Lesbók Morgunblaðsins - 12.03.1944, Page 4

*
!>2
LESBÓK MOROUNBLAÐSTNS
sjóleiðis ])an«að, sumir ríðandi op:
nokkrir fóru gangandi. Um kvöldið
var heimförinni haprað á sama hátt.
í bátiun fóru auk systkinanna,
sem áður er getið, 2 danskir bevk-
irar, Frederiksen og Linnert, ung-
iingsstiilka, Jakobína að nafni,
dóttir Jakobs nokkurs, er var vinnu-
maður Weywadt, Jón sonur Jóns
bónda Jónssonar í Borgargarði, er
var vinur Weywadt og hans önnur
hönd til ráða og dáða. Kjartan Ein-
arsson frá Þernunesi við Fásknið.s-
fjörð, sem var starfmaður við versl-
unina og unnusti elstu dóttur
Weywadts, og loks Anton Meilbye,
aðstoðarmaður við verslunina.
Báturinn mun hafa verið mjög hlað-
inn og sagt er, að gamli Wevwadt
hafi haft svo þungar áhyggjur af
sjóferðinni, að hann hafi skolfið
sem laufblað, er báturinn !jet frá
landi. Og er hann sá að Fréderik-
sen settist við stýrið, hafi hann
andvarpað: „Og á hann nú að
stýra!“ — Gömlu hjónin fóru ríð-
andi heimleiðis. en gangandi fólks
er ekki getið.
Á bátnum voru sett upp segl:
hægur norðanvindur var og leiði
gott út eftir firðinum, en nokkuð
út með ströndinni, sáu menn úr
landi, að báturinn sökk alt T einu
að framan og hvarf með öllu, svo
að segja á svipstundu, ætla menn
að hann hafi rekist á svo nefnt
Flatasker, sem er skamt frá landi.
— Sagt er að vasabók, sem N. E.
Weywadt hafði meðferðis, hafi
fundist langt fvrir ofan flæðarmál
skamt frá slysstaðnum. Sú skýring
á þessu hefir verið gerð, að hann
sem var syntur, hafi náð landi.
losað sig við vasabókina og svnt
út aftur í því skyni að bjarga ein-
hverjum,en hafði svo förlast þróttnr
áður en hann næði landi í annað
sinn.
Iljer áttu ýmsir um sárt að binda,
en engir eins og Weywadts-hjónin.
Gamli maðurinn barst lítt af og a
<* ' o
Johanne Frederikke Weýwadt
með fyrstu saumavjel, sem talið
er að komið hafi til landsins.
að hafa orðið gráhærður á fáum
dögum. Konur eru einatt kjark-
meiri, en karlar, ef mikið reynir á;
svo var líka hjer, því svo er sagt
að frúin hafi tekiö þátt í leitinni
að líkunum út með sjónum. Sumir
segja, að þau muni liafa fundist öll
rekin, en þar ber öðrum sögnum
mikið á milli. — Þess má geta, að
Weywadts-hjónin mistu yngsta
drenginn sinn á öðru árinu 4. mars
þetta sama ár.
Tvær dætur Weywadts voru ytra
við nám, er slysið bar að höndum,
Nicoline og Susanna, hin fyr nefnda
lærði myndasmíði í Ivhöfn. en hin
hafði verið 2 ár á Jótlandi til þessað
læra ostagerð. Seinna um liaustið
komu þær með kaupskipinu til
Djúpavogs; var .Tón í Borgargarði
þá fenginn til þess að fara út í skip-
ið og segja þeim sorgarsöguna
miklu, áður en þær stigju á land.
Af líkum má ráða það, að ýmsir
hafa reynt að railda sorg þeirra.
sem mest höfðu mist, en þess er
einkum getið, að siera Eggert Ól-
afsson Briem, bróðir sjera Valdi-
mars vígslubiskups og sálmaskálds
hafði orkt gullt'alleg kyæði ^út af
þQssum sorglega atburði. Var hann
þá orðinn prestur' að Höskulds-
stöðum á Skagaströnd, en hafði
nokkru áður verið um tíma heim
iliskennari hjá WeyWadt. Annars
fara litlar sögur af skáldskap sjera
Eggerts, en skarpgáfaður sögu- og
fræðimaður þótti hann.
Þegar hjer var komjð voru að-
eins 5 dætur á lífi af WeyWadts-
systkinunum, því ein þeirra, nr. 3.,
dó aðeins 15 ára, 1865. Skal nú far-
ið nokkrum orðum um þær 5, sem
eftir lifðu:
Nr. 2. Nicoline Marie Elise hafði,
eins og áður er sagt, lært ljós-
myndagerð.í Khöfn, en til þess að
kynnast öllum framförum, sem áttu
sjer stað í þeirri grein eftir að hún
kom út 1872, sigldi hún aftur til
Hafnar um 1888. Þótti liún um
eitt skeið einhver snjallasti ljós-
myndari á landi hjer og tók fjölda
mynda af ýmSu tagi; eru mynda-
plötur hennar nú komnar á Þjóð-
minjasafnið. — ITún var mjög at-
orkusöm og tók við búinu í Teig-
arhorni eftir dauða föður síns, sá
um móður sína til dauðadags og
ól upp systurdóttur sína, er síðar
tók við búinu í Teigarhorni ásamt
manni sínum. I klettunum hjá
Teigarhorni eru margskonar sjald-
gæfar steintegundir. Þess vegnn
mun Nieoline hafa gert sjer mikið
far um að kynna sjer steinafræði,
enda varð hún vel heima í þeirri
grein, hjó hún út úr klettunum
fjölda steina með miklum erfiðis-
munum og sendi marga þeirra til
steinasafna erlendis. Hún var m.iög
heilsuveil, en æðrulaus og vann oft.
þótt sárþjáð væri. Tlreinlvnd var
liún og vel metin af samtíðamönn-
um sínum. Hún dó 20. febr. 1021.
ógift og barnlaus.
Nr. 4. iSusanna Sonhie Emilie,
giftist 10. júní 1880 Birni (f. 28.
okt. 1848, d. 28. sept. 1006) Eiríks-
Frarnh. á bls. 104.