Lesbók Morgunblaðsins - 20.08.1944, Blaðsíða 4

"72
TÆSBÓK MOROUNBLAÐSINS
nesskaga. Dálítill lækur kemur hopp
andi niður úr Soginu og á hann
upptök sín í vatni, sem er á bak
við Grænadyngju og heitir Djúpa-
vatn. Þar er og tjörn dálítið norðar.
Er þessa getið hjer vegna þess hvað
það er sjaldgæft að hitta vatn á
]*essum útskaga. Lækurinn er ef-
laust beljandi vatnsfall í vorleys-
ingum. Má sjá það á því, að hann
hefir rutt sjer farveg norður endi-
langa Iíöskuldarvöllu, en nú var
svo lítið í honum, að hann komst
aðeins niður \ir hlíðinni og hvarf
þar í hraunið. I honum er taart (\g
svalandi vatn.
Norðan undir Trölladyngju koma
heitar gufur upp úr hrauninu á
nokkrum stöðum, og þar fyrir norð-
an, austast á völlunum, eru nokkr-
ir ieirhverir. Iljer er því um all-
stórt jarðhitasvæði að ræða, en
engin not er hægt að hafa af þeim.
hita. Það er tæplega að ferðamenn
geti soðið mat sinn þarna eins og
er. En sjálfsagt væri hægt að hand-
sama þarna hitaorku, ef borað væri
niður úr hrauninu. Þó mun það eiga
langt í land vegna þess hvað stað-
urinn er afskektur.
En hitt þykir mjer líklegt, að
fólk muni fara að venja komur
sínar á þessar slóðir, }>egar fram
líða stundir, og dvelja þar dögum
samnn í tjöldum. llefir staðurinn
öll skilyrði til ]>ess að vera eftir-
sóttur af dvalargestum. Þarna er
stórbrotið landslag og fjölbreytni
í náttúru óvenju mikil, hrikaleg
hraun og klungur, fögur og há fjöll
mefi víðu útsýni. grænar brekkur
og grónir vellir, lækur í giii og
mjúkur mosi til að hafa í hvílu-
beði í tjaldi. Og svo eru þarna
stórkostlegar gosstöðvar, sem nábú-
um er varla vansalaust að hafa
ekki kynst, svo mjög sem þær hafa
sett svip á Reykjanesskaga, og
em auk ]>ess eitt hið mesta nátt-
Cju&m. 2)aníe£sson:
Sigurvegari
Hann hreifst af þjer jöknll, sem himininn átt,
— varð hljóður í umgengni og fár,
uns hann strengdi þes* heit að mæla sinn mátt
við magt þína, ísjöfur hár.
Og svo hóf hann þann leik úti í hvirflandi mjöll
meðan heiðnyrðingsgolan bljes köld.
Og hann reikaði um fjöll. 0g hann rjeðist á tröll.
Og hann roðnaði í vöngum það kvöld.
IJpp við jökulsins fcírjóst, þar sem gaddrósin grær,
varð hann gildur á velli og hár,
— gisti aleinn þá borg, sem er fjöldanum fjær
þó að frystu þar lækir og ár.
Og hann læknaði mein hvert, sem lamaði hans þrótt,
— lagði hatur á stofunnar yl,
Og hann stælti sitt þor úti í niðdimmri nótt,
— úti í nístandi frosti og byl.
Og við Ófærugil brýndi hann hersln í sinn hng,
— brýndi hann hvassari vilja síns egg,
svo að bitur varð hún. 0g með berserkjadug
síðan braut hann hveiTi fangelsisvegg,
og hvern fangelsislás, og hvert hálsband og haft,
og hvem hemil á skapandi önd.
0g hann sótti sitt hnoss inn í krókódílskjaft,
og vann kongsriki og frelsaði lönd.
úruundur í nágrenni Reykjavíkur.
Jeg fullyrði, að það er meira gaman
að því að skoða Trölladyngju,
fjöllin þar og umhverfið, heldur
en sjálft Reykjanes.
Smælki
Maður kom æðandi inn í lækn-
ingasiofu:
— Læknir, jeg er að deyja.
— Hvernig Btendur á því?
— Jeg braut sjálfbiekunginn
minn, sem mjer var ábyrgst að
entist mjer alla æfi.
★
— Þjer eruð hreinasti asni,
tengdasonur sæll. Yður vnntar ekk-
ert nema hornin.
— Asninn hefir ekki horn.
— Þarna sjáið þjer — munur-
inn er enginn.