Lesbók Morgunblaðsins - 10.11.1946, Page 3

Sturlaugur hljóp ofau að sjó og kom
von bráðar aftur og sagði að stýris-
sveifin væri undir hælnum á skekt-
unni.
Var þá brugðið við og farið að leita
og fanst líkið r.ákvæmlega á þeim
stað er Guðrún hafði bent á. 1‘egar
líkið fanst var Bjarni i»órðarson á
ReykhóLum, sem var eini trjesmiður-
iun í Reykhólasveitinni á jieim árum,
við smíðar úti í Akureyjum, og víkur
nú sögunni jiangað.
II
Líkið ílult.
1 AKUREYJUM bjó jiá síra Frið-
rik Eggerz. Þær liggja milli Skarð-
strandar og Reykjaness. Hann var
fróðleiksmaður og þótti nokkuð forn
í skapi. Ilann hafði reist íbúðarhús úr
timbri í Akureyjum, en til þess að fá
meira útsýni, ljet hann smíða útsýnis-
turn við húsið og fekk til þes's Bjarna
bó'nda á Reykhólum. Fór Bjarni
þangað í 21. viku sumars. En þá um
vorið áður hafði Ebenezer drukknað.
Smíðinni var lokið föstudagskvöldið
í 22. vrku sumars.
Bjarni mæltist þá til að prestur
ljeti flytja sig í land snemma að
morgni. I’restur fók )iví vel, cn sagð-
ist þó fyrst þurfa að senda vfir að
Hcinabergi á Skarðsströnd eftir kind-
um, sem hann átti jiar og þurfti að
ná. Bað hann Bjarna að fara þá ferð
með vinnumönnum sínum og vera
foringi ferðarinnar. Skyldi hann svo
strax á eftir verða fluttur upp að
Reykhólum. Bjarni játar jressu. Er nú
háttað um kvöldið.
í húsinu voru herbergi á lofti,
„Yesturloft" og ,.Austurloft“ afþiljuð
hús sitt í hvorum enda, en sinn kvist-
ur á hvorri hlið og tveggja álna breið-
ur gangur á milli. Dyr kvistherbergj-
anna stóðust ekki á, svo að ef horft
var beint út úr dyrum annars hvors
þeirra, þá lilasti við ljósblániálað
veggþilið hinum megin í ganginum.
Norðurkvistdyrnar voru vestar, cn
suðurkvistdyrnar austar, og þar nær
LESBÓK MORG (JNBLAÐSINS
var uppgangan (stigagatið). Kvist-
herbergin voru nálega fjórar álnir á
hvern veg. Svaf Bjarni i því, sem
norðanmegin var. Gluggi var andspæn-
is dyrum; að honum sneri höfðagafl-
inn á rúminu, sem Bjarni svaf í. En
frá fótagaflinum var nálega ein alin
að dyruni og fell hurðin þar inn.
Bjarni lokaði herberginu og háttaði
síðan. En er hann var að sofna hriikk
hann upp við ljað, að dyrnar opnuð-
ust snögglega, svo hurðin skall upp
að þili, en ljósmálaður veggurinn
blasti við hinum megin í ganginum.
Þótti Bjarna þetta undarlegt, því að
enginn vindsúgur var í húsinu, enda
haíði hurðin eigi lokist upp af sjálfri
sjer fyrirfarandi nætur. Hann varð
samt ekki hræddur, hann var laus við
myrkfælni og var kjarkmikill ma&ur.
Datt honuin i hug að einhver væri
á gangi. sem hefði farið inn í Vestur-
loftið, en ætlað sjer svo að koma til
hans. Lá hann því vakandi um hríð
og beið komumanns.
Þá virtist honuin, sem eitthvað
kæmi frá uppgöngunni, liði hægt fyrir
herbergisdymar og stansaði þar.
IU’að það var, gat hann eigi sjeð,
því að bæði var skuggsýnt orðið og
svo tók þetta sig ógjörla út. Kom
Bjarna í hug að þetta væri missýning,
er kynni að myndast af skímu þeirri,
sem á þilvegginn brá frá herbergis-
glugganum um opnar dyrnar. Horfði
hann á j>etta um hríð, en gat ekki
gert sjer grein fyrir hvað J>að var.
Vill hann þá ganga úr skugga um
J>að, rís á fætur, án þess að líta eftir
því, og gengur fram að dvrunum. Er
jiá sem jietta hverfi lengra vestur í
ganginn. Læsir hann nú aftur og kipp-
ir svo i liurðina til að fullvissa sig um
að tryggilega sje lokað. Gengur hann
svo að rekkjunni aftur. tekur eldspýt-
ur og kveikir til að geta sjeð á klukk-
una, og var hún 12, eða því sem næst.
Leggst hann nú niður, en syfjar ekki
og liggur vakandi svo sem fjórðung
stundar.
Þá hrekkur hurðin ujip í annað
447
sinn. Og nú líða svo sem 4—5 mínút-
ur, er hann sjer enga nýlundu. En
svo sjer hann að þetta sama kemur
eins og vestan úr ganginum og stað-
næmist fyrir herbergisdyrum eins og
í fyrra sinnið.
Ilugsar Bjarni nú með sjcr, að eigi
skuli hann láta neitt á sjer bæra, en
liggja kyr og virða þetta sem best
fyrir sjer; j>ví nú gerðist hann forvit-
inn, en fann ekki til ótta. Ilorfir hann
stöðugt á þetta og var sem sjónin
skírðist heldur — án J>ess að bjartara
yrði. — Þykir honum nú, sein þar
móti fyrir mannsmynd, er virtist
dökkklædd að neðanverðu og þó sein
hvítir blettir væru á hnjánum. Að
ofanverðu sýndist myndin hafa ljós-
leitari búning, en þar sást lnin ]>ó
daufar og ekki mótaði fyrir höfðinu.
Gætir Bjarni j>ess, að líta eigi af j>essu
og að vera hreyfingarlaus til að ónáða
J>að ekki.
Eftir nokkurn tíma birtir af norð-
urljósum um stund. Þá sjer Bjarni
að maður stendur í dyrunum. Sá var
í dökkleitum buxum með hvítum
blettum á hnjánum og í færeyskri
peysu, hvítri með rauðum dröfnum.
Hjelt maðurinn alnbogunum beint út,
sínum að hvorum dyrastaf. Sá Bjarni
gjörla handleggina og hendurnar. Voru
á þeim mórauðir vctlingar. Nú sá
Bjarni líka gjörla, að Jiiifuðið vantaði
á manninn, svo að fyrir ofan herðar
hans sást þilið hinum megin í gang-
inum án þess að neitt skygði á.
Þannig stóð myndin hreyfingarlaus
alla nóttina, og hafði Bjarni ekki aug-
un af henni þangað til í dögun. Þá
var sem hún liði með hægð frá dyrun-
um að uppgöngunni og sást eigi síðar.
Brátt eftir Jiað kom síra F'riðrik, —
hann var ævinlega snemma á fótum
— býður hann Bjarna góðan dag og
spvr hvað hann hafi dreymt. Var
Iiann vanur að spyrja J>ess á hverjum
morgni, því að hann safnaði draum-
um, þeim, er honum þóttu merkilegir.
Bjarni sagði, að sig hefði ekkert
' dreymt, hann hefði ekkert dreymt,