur bót.
Kom blessað ár með heiða sólarsýn,
að sjónin mætti kveikja blómsins þrár,
kom blessað með þinn sigur unga ár
og alt sem geymir sól við brjóstin þín.
pó hverfi okkar sýnir út í sand,
þá sækjum fram við starfsins þunga nið.
Og biðjum guð, sem veitir visku og frið,
að vernda okkar þjóð og fósturland.
oooooooooooooooo<oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooox>ooooooooooooooo
að þola, að vera þar nærri, sem
blásið var í lúðra.
Jafnhliða tilsögninni sem faðir
hans veitti honum á slaghörpuna
byrjaði hann snemma að segja
honum til í stafrófi hljómfræð-
innar, svo og í ýmsum náms-
greinum öðrum, sem börnum eru
kendar. Hann varð fljótt ótrú-
lega glöggur og skilningsgóður ú
hljómfræðina og gaman hafði
hann einnig af að fást við reikn-
ing, en honum hætti við að slá
slöku við aðrar námsgreinar og
var þó síst gáfnaskorti um að
kenna.
Ýmsir glöggir menn og góðir
vinir Mozarts höfðu hvatt hann
til Vínar-fararinnar, og þó mest
Herbenstein greifi, eftir að hann
hafði haft kynni af Wolfgang
litla. Og hann studdi Mozart með
ráðum og dáð til þess að koma
þeirri fyrirætlan í framkvæmd.
Og þegar farið var að undir-
búa ferðalagið, virtist Wolfgang
hlakka mikið til og bar ekkert á
því, að hann kviði fyrir, að eiga
að koma fram fyrir hið tignasta
fólk landsins. Var þó búið að
segja honum, að hann myndi
eiga von á að þar yrði vandlátir
dómarar og jafnvel gikkir. En
hann ljet það ekkert á sig fá. Er
til þess tekið hvað hann var frá-
bærlega öruggur, og þó ekki