Lesbók Morgunblaðsins - 20.08.1944, Blaðsíða 6
J74
LESBÓK MOROUNBLAÐSINS
sorg, því að Litla Systir var ekki
með í hópnum. Hafði hún fengið
hjartaslag af ofþreytu, blesuð gamla
konan, eða höfðu hinar gæsimar
skilið hana eftir? En vlð UppgÖtv.
uðum nú, að það vantaði einnig
einn ungan hennar, svo að það var
von um, að hún væri einhversstaðar
með honum. Við náðum í kíkirinn
og kíktum og kíktum þar til við
komum auga á stóran gæsahóp. Það
gat vel verið„ að Litla Svstir hefði
vilst og væri einhverstaðar í hóp
þessum, en hvernig áttum við að
ná í hana?
Jíi, þá datt okkur aftur snjall-
ræði í hug. Við sendum hinar gæs-
iinar eftir henni. Hve var stór-
móðgaður yfir að vera rekinn í
sjóinn aftur og reyndi að stuia við,
en við hentum smásteinum á eftir
honum, þar til honum skildist að
hann fengi ekki að koma heim,
fvrr en hann kæmi með alla fjöl-
skylduna með sjer.
Þær syntu síðan af stað. þvert
yfir fjörðinn, á móti hinum hópn-
um. Og nú sáum við dálitið skemti-
legt, sem við gleymum áreiðaulega,
aldrei. Við fylgdumst með frá svöl-
unum, og slógumst utii að hafa
kíkinn.
„Gag. gag, gag“, öskraði Hye,
og úr hinum hópnuni var þegar
svarað: „Gag, gag, — já, já verið
þið bar róleg. Jeg var svo þreytt
og þú þurftir að flýta þjer þau
ósköp, pabbi gamli“.
Eftir að hafa hjalað samati
góða stiind, syntu þau svo aftur
heim á leið, með pabba Lbroddi
fylkingar, og Litlu Systir nr.
Þegar heim kom, fengu þau heil-
mikið af kórni, sem ekki var ama-
legt, eftir að hafa lifað á grasi
alt sumarið.
Síðan var öll fjölskyldan sett á
14 daga fitukúr, og ungarnir svo
skotnir og sendir á íshúsið. Svonu
nóon:
Jón Mngnússon, skúld
Gleymdust fuglum á vordegi fegurstu ljóð,
þegar fregnin um andlát þitt barst.
— þú varst söngvari prúður hins söngelska lands.
— Þín er saknað í vestrinu fjarst.
Loga norðurljós skært þegar nóttin er dimm.
— Þú varst norrænn að eðli og sýn.
Ortir skilnaðarljóð stríðsins harmdimma heim,
meðan Hel bár þjer óminnis vín.
Tæmdir síðasta fullið — og söngreifur. hvarfst,
inn á söngvanna Bláskógálönd.
— Fyrir hreinviðrið alt sem í hug þínum bjó
hjartans þakkir — af fjarlægri strönd!
Jakobína Johnson,
Seattle, Washington.
«
gengur það til í lífinu! Það var
undarlegt, að yið skyldum aldrei
verða vör við neinn söknuð hjá
gömlu gæsunum, þegar ungarnir
voru teknir frá þeim.
Seinni árin voru gæsirnar orðnar
það vitrar, að þær komu sjálfkrafa
heim.
— í fyrravetur urðuni við að
skjóta allar gæsirnar. Óli gamli
gerði það fyrir okkur. Við sendum
þær allar á íshúsið — nema Litlu
Syfitir. — Ekkert okkar gat fengið
af sjer að borða hana. Við höfðum
í hyggju, að graía hána með mikilli
viðhöfn, úti í garðiuum. En gæsa-
kjöt er dýrt nú á dögum, og Óli
gamli er hálfgerður villimaður.
„Þið megið grafa hausinn og lapp-
irnar, ef þið viljið, en það seni
eftir er, borða jeg“ — og hann
sleikti út um, bjáninn sá arnal
Nokruin dögum seinna mætti jeg
Ólá og spurði hann, hvernig honum
hefði bragðast Litla Systir. „Tja,“
svaraði sá gamli þurlega. „Hún var
að yísu dálítið seig, blessuð mad-
daman, en það var þó altaf gæsa-
kjöt ........“.
Smælki
— En hvað maðurinn þinn hefir
gefið þjer fallegan ref.
— Hann komst ekki hjá þvi.
Jeg sá hann kyssa vinnukomma.
-4- Er það satt. Þú hefir líklega
sagt henni upp á stundinni.
— Nei, jeg þarf líka að fá nýjan
klæðnað.