Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1948, Blaðsíða 5
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
401
dreka, og ljet herstjórnin smíða
tjölda af þeim. En að stríðinu loknu
fór Campbell aftur að hugsa urn hrað
siglingabáta, og nú með þrýstilofts-
vjel. Breska flotamálaráðuneytið
hefir mikinn áhuga fyrir því hvernig
þessf tilraun gengur. Það væri ekki
ónýt't fyrir flotann að fá smáskip,
sem væru svo hraðskreið að þau
gæti farið um 100 mílur á klukku-
stund.
Campbell heldur því fram, að til-
raunir sínar hafi orðið mörgum til
góðs. ,,Hver einasti bíleigandi nýtur
nú góðs af þeim rannsóknum, sem
Dunlop varð að gera til þess að geta
fiamleitt bílhringa, er þoldu 300
mílna akstur“, segir hann,
Það hefir kostað hann stórfje að
ná öllum þessum hraðamétum sín-
um. Hann gerir ráð fyrir því, að
hann hafi eytt til þess sem svarar 30
miljónum íslenskra króna. En hann
er ríkur, svo að hann hefir þolað
þetta. Hann erfði stórfje eftir föður
sinn og sjálfur hefir hann haft mikl-
Seinasti hraðakstursbíll Campbells.
ar tekjur, er til dæmis forstjóri í
fimm hlutafjelögum. Mestar tekjur
sínar hefir hann haft af líftrygging-
um — maðurinn sem aldrei skeytir
því, þótt hann stofni lífi sínu í voða.
Hann er forlagatrúar maður. „Jeg dey
þegar kallið kemþr að mjer, og ekki
VIÐ hjónin vorum að ferðast um
fjalllendið í austurhluta Pennsyl-
vaníu. Komum við þar að litlum
en vel hirtum bóndabæ. Maðurinn
minn spurði hvort þessi bær mundi
ekki fást keyptur, sig langaði til að
eiga hann, ekki til þess að stunda
búskap, heldur eyða þar frídögum
og stunda veiðar.
Bóndinn var gamall maður. —
Hann sagði: „Jeg hefi verið að
hugsa um að selja. Við hjónin höf-
um nú í 40 ár lifað hjer og starfað
og gert þessa jörð svo, að hjer get-
fyr“, segir hann. „Hjerna um dag-
inn hrundi reykháfur niður rjett við
fæturnar á mjer. í fyrra mánuði leit-
aði jeg í ofviðri skjóls undir trje,
en stormurinn reif það upp með rót-
um. Þetta sýnir að minn timi er-enn
rkki kominn".
ur fjölskylda lifað góðu hfi. Þetta
er framlag okkar til framtíðar rík ■
isins, og þess vegna getum við ekki
selt yður jörðina“.
„Hvers vegna?“ spurði maður-
inn minn.
„Jeg veit ekki hvort þjer skiljið
það“, svaraði bóndi.' „Það kemur
ekkert málinu við hvað bjer viljið
gefa fyrir jörðina. Þjer ætlið ekki
að rækta hana, og að selja yður
væri því sama sem að selja slátr-
ara ungt kynbótafje“. (Democracy
in Action).
VILDI EKKI SELJA