Lesbók Morgunblaðsins - 10.11.1946, Síða 2

446
L.ESBOK MORGUNBLAÐSINS
'•^Rkurey’ior
^kau^iCijjar
*♦ ^Kró«^r.
%** d
Qtafity •
vatni fyrir framan rúmið sitt og vakn-
aði oft við það að hún var komin
með fæturnar niður í vatnið. Nótt
eina í septembermánuði dreymir hana
að hún fari fram úr rúminu og hugsar
hún þá í svefninum: ,.Guð hjálpi mjer,
nú hefi jeg gleymt að láta vatnsbytt-
una fyrir framan rúmið mitt, nú fer
jeg að ganga í svefni“. Finst henni
sem hún gangi út úr bænum, út á tún
og svo alla leið sjávargötuna niður að
sjó.
> r>
Guðrún Ó Johnsen.
Þegar hún kemur þangað, sjer hún
að Ebenezer stendur við skektu, sem
st<>ð í vörinni. Skekta þessi var kölf-
uð Eyrbyggja (hún var eyrseymd)
snoturlega máluð, enda uppáhalds-
fleyta síra Ólafs. Guðrúnu finst Et>en-
•»*er vera lifandi og man ekkert eftir
því að hann sje dáinn. Ebenezer á-
varpar hana og segir:
„Viltu koma á sjó með mjer.
Gur>na?“
Ilún er til í það. Hryntu þau skckt-
unni á flot og setjast undir árar, róa
út úr vognum og inn með landi að ev
þeirri er Lyngey er kölluð. Þar lenda
þau og fer Ebenezer upp úr bátnum.
í því finst henni hann hverfa, en í
fjörunni sjer hún lík, höfuðtaust. Um
leið er hann kominn aftur lifandi að
skektunni, bendir í fjöruna og segir:
„Hjerna ligg jeg, Gunna“.
Fer hann síðan upp í skektuna og
þau setjast undir árar og róa til sama
lands, setja skektuna og skorða hana.
Að því loknu segir Ebenezer:
„Heyrðu, Gunna! Þegar þú vaknar
í fyrramálið, þá heldur þú að þetta
sje allt draumarugl og vitleysa, en
taktu nú eftir og hafðu það til marks
að nú læt jeg stýrissveifina undir hæl-
inn á henni Eyrbyggju“.
Og henni virðist hann gera það, en
um leið er hann horfinn.
Ekki fanst henni neitt óeðiilegt við
þetta í svefninum og ckkert varð hún
hrædd. Síðan finst henni hún ganga
heim, inn í bæ og leggjast í rúm sitt
og svaf svo draumlaust til morguns.
Um morguninn þegar hún vaknar.
man hún allan drauminn og er nú á-
kveðin í að biðja föður sinn að láta
enn leita í dag. Þegár hún fer að lala
við föður sinn, er hann fyrst afundinn
og segist ekki vilja hlusta á drauma-
rugl hennar, en það verður þó úr, að
hún fær að segja honum draum sinn,
og þegar hún segir honum livað Eben-
ezer hefði sagt og að hann hafi látið
stýrissveifina undir hælinn á skekt-
unni, brá honum nokkuð, kallar á
vinnumann sinn, er Sturlaugur hjet,
og segir við hann:
,-Sturli! Farðu ofan að sjó og gættu
að, hvort stýrissveifin af henni Eyr-
byggju sje undir hælnum á henni. í
gær þegar við lentum ljet jeg sveif-
ina uppá bitann í sjóarhúsinu“.